Okres ordowiku

Jednym z okresów ery paleozoicznej, który charakteryzował się głównie podnoszeniem się poziomu mórz i proliferacją życia w ekosystemach morskich, jest Okres ordowiku. Jest to okres znajdujący się bezpośrednio po Okres kambru a wcześniej Syluru. W tym okresie nastąpiło drastyczne zmniejszenie różnorodności biologicznej pod koniec, co spowodowało masowe wymieranie.

W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy charakterystyczne, geologię, klimat, florę i faunę okresu ordowiku.

Główne cechy

Okres ten trwał około 21 milionów lat. Zaczęło się około 485 milionów lat temu i trwało do około 433 milionów lat temu. Miał świetne zróżnicowanie klimatyczne, ponieważ między startami w finale była duża różnica. Na początku tego okresu temperatury były dość wysokie, ale zachodziło kilka zmian środowiskowych, które doprowadziły do ​​epoki lodowcowej.

Jak wspomnieliśmy na początku artykułu, pod koniec okresu, który zakończył się, nastąpiło masowe wymieranie około 85% wszystkich gatunków istot żywych, które istniały w tym czasie, zwłaszcza ekosystemy morskie.

Okres ten dzieli się na trzy epoki: dolny, środkowy i górny ordowik.

Geologia ordowiku

Jedną z podstawowych cech geologicznych tego okresu jest to, że poziom mórz był najwyższy w historii. W tym okresie były 4 superkontynenty: Gondwana, Syberia, Laurentia i Baltica. Podobnie jak w poprzednim okresie, północna półkula planety była prawie w całości zajęta przez Ocean Panthalassa. Na tej półkuli znaleziono tylko superkontynent Syberię i niewielką część Laurentii.

Na półkuli południowej mamy kontynent Gondwana, który zajmował prawie całą przestrzeń. Nie zabrakło też części Baltica i Laurentia. Oceany, które istniały w tym czasie, to: Paleo Tetis, Panthalasa, Lapetus i Rheico. Wiele wiadomo o geologii ordowiku ze skamieniałości, które zostały odzyskane. Zdecydowana większość tych skamieniałości znajduje się w skałach osadowych.

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych zjawisk geologicznych tego okresu jest orogeneza toniczna.. Ta orogeneza powstała w wyniku zderzenia dwóch superkontynentów. To połączenie trwało 10 milionów lat. W wyniku tego procesu geologicznego Appalachy.

Klimat okresu ordowiku

Jak wspomniano wcześniej, klimat ordowiku był ciepły i tropikalny. Szczególnie na początku tego okresu były wyższe temperatury, nawet przy wskazaniach, że były miejsca z zapisami temperatur 60 stopni. Jednak pod koniec tego okresu temperatury zaczęły spadać w taki sposób, że doprowadziło to do poważnego zlodowacenia. To zlodowacenie zaatakowało głównie superkontynent Gondwana. W tym czasie super kontynent był południową półkulą planety. Zlodowacenie trwało około 1.5 miliona lat. W wyniku tego procesu obniżania się temperatur wyginęło wiele gatunków zwierząt, które nie były w stanie przystosować się do nowych warunków środowiskowych.

Istnieją badania, które potwierdzają, że zlodowacenie rozszerzyło się nawet na Półwysep Iberyjski. Oznacza to, że wiara, że ​​lód rozprzestrzenia się tylko na obszarach bieguna południowego, zostanie obalona. Przyczyny tego zlodowacenia są nadal nieznane. Mówi się o spadku stężenia dwutlenku węgla jako możliwej przyczyny.

Vida

W ordowiku pojawiło się wiele rodzajów, które dały początek nowym gatunkom. Szczególnie rozwinęło się życie w morzu. Osobno przeanalizujemy florę i faunę.

Flora

Biorąc pod uwagę, że większość życia rozwinęła się w środowisku morskim, logiczne jest myślenie, że rośliny rozwijały się lepiej. W morzach rozmnażały się algi zielone. Obecne były również określone gatunki grzybów, które pełniły funkcję rozkładania i dezintegracji martwej materii organicznej. W ten sposób morze mogłoby się regulować.

Historia przejmowania systemów lądowych różni się od historii królestwa morskiego. I to, że flora prawie nie istniała. Było tylko kilka małych roślin, które zaczęły kolonizować kontynent. Te rośliny były dość prymitywne i podstawowe. Zgodnie z oczekiwaniami, nie były to rośliny naczyniowe, to znaczy, że nie mieli ani ksylemu, ani łyka. Ponieważ nie były to rośliny naczyniowe, musiały pozostawać blisko cieków wodnych, aby móc znaleźć dobrą dostępność. Tego typu rośliny przypominają znane nam dzisiaj wątrobowce.

Fauna

W okresie ordowiku fauna w oceanach była naprawdę bogata. Występowała duża różnorodność biologiczna, od najmniejszych i najbardziej prymitywnych po inne, nieco bardziej rozwinięte i złożone zwierzęta.

Zaczęliśmy uprawiać stawonogi. Jest to jedna z krawędzi, która w tym okresie jest dostatecznie bogata. W obrębie stawonogów znajdujemy trylobity, skorpiony morskie i ramienionogi, pośród innych. Mięczaki również przeszły wielką ekspansję ewolucyjną. W morzach dominowały głowonogi, małże i ślimaki. Te ostatnie musiały przemieścić się w kierunku brzegu morza, ale ponieważ nie miały oddychania płuc, nie mogły pozostać w środowisku lądowym.

Jeśli chodzi o korale, zaczęły się grupować, tworząc pierwsze rafy koralowe i składały się z różnych okazów. Mieli też kilka odmian gąbek, które zróżnicowały się już w kambrze.

Masowe wymieranie ordowiku

To masowe wymieranie miało miejsce około 444 milionów lat temu i przypada na koniec okresu ordowiku i początek okresu syluru. Bezpośrednie przyczyny, na które naukowcy stawiają, są następujące:

• Spadek atmosferycznego dwutlenku węgla. Spowodowało to globalne zlodowacenie, które zmniejszyło populacje zwierząt i roślin.
• Spadek poziomu morza.
• Samo zlodowacenie.
• Wybuch supernowej. Teoria ta powstała w pierwszej dekadzie XXI wieku. Mówi, że nastąpiła eksplozja w kosmosie z supernowej, która spowodowała zalanie Ziemi promieniami gamma. Te promienie gamma spowodowały osłabienie warstwy ozonowej i utratę przybrzeżnych form życia na niewielkiej głębokości.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o okresie ordowiku.