Na naszej planecie występują duże masy lodu pokrywające bieguny północne i południowe. Lód ten znajduje się nie tylko w morzu, ale także w pasmach górskich. Te masy lodu są znane jako lodowce. Kiedy te lodowce osiągną tak dużą wielkość, że zwykle pokrywają całe i rozległe obszary, nazywane są polarne czapy lodowe.
W tym artykule pokażemy Ci wszystkie cechy charakterystyczne, znaczenie, dynamikę tych czap polarnych oraz co by się stało, gdyby wszystkie te masy lodu topiły się.
Powstawanie lodowców
Aby zrobić miejsce dla czap polarnych, należy najpierw wiedzieć, jak powstają lodowce, aby mogły się one rozprzestrzeniać w taki sposób, że ostatecznie tworzą czapę polarną. Całe oblodzenie, które rozprzestrzeniło się w ciągu ostatniego zlodowacenie lub epoka lodowcowa tworzą lodowce. Te lodowce mają ogromne znaczenie jako czynniki erozyjne i budujące rzeźbę terenu, glebę i krajobraz.
Innym powodem, dla którego są ważne, jest to, że stanowią doskonałe źródło świeżej wody na planecie. Istnieje wiele żywych istot, które korzystają z letniej wody roztopowej lodowców, aby pozostać przy życiu, rozmnażać się lub uczynić je swoim naturalnym środowiskiem.
Te lodowce powstają w wyniku gromadzenia się rok po roku śniegu, który spada na dna i zbocza dolin. Znajdują się na terenach wysokogórskich. Grubość może osiągnąć duży odsetek, jeśli utrata śniegu w wyniku letnich odwilży jest mniejsza niż ta, która gromadzi się w porze śnieżnej.
Zwarta masa tego śniegu powstaje, ponieważ każdy opad śniegu jest ściskany na śniegu, który został wcześniej osadzony. Jeśli ciepło topnienia zdoła stopić lód, spowoduje to jego zgrubienie i przesunięcie w kierunku dna doliny.
Gęstość śniegu zwykle rośnie wraz z głębokością, ponieważ na jednostkę powierzchni przypada większa ilość śniegu, który jest bardziej zwarty. Ten zapach, który mają, jest podstawą lodowca i płynie tak, jakby był płynem. Wewnątrz lodowca porusza się szybciej niż obszary boczne, więc często występują pęknięcia, naprężenia i rozciągnięcia, które uwidaczniają górne pęknięcia.
Dynamika lodowcowa
Lodowiec porusza się i wyrywa skały, które są występami na jego drodze. Fragmenty skał powstałe w wyniku tego ruchu lodowców nazywane są morenami. Obszar na końcu lodowca to miejsce, w którym tworzy się odwilż. Tutaj można zobaczyć formowanie się niewielkich wzgórz, zwanych moreną czołową.
Dopóki lodowiec utrzymuje strefę akumulacji w górnej części śniegu z opadów atmosferycznych, cykl lodowca będzie żył. Wreszcie w dolnej części lodowiec topi się, tworząc małe strumienie słodkiej wody.
Istnieje kilka lodowców, które przepływają przez doliny u podnóża systemu górskiego. Kiedy łączą się, tworząc większy lodowiec, nazywamy go podgórskim.
Czapki polarne i czapa lodowa
Kiedy już zrozumiemy, czym jest lodowiec, jak się formuje i jaka jest jego dynamika, przystępujemy do opisu polarnych czap lodowych. Jeśli wyżej wspomniany lodowiec pokrywa prawdziwe płaskowyże i wyspy na wysokich i niskich szerokościach geograficznych, nazywany jest czapą polarną. Te czapy polarne zwykle rodzą się w alpejskich lodowcach i schodzą w dolinach. Wreszcie, czasami docierają do morza.
Jeśli lodowiec jest tak rozległy, że pokrywa powierzchnię całego kontynentu, nazywany jest lądolodem kontynentalnym. Dzieje się tak w przypadku polarnych czap lodowych Arktyki i Antarktydy. Ta wielka warstwa lodu wypływa na zewnątrz, aż dotrze do oceanów i tam rozpada się na różne rozmiary, tworząc góry lodowe.
Termin czapy polarne jest używany do opisania różnych mas lodu występujących na Antarktydzie i Grenlandii. A zatem, Kiedykolwiek mówimy o globalnym ociepleniu lub zmianie klimatu, mówimy o topnieniu polarnych czap lodowych. Te czapy polarne na obu biegunach powstały w plejstocenie, w okresie czwartorzędu i pokryły większość półkuli północnej.
Czapka polarna jest nazywana płaszczem lodowcowym i zwykle ma przedłużenie ponad 1,8 miliona kilometrów kwadratowych powierzchni. Pod względem grubości osiągają maksymalnie 2.700 metrów. Te czapy polarne pokrywają większość powierzchni Grenlandii. Podłoże wyłania się tylko w pobliżu wybrzeża, gdzie lodowiec nie jest wystarczająco silny i ulega fragmentacji, tworząc jęzory lodu. Kiedy języki docierają do morza, w porze odwilży rozpadają się dalej na kawałki lodu, tworząc góry lodowe.
Góry lodowe mają swoją własną dynamikę i z biegiem lat znikają. Czapka polarna tej dynamiki pokrywa Antarktydę, tylko ten lodowiec ma powierzchnię 13 milionów kilometrów kwadratowych.
Co by się stało, gdyby polarne czapy lodowe stopiły się?
Wraz ze zmianą klimatu i nasileniem się efektu cieplarnianego mówi się o topnieniu polarnych czap lodowych. Bezpośrednim skutkiem tego jest podniesienie się poziomu morza. Weź pod uwagę, że masy lodu koncentrują prawie 70% całej słodkiej wody na planecie. Jeśli ta woda, czyli na powierzchni ziemi, która się topi, skończy w morzu.
Naukowcy szacują, że do 2100 roku poziom morza podniesie się średnio o 50 centymetrów od poziomu morza. Oznacza to, że wiele miast przybrzeżnych zostanie dotkniętych negatywnie, a wiele innych ekosystemów będzie musiało ponownie się przystosować. Ponadto albedo ziemi będzie to również miało wpływ, ponieważ jest mniej białej powierzchni, która odbija więcej padającego promieniowania słonecznego.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o czapkach polarnych i konsekwencjach ich topnienia.