Jak wspomniano w innych artykułach, stabilność Antarktydy ma zasadnicze znaczenie dla klimatu planety. Wraz z globalnym ociepleniem średnie temperatury na całej planecie rosną, czego konsekwencją jest topnienie polarnych czap lodowych, zarówno na biegunie północnym, jak i na zamarzniętym kontynencie.
Zaledwie kilka dni temu duży blok lodu na Antarktydzie pękł z powodu wzrostu temperatury. Blok ma powierzchnię około 5.000 kilometrów kwadratowych i znajduje się na szelfie lodowym Larsen C. Powaga oderwania się tego bloku polega na tym, że ze względu na swój rozmiar może na zawsze zmienić mapę półkuli południowej.
Oderwanie bloku w Larsen C
Aby wspomnieć o powadze sprawy, odwołamy się najpierw do dwóch skal percepcji tego wydarzenia: skalę ludzką i geologiczną. Na pierwszym przystanku to oderwanie się i ta zmiana zaczynają w zwolnionym tempie skierować Antarktydę w kierunku ruiny. Jednak w skali geologicznej dzieje się to w mgnieniu oka.
Ostrzegano, że od ponad 30 lat zachodnia część Antarktydy zaczęła topnieć. Oprócz wzrostu globalnych temperatur wywołanych zmianami klimatycznymi, większość dziur w warstwie ozonowej znajduje się również nad Antarktydą. Te czynniki powodują, że Antarktyda topnieje skokowo.
Gigantyczny blok zwany Larsen C odłącza się i oddziela od reszty szelfu lodowego a to może być prekursorem upadku zamarzniętego kontynentu. Gdyby blok Larsen C został całkowicie odłączony, duża liczba nadmorskich miast na całym świecie zostałaby zalana. Krawędzie bloku Larsena C topią się w szybkim tempie, jak gdyby były to ściany zamku z piasku. Wewnątrz znajdują się blizny, które powodują pęknięcia tak duże, że osiągają 400 metrów kwadratowych.
Wskaźnikiem ocieplenia obszarów Antarktyki były wody Morza Amundsena. W ostatnich dziesięcioleciach nagrzał się powyżej 0,5 ° C, a to powoduje wzrost tempa topnienia i pękania lodu. W latach 2015-2016 oderwał się duży blok lodu o powierzchni około 360 kilometrów kwadratowych, oddalając się od wybrzeża morskiego. Prognozy dotyczące wzrostu temperatury, w tym przypadku dla Morza Wenddella przylegającego do Larsena C, średnio 5 ° C. To jest powód, dla którego wiele mniejszych półek lodowych całkowicie się topi.
Jeśli tak się stanie, blok Larscen C stanie się największą górą lodową odnotowaną w historii. Miałoby powierzchnię podobną do Autonomicznej Wspólnoty Kantabrii.
Projekt Midas
Projekt Midas został opracowany przez wspólny zespół badawczy z uniwersytetów Swansea i Aberystwyth. W ramach projektu zbadano i stwierdzono, że z powodu uderzenia wywołanego przez pęknięcie w bloku oczekuje się, że separacja góry lodowej nastąpi bardzo szybko. Kiedy mówią nagle, mówią, że to kwestia tygodni, ponieważ pęknięcie wykonało już obrót o 90 °, co zwykle prowadzi do pęknięcia.
Znaczenie złamania
Pęknięcie bloku lodowego Larsena C ma znaczenie, ponieważ lód, który ma się oderwać, osadza się na szeregu wysp. Jednak pozostała część szelfu lodowego znajduje się nad basenem o głębokości około 5.000 km, co czyni go podatnym na wzrost temperatury oceanu. Więc jeśli blok lodu Larsen C topi się i spada, może przyspieszyć topnienie reszty półki i to w tempie, w jakim to robi, Podniósłby poziom morza o trzy metry, zalewając całe miasta na całym świecie.
Ziemia ostrzega nas przed konsekwencjami globalnego ocieplenia, a oderwanie się bloku Larsen C to tylko małe ostrzeżenie.