L rafy Koralowce to wzniesienia utworzone na dnie morza w wyniku biologicznego działania organizmów zwanych polipami. Te struktury biologiczne znajdują się w płytkich wodach mórz tropikalnych, gdzie temperatura waha się między 20 a 30ºC. Mają one ogromne znaczenie dla środowiska oraz regulacji oceanów i bioróżnorodności.
Dlatego poświęcimy ten artykuł, aby opowiedzieć Ci o wszystkich cechach, pochodzeniu i znaczeniu raf koralowych.
Czym są rafy koralowe
Polipy koralowców należą do klasy Anthozoa (typ Cnidaria), a ich budowa anatomiczna jest prosta. Mają symetrię promieniową i wnękę utworzoną przez dwie warstwy tkanki oddzielone przegrodą.
Ciało korala ma otwór lub usta, zarówno do karmienia, jak i wydalania. Wokół ust mają szereg kolczastych macek, których używają do łapania zdobyczy.
Istnieją koralowce miękkie i koralowce twarde, przy czym te ostatnie są koralowcami budującymi rafy. Twardość jest podawana, ponieważ tworzą warstwę kalcytu (krystalicznego węglanu wapnia) na ciele.
Te polipy tworzą rozległe kolonie z kombinacją rozmnażania płciowego i bezpłciowego, a ich rozwój wymaga słonawych, ciepłych, czystych i wzburzonych wód. Rozwój tych kolonii stworzył strukturę, która została zbudowana jako schronienie przed prądami i jako atraktor życia i pożywienia.
W zależności od warunków geologicznych i dynamiki ekologicznej tego obszaru wykształciły się trzy podstawowe typy raf koralowych. Jednym z nich są przybrzeżne rafy koralowe, które tworzą się wzdłuż wybrzeża. Inne typy to rafy koralowe i atole (wyspy utworzone przez pierścień raf koralowych i centralną lagunę) daleko od wybrzeża.
Rafy koralowe są zamieszkane przez różnorodne chlorofile, makroalgi (brunatne, czerwone i zielone) oraz glony wapienne. Fauna ma wiele gatunków koralowców, ryb, bezkręgowców, gadów (żółwie morskie), a nawet ssaków wodnych, takich jak manaty.
Bezkręgowce obejmują ślimaki, ośmiornice, kalmary, krewetki, rozgwiazdy, jeżowce i gąbki. Największe rafy koralowe na świecie to Trójkąt Koralowy w Azji Południowo-Wschodniej i Wielka Rafa Koralowa w Australii. Podobnie rafy mezoamerykańsko-karaibskie i rafy Morza Czerwonego.
Pomimo ich znaczenia dla ekologii morskiej i globalnej różnorodności biologicznej, rafy koralowe są zagrożone. Zagrożenia dla tych ekosystemów obejmują globalne ocieplenie, zanieczyszczenie oceanów i wydobycie koralowców.
Istnieją również zagrożenia biologiczne, takie jak przeludnienie gatunków koralowców, takich jak rozgwiazda korona cierniowa.
Características generales
rafa koralowa to dowolna wysokość na dnie morskim na głębokości 11 metrów lub mniejszej. Może to być mielizna lub skała, a nawet sztuczna rafa stworzona przez wrak statku. W przypadku raf koralowych to wypiętrzenie spowodowane przez biomy wytwarza wapienne egzoszkielety.
Rafy koralowe rozwijają się w morzach tropikalnych na całym świecie, w obu Amerykach z Zatoką Meksykańską, na Florydzie i na wybrzeżu Pacyfiku od Kalifornii po Kolumbię. Występują również wzdłuż atlantyckiego wybrzeża Brazylii i na Karaibach, w tym na wybrzeżach kontynentalnych i wyspiarskich.
W Afryce występują wzdłuż tropikalnego wybrzeża Atlantyku, podczas gdy w Azji występują na Morzu Czerwonym, Wyspach Indo-Malajskich, Australii, Nowej Gwinei, Mikronezji, Fidżi i Tonga. Szacuje się, że rafy koralowe zajmują od 284 300 do 920 000 kilometrów kwadratowych, z czego 91 procent znajduje się w regionie Indo-Pacyfiku. 44% światowych raf koralowych znajduje się między Indonezją, Australią i Filipinami.
Morfologia
Polipy są promieniowo symetryczne, a jama ciała jest podzielona na przedziały promienistymi przegrodami, to znaczy przypominają worek (coelenterate). Ten worek, zwany światłem lub jelitem, zawiera otwór na zewnątrz (usta).
Usta służą zarówno do wprowadzania pokarmu, jak i wydalania odpadów. Trawienie zachodzi w świetle lub świetle naczyń żołądkowych. Usta otoczone są pierścieniem macek., którego używają do łapania zdobyczy i wkładania jej do ust. Te macki posiadają parzące komórki zwane nematoblastami lub cnidocytami.
Cnidoblasty składają się z jamy wypełnionej parzącą substancją i zwiniętymi włóknami. Na jego końcu znajduje się czułe przedłużenie, które po pobudzeniu przez dotyk wystrzeliwuje splątane włókna.
Włókna są zanurzone w parzącej cieczy i penetrują tkankę ofiary lub napastnika. Ciało tych zwierząt składa się z dwóch warstw komórek, Zewnętrzna nazywana jest ektodermą, a wewnętrzna endodermą.. Pomiędzy dwiema warstwami znajduje się galaretowata substancja zwana mezoplastyką. Polipy koralowców nie mają określonych narządów oddechowych, a ich komórki pobierają tlen bezpośrednio z wody.
Wiciowce (mikroskopijne algi) żyją w delikatnej, półprzezroczystej tkance polipów koralowców. Te algi, znane jako zooksantelle, utrzymują symbiotyczny związek z polipami.
Ta symbioza to mutualizm (oba organizmy w związku odnoszą korzyści). Zooksantelle dostarczają polipom związków węgla i azotu, a polipy dostarczają im amoniaku (azotu). Chociaż niektóre kolonie koralowców były wolne od zooxantelli, tylko te kolonie koralowców, które wykazywały ten związek, tworzyły rafy.
Odżywianie rafy koralowej
Oprócz pozyskiwania składników odżywczych dostarczanych przez zooksantelle, polipy koralowców polują również w nocy. Aby to zrobić, wyciągają swoje maleńkie kolczaste macki, aby złapać małe zwierzęta morskie. Te maleńkie zwierzęta są częścią zooplanktonu przenoszonego przez prądy oceaniczne.
Warunki środowiska
Rafy koralowe wymagają płytkiej, ciepłej i wzburzonej wody. Nie rozwiną się w wodach o temperaturze poniżej 20ºC, ale bardzo wysokie temperatury będą na nie oddziaływać negatywnie, ich idealny zakres temperatur to 20-30ºC.
Niektóre gatunki mogą się rozwijać w zimnych wodach o głębokości od 1 do 2.000 metrów. Na przykład mamy Madrepora oculata i Lophelia pertusa, które nie są spokrewnione z zooksantellami i są białymi koralowcami.
Koralowce nie mogą rozwijać się w głębokich obszarach oceanicznych, ponieważ zooksantelle potrzebują światła słonecznego do fotosyntezy.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o rafach koralowych i ich charakterystyce.