Rzeki mają różne formacje wzdłuż swojej trajektorii. Jednym z nich jest meandry. Jest to łuk rzeki, który powstaje podczas biegu dopływów w wyniku losu nurtu, który je napędza. Najbardziej strome zakręty rzek są określane jako meandry i mają ograniczony czas trwania.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o meandrze, jego charakterystyce i powstawaniu.
Główne cechy
Meandry służą do charakteryzowania określonych rodzajów rzek na podstawie ich konstrukcji. Istnieją trzy rodzaje dopływów: plecione, proste i zakrzywione lub wężowe. W rzekach płynących przez tereny zalewowe, meandry są zwykle łatwiejsze do uformowania przy niewielkim nachyleniu.
Osad jest zwykle osadzany w wyboju w sposób zygzakowaty, a następnie przemieszcza się stamtąd na brzeg. W zagłębieniach dominuje erozja i widać jak nasyp cofa się pod wpływem siły odśrodkowej. Gdy posuwanie się wału w strefie wypukłej łączy się z cofaniem się strefy wklęsłej, bieg rzeki zaczyna migrować i pojawiają się meandry.
Łatwo ją zidentyfikować lub odróżnić od innych rodzajów rzek, ponieważ jej główną cechą jest: bardzo oczywista meandrująca krzywizna, jaką tworzy w korycie rzeki. Czasami są nazwane od regionu ich pochodzenia. Nazywa się je galachos w rzece Ebro w Aragonii, a w Stanach Zjednoczonych nazywa się je bagnami wzdłuż rzeki Missisipi.
Kiedy meandrujący przepływ tworzy bardzo dużą krzywą, może to spowodować zmianę biegu rzeki. W niektórych obszarach, takich jak równiny, stale się poruszają, dzięki czemu w pewnym momencie mogą utworzyć tak zwane jezioro w kształcie meandra. Proces nawijania każdej rzeki jest inny, ponieważ zależy od jej przepływu, prędkości wody i materiałów, z których się składa.
Jak powstaje meander
Woda w rzece płynie zawsze w jednym kierunku, który wyznacza nachylenie terenu, po którym się porusza, choć czasami powierzchnia wydaje się płaska.
Aby to przetestować, możesz wykonać prosty eksperyment. Wlej wodę do rury, widać, że prędkość uzupełniania wody wzrasta lub maleje; prędkość zależy od nachylenia rury.
To samo dotyczy koryta rzeki. W kanale płynie woda; im bardziej stromy teren, tym większa prędkość przepływu wody, a tym samym większa siła na nią działająca. To właśnie ta siła niszczy ziemię, powodując, że koryto rzeki przybiera zakrzywiony kształt.
Gdy rzeka porusza się po porowatej, przepuszczalnej powierzchni, krawędzie naturalnego przejścia, przez które rzeka nadal płynie, ulegają erozji. Jak się zużywa nabiera charakterystycznego wklęsłego kształtu, który tworzy krzywiznę.
Według geologów proces meandrowania przebiega w trzech etapach: korozja, erozja i zużycie. Po pierwsze, gwałtowna siła wody lub ciśnienie wody korodują brzeg rzeki i unoszą glebę, kamienie i skały.
Tak więc ten materiał poruszany siłą wody pomaga w erozji koryta rzeki. Wreszcie zderzają się cząstki rozdzielonych i zderzających się elementów; powoduje to zużycie, które zwiększa siłę niszczącą fundamenty koryta rzeki.
W ten sam sposób, w jaki erozja zewnętrzna tworzy krzywą, osad gromadzi się również na przeciwległym brzegu, tworząc wypukłą lub wewnętrzną stronę krzywej. Kanały rzeczne tworzą się na ogół w środkowym i dolnym biegu rzek; rzadko występują u źródła. Dzieje się tak dlatego, że to właśnie w dolnej lub środkowej części rzeki nurt przynosi największe ciśnienie i siłę. Meandry mogą zmieniać krajobraz, a nawet zmieniać bieg rzeki.
Typy meandrów
Są bardzo oczywiste zwroty akcji i inne drobne zwroty akcji; wynika to z siły odśrodkowej wody przechodzącej przez krzywą. Wpływ ma również wielkość rzeki: im większy bieg rzeki, tym bardziej widoczne są zakręty i zakręty.
Moc wody również może zostać zmniejszona. W tym przypadku krzywa wypełnia się osadami, aż prąd przestanie płynąć przez sektor i zygzak zniknie. Zastąpiona przez „jezioro w kształcie meandra”, ta zmodyfikowana nazwa zwyczajowa. Istnieje kilka rodzajów meandrów:
Wbudowany meander
Jest to rodzaj głębokiego zniszczenia w skale koryta rzeki. Kiedy ulga w cyrkulacji prądów oceanicznych wzrasta z powodu ruchu tektonicznego, meandrująca droga wodna wznawia proces erozji w dół. Ten proces nazywa się odmłodzeniem.
Kręte doliny są jak doliny, które tworzą rzekę Kolorado w Wielkim Kanionie Stanów Zjednoczonych. Gdy poziom morza spada, kropla wody może również tworzyć zagłębienie. Istnieją dwa rodzaje meandrów osadzonych:
Meander poszerzył się
Jest to ruch boczny, który jest bardzo ograniczony ze względu na: spadek poziomu linii bazowej i wynikający z tego spadek prędkości przepływu wody. Ma sedymentacyjne zbocze w części wystającej z brzegu i inną erozję, w której wystaje.
Dolina meander
Jest to prawidłowo zainstalowany meander, ponieważ nie powoduje znacznych ruchów bocznych. Tworzy go strumień wody unoszący się na prawie płaskim płaskowyżu z kilkoma zagłębieniami. Gdy schodzi podstawowy poziom wód rzecznych, turbulentne prądy tworzą głębokie wgłębienia w ziemi.
Wędrujący meander
Jest to meandr swobodny, bardzo częsty na równinach aluwialnych z nielicznymi stokami lub nieskonsolidowanymi osadami. Pozwala to na ewolucję krzywej w czasie; rozważany jest inny rodzaj zygzaka.
Opuszczony
Powstaje, gdy zagłębiony meander zostaje wycięty, tworząc jezioro w kształcie podkowy. Reszta ziemi znana jest pod tą nazwą. Przykładem jest jezioro Powell w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, znane również jako „El Rincón”. Te jeziora w kształcie podkowy powstały, gdy meandry stały się większe i zaczęły się krzyżować i krzyżować. Koryto rzeki nie posiada aktywnego przepływu wody; Z biegiem czasu te opuszczone dopływy rzek wysychają i wypełniają się osadami.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o tym, czym jest meander i jego właściwościach.