W poprzednich artykułach omówiliśmy wszystkie cechy układ słoneczny. W tym przypadku skupimy się na planeta Jowisz. Jest to piąta planeta najbardziej oddalona od Słońca i największa w całym Układzie Słonecznym. W mitologii rzymskiej otrzymał imię króla bogów. Nie jest niczym więcej i niczym mniej niż 1.400 razy większym niż Ziemia. Jednak jego masa jest tylko około 318 razy większa od masy Ziemi, ponieważ jest zasadniczo gazowa.
Czy chcesz wiedzieć wszystko, co dotyczy planety Jowisz? W tym poście przeanalizujemy to dogłębnie. Musisz tylko czytać dalej 🙂
Charakterystyka Jowisza
Gęstość Jowisza odpowiada około jednej czwartej gęstości naszej planety. Jednak wnętrze składa się głównie z gazy wodór, hel i argon. W przeciwieństwie do Ziemi, nie ma wyraźnego rozróżnienia między powierzchnią Ziemi a atmosferą. Dzieje się tak, ponieważ gazy atmosferyczne powoli przekształcają się w ciecze.
Wodór jest tak skompresowany, że znajduje się w stanie ciekłym metalicznym. Tak się nie dzieje na naszej planecie. Ze względu na odległość i trudność badania wnętrza tej planety nie wiadomo jeszcze, z czego składa się jądro. Przypuszcza się, że ze względu na bardzo niskie temperatury występują materiały skaliste w postaci lodu.
Jeśli chodzi o jego dynamikę, jeden obrót wokół Słońca co 11,9 ziemskiego roku. Ze względu na odległość i dłuższą orbitę okrążenie Słońca zajmuje więcej czasu niż naszej planecie. Znajduje się na orbicie 778 milionów kilometrów. Ziemia i Jowisz mają okresy, kiedy zbliżają się do siebie i oddalają. Dzieje się tak, ponieważ ich orbity nie są tymi samymi latami. Co 47 lat zmienia się odległość między planetami.
Minimalna odległość między dwiema planetami to 590 milionów kilometrów. Odległość ta miała miejsce w 2013 roku. Jednak planety te można znaleźć w maksymalnej odległości 676 milionów kilometrów.
Atmosfera i dynamika
Średnica równikowa Jowisza wynosi 142.800 XNUMX kilometrów. Obrót wokół osi zajmuje tylko około 9 godzin i 50 minut. Ten szybki obrót i prawie cały skład wodoru i helu powoduje pogrubienie równika, co widać, gdy patrzy się na planetę przez teleskop. Rotacja nie jest równomierna i ten sam efekt jest widoczny na Słońcu.
Jego atmosfera jest bardzo głęboka. Można powiedzieć, że otacza całą planetę od wewnątrz na zewnątrz. Jest trochę jak Słońce. Składa się głównie z wodoru i helu oraz innych niewielkich ilości metanu, amoniaku, pary wodnej i innych związków. Jeśli wejdziemy w głąb Jowisza, ciśnienie jest tak duże, że atomy wodoru pękają, uwalniając elektrony. Dzieje się to w taki sposób, że powstałe atomy składają się wyłącznie z protonów.
W ten sposób uzyskano nowy stan wodoru, zwany wodorem metalicznym. Jego główną cechą jest to, że ma takie same właściwości jak elektrycznie przewodzący płynny materiał.
Jego dynamika znajduje odzwierciedlenie w podłużnych pasach kolorów, atmosferycznych chmurach i burzach. Wzorce chmur zmieniają się w godzinach lub dniach. Te paski są bardziej widoczne ze względu na pastelowe kolory chmur. Te kolory są widoczne w Wielka Czerwona Plama Jowisza. To chyba najbardziej znana marka na tej planecie. I jest to złożona burza o owalnym kształcie z różnymi kolorami od ceglastoczerwonego do różowego. Porusza się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i jest aktywny przez długi czas.
Skład, struktura i pole magnetyczne
Jak wspomniano wcześniej, obserwacje spektroskopowe z Ziemi wykazały, że większość atmosfery Jowisza składa się z wodoru cząsteczkowego. Badania w podczerwieni wskazują na to 87% to wodór, a pozostałe 13% hel.
Zaobserwowana gęstość pozwala wywnioskować, że wnętrze planety musi mieć ten sam skład atmosfery. Ta ogromna planeta składa się z dwóch najlżejszych i najobfitszych pierwiastków we wszechświecie. To sprawia, że ma skład bardzo podobny do Słońca i innych gwiazd.
W konsekwencji Jowisz mógł równie dobrze pochodzić z bezpośredniej kondensacji pierwotnej mgławicy słonecznej. To jest wielka chmura międzygwiazdowego gazu i pyłu, z której uformował się cały nasz Układ Słoneczny.
Jowisz emituje około dwa razy więcej energii niż otrzymuje od Słońca. Źródło, które uwalnia tę energię, pochodzi z powolnego grawitacyjnego kurczenia się całej planety. Musiałaby być około sto razy większa, aby masa zapoczątkowała reakcje jądrowe, takie jak w przypadku Słońca i gwiazd. Można powiedzieć, że Jowisz to słabe Słońce.
Atmosfera ma burzliwy reżim i istnieje wiele rodzajów chmur. Jest bardzo zimno. Okresowe wahania temperatury w górnych warstwach atmosfery Jowisza ujawniają wzór zmian wiatrów, podobnie jak w rejonie równikowym stratosfery Ziemi. Chociaż tylko najbardziej zewnętrzna część Jowisza może być badana z pełną jasnością, obliczenia pokazują, że temperatura i ciśnienie rosną, gdy wchodzimy w głąb planety. Szacuje się, że jądro planety może być podobne do jądra Ziemi.
W głębi najbardziej wewnętrznych warstw generowane jest pole magnetyczne Jowisza. Na powierzchni pole magnetyczne jest około 14 razy większe niż ziemskie. Jednak jego polaryzacja jest odwrotna w stosunku do naszej planety. Jeden z naszych kompasów wskazywałby kierunek z północy na południe. To pole magnetyczne generuje ogromne pasy promieniowania naładowanych cząstek, które są uwięzione. Cząsteczki te otaczają planetę w odległości 10 milionów kilometrów.
Najważniejsze satelity
Do tej pory zarejestrowano 69 naturalnych satelitów Jowisza. Nowsze obserwacje wykazały, że średnie gęstości największych księżyców są zgodne z widocznym trendem samego Układu Słonecznego. Nazywa się główne satelity Io, Europa, Ganymede i Callisto. Pierwsze dwa są bliżej planety, gęste i kamieniste. Z drugiej strony Ganimedes i Kallisto są bardziej odległe i zbudowane z lodu o znacznie niższej gęstości.
Podczas formowania się tych satelitów bliskość korpusu centralnego powoduje kondensację najbardziej lotnych cząstek i tworzenie tych agregatów.
Dzięki tym informacjom będziesz mógł lepiej poznać tę wielką planetę.