obrębie kenozoiczny jest w Okres neogenu i że jest podzielony na kilka epok. Dzisiaj porozmawiamy o ostatnim okresie tego okresu znanym jako pliocen. Pliocen rozpoczął się około 5.5 miliona lat temu i zakończył 2.6 miliona lat temu. Ten czas może być dość ważny z antropologicznego punktu widzenia, ponieważ w tym czasie odkryto pierwsze skamieniałości gatunku Australopitek. Gatunek ten jest pierwszym hominidem, który istniał na kontynencie afrykańskim.

W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o pliocenie.

Główne cechy

Kulminacją tej epoki były dość istotne zmiany w zakresie bioróżnorodności, zarówno na poziomie flory i fauny, jak i człowieka. Zmiany te wynikały z faktu, że zwierzęta i rośliny zaczną lokalizować się na bardziej zróżnicowanych obszarach, które były ograniczone warunkami klimatycznymi. Te lokalizacje w wielu gatunkach przetrwały do ​​dziś.

Ta epoka trwa już prawie 3 miliony lat. Istnieją pewne zmiany na poziomie oceanów. W całym pliocenie nastąpiły głębokie i znaczące zmiany w zbiornikach wodnych. Jednym z najbardziej znanych jest załamanie komunikacji, które istniało między Oceanem Atlantyckim a Pacyfikiem. Było to konsekwencją powstania Przesmyku Panamskiego. W miarę zmian zachodzących w tych oceanach basen Morza Śródziemnego został również uzupełniony wodą pochodzącą z Oceanu Atlantyckiego. To zakończyło tak zwany kryzys solny mesyński.

Jedną z najbardziej uderzających cech epoki pliocenu jest pojawienie się pierwszego dwunożnego hominida. Informacje te są dostępne dzięki dużej liczbie skamieniałości, które zostały zebrane od tego czasu. Nazwano pierwszego hominida, który pojawił się na tej planecie Australopitek. Był transcendentalny w pochodzeniu gatunku ludzkiego, jaki znamy od czasu powstania pierwszych okazów z rodzaju Homo.

Geologia pliocenu

W tym czasie nie było dużej aktywności orogenicznej. Plik Dryf kontynentalny Nadal przesuwa i przesuwa kontynenty na ich obecne pozycje. W tym czasie ruch kontynentów był bardzo powolny, zarówno przez morza, jak i oceany. Praktycznie zajmowali taką samą pozycję jak dzisiaj. Byli od siebie tylko kilka mil.

Jednym z najważniejszych kamieni milowych w geologii pliocenu było powstanie przesmyku Panamy. Ta formacja jest tym, co łączy Amerykę Północną i Południową. Zjawisko to było transcendentalne, ponieważ wpłynęło również na klimat całej planety. Dzięki temu przesmykowi cała komunikacja, która istniała między oceanami Pacyfiku i Atlantyku, została zamknięta.

Na poziomie biegunów zarówno wody Antarktydy, jak i Arktyki doświadczyły gwałtownego spadku temperatur, stając się najzimniejszymi temperaturami na planecie. Istnieją informacje zebrane przez specjalistów, które mówią, że w tym czasie nastąpił notoryczny spadek poziomu morza, a to z powodu wzrostu liczby czap polarnych i lodowcowych. Miało to konsekwencje, które spowodowały wyłonienie się kawałków ziemi, które są obecnie zanurzone. Na przykład jest przypadek mostu lądowego, który łączy Rosję z kontynentem amerykańskim. Ten most jest obecnie zatopiony i zajęty, ponieważ jest znany pod nazwą Cieśniny Beringa.

Klimat pliocenu

W tym czasie, który trwał prawie 3 miliony lat, klimat był dość zróżnicowany i zmienny. Według zapisów zebranych przez klimatologów były okresy, kiedy temperatura znacznie wzrosła. Kontrastowało to w niektórych okresach, zwłaszcza pod koniec pliocenu, kiedy temperatury znacznie spadły.

Jedną z najważniejszych cech klimatu tego czasu jest to, że był to klimat sezonowy. Oznacza to, że przedstawiają sezony, z których dwa są bardzo wyraźne. Jedną z nich jest zima, podczas której lód rozprzestrzenił się na znaczną część całej planety. Drugim było lato, kiedy lód się stopił i ustąpił miejsca krajobrazowi, który jest dość suchy.

Ogólnie można powiedzieć, że klimat pod koniec pliocenu był dość suchy z powodu wzrostu temperatur, o którym mówiliśmy wcześniej. Ponadto nabrał raczej suchego wyglądu i spowodował modyfikację środowiska i przekształcenie go z lasów w sawanny.

Bioróżnorodność

Fauna bardzo się zróżnicowała w pliocenie i zaczęła kolonizować różne środowiska. Jednak flora uległa pewnego rodzaju regresowi stagnacji, ponieważ warunki klimatyczne nie były zbyt sprzyjające. W związku z istnieniem zimy, w której większość planety zajmował lód, oraz raczej suchym i jałowym latem, nie było warunków koniecznych do rozwoju lub zróżnicowania roślin.

Flora

Roślinami, które rozmnażały się najbardziej w epoce pliocenu, były murawy. Dzieje się tak, ponieważ są to rośliny, które dość łatwo przystosowują się do niskich temperatur panujących w pliocenie. Istniała pewna tropikalna roślinność, zwłaszcza w dżungli i lasach, ale ogranicza się ona tylko do regionu równikowego. To na tym obszarze istniały warunki klimatyczne, które umożliwiły im rozkwit i rozprzestrzenianie się.

Zmiany klimatyczne, które zaszły w tym czasie, spowodowały, że duże obszary lądu wydawały się bardzo słabo zaludnione i miały charakter pustyni. Niektóre z tych stref są nadal powszechne. Jeśli chodzi o tereny położone najbliżej biegunów, ustalono ten sam typ flory, który obfituje dzisiaj. To drzewa iglaste. Dzieje się tak, ponieważ mają dużą odporność na zimno i mogą rozwijać się w niskich temperaturach.

Fauna

Jak wspomnieliśmy wcześniej, w tym czasie pojawił się jeden z kamieni milowych dotyczących człowieka. Ssaki również doświadczyły wielkiego promieniowania ewolucyjnego powodując ich rozprzestrzenianie się w wielu różnych środowiskach.

Dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o pliocenie i wszystkich jego głównych cechach.