El lodowaty Ocean Arktyczny To ten, który znajduje się w najbardziej wysuniętej na północ części naszej planety. Uważam go za najzimniejszy ocean, ponieważ większość jego wód pokryta jest ogromną masą lodu. Wraz ze zmianą klimatu to się zmienia. Lodowce topnieją coraz bardziej, co sprawia, że wszystkie formy życia przystosowane do tych trudnych warunków nie mogą przetrwać.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o oceanie lodowcowym Arktyki, jego cechach charakterystycznych i faunie.
Główne cechy
Główną różnicą między tym a Oceanem Antarktycznym jest to, że ma szelf kontynentalny, na którym znajduje się lód. Ponieważ lód nadal topi się w tym tempie, Antarktyda spowoduje podniesienie się poziomu morza. Ocean lodowcowy Arktyki nie ma szelfu kontynentalnego, a jedynie lodowatą wodę. To spowodowało, że zamarznięte szczątki unosiły się na wodach centralnych. Latem i zimą te duże bloki lodu są otoczone przez cały ocean, a gdy woda zamarza, jej grubość zwiększa się.
Znajduje się na półkuli północnej najbliżej koła podbiegunowego. Jest ograniczony do obszarów w pobliżu Azji, Europy i Ameryki Północnej. Przecina Ocean Atlantycki przez Cieśninę Fram i Morze Barentsa. Graniczy również z Oceanem Spokojnym przez Cieśninę Beringa i całe przybrzeżne wybrzeże Alaski, Kanady, północnej Europy i Rosji.
Jego główna głębokość wynosi od 2000 do 4000 metrów. Ma łączną powierzchnię około 14.056.000 XNUMX XNUMX kilometrów kwadratowych.
Powstawanie i klimat oceanu lodowcowego Arktyki
Chociaż powstawanie tego oceanu nie jest dobrze poznane, uważa się, że powstał on dawno temu. Ekstremalne warunki środowiskowe utrudniają badanie tego oceanu. Eskimosi mieszkają tu od około 20.000 XNUMX lat. Ci ludzie wiedzieli, jak dostosować się do ekstremalnych warunków klimatycznych tych miejsc. Przekazali niezbędną wiedzę z pokolenia na pokolenie, aby móc przystosować się do życia w tych miejscach.
Skamieniałości znalezione w tym oceanie dowodzą istnienia trwale zamrożonego życia organicznego. Szacuje się, że około 70 milionów lat temu jego warunki były takie same jak na dzisiejszym Morzu Śródziemnym. To właśnie w pewnych okresach i okresach geologicznych ocean ten został całkowicie odkryty bez lodu.
Średnia temperatura tego oceanu zimą spada do -50 stopni, co utrudnia przetrwanie w tym miejscu. Klimat polarny jest jednym z najzimniejszych na ziemi, co przekłada się na mniej lub bardziej trwałą i bardzo niską temperaturę roczną. Podzielony jest głównie na dwa sezony, każdy sezon trwa około 6 miesięcy. Przeanalizujemy dwie stacje znajdujące się na Oceanie Arktycznym:
- Lato: W miesiącach letnich temperatura oscyluje wokół 0 stopni, a słońce świeci przez całą dobę. Istnieje również ciągła mgła śnieżna, która zapobiega całkowitemu stopieniu się lodu. Od początku lata będą słabe cyklony z deszczem lub śniegiem.
- zima: Temperatura dochodzi do -50 stopni i jest wieczna noc. O tej porze roku słońce nie jest widoczne przez cały czas. Niebo jest czyste, a pogoda stabilna. Dzieje się tak, ponieważ światło słoneczne nie ma wpływu.
Nie wolno nam zapominać, że głównym powodem istnienia zjawisk meteorologicznych jest działanie światła słonecznego. Dlatego zimą warunki pogodowe są bardzo stabilne. Ze względu na skutki zmian klimatycznych i globalnego ocieplenia temperatury w miesiącach letnich coraz bardziej rosną, powodując prawie całkowite topnienie całego Oceanu Arktycznego.
Flora i fauna oceanu lodowcowego Arktyki
Chociaż ocean ten znajduje się w ekstremalnych warunkach, wciąż istnieje wiele ssaków przystosowanych do tych środowisk. Większość ma białe futro, które potrafi się zakamuflować i wytrzymać zimno. Istnieje około 400 gatunków zwierząt, które przystosowały się do silnego zimna tego obszaru. Najbardziej znanym z nich jest to, że mamy 6 gatunków fok i lwów morskich, różne gatunki wielorybów i niedźwiedzi polarnych, najbardziej znane.
Istnieją również małe mięczaki zwane krylami, które odgrywają istotną rolę w morskiej piramidzie ekologicznej. Roślinność jest bardzo rzadka, prawie bez mchu i porostów. Pokrywa lodowa uformowana na Oceanie Arktycznym jest ogromnym zamarzniętym blokiem. Powierzchnia zbiorników bezwodnych podwaja się zimą, a latem jest otoczona lodowatą wodą. Te czapki mają zwykle grubość od 2 do 3 metrów i ciągle poruszając się po wodzie i wietrze Syberii. Wreszcie widzimy, że niektóre kostki lodu zderzają się ze sobą i całkowicie się łączą. W ten sposób powstaje zatopiony grzbiet, którego grubość jest ponad trzykrotnie większa od grubości pierwotnie uformowanej czapki.
Można powiedzieć, że zasolenie tego oceanu jest najniższe na świecie. Dzieje się tak, ponieważ ilość parowania jest bardzo niska, a stopiona świeża woda wpływa na ilość parowania.
Zagrożenia
Szacuje się, że 25% światowych zasobów ropy naftowej, gazu ziemnego, cyny, manganu, złota, niklu, ołowiu i platyny znajduje się w tym oceanie. Oznacza to, że rozmrażanie może wykorzystywać te zasoby jako obszary energetyczne i taktyczne, które mają kluczowe znaczenie dla przyszłości. Ten ocean jest największym rezerwatem słodkowodnym na świecie. Jego odwilż powoduje jego nieuchronny upadek.
Lodowiec Arktyki działa jak globalna lodówka, odbijając ciepło słoneczne z powrotem w kosmos i utrzymując chłód na ziemi. Chociaż to, co dzieje się w Arktyce, wpłynie na całą planetę, ta przestrzeń jest jedną z najmniej chronionych i podatnych na wiele zagrożeń.
W ciągu ostatnich 30 lat trzy czwarte pływających czap lodowych Arktyki zniknęło. Zniszczenie lodu sprawiło, że lodowaty ocean arktyczny stał się bardziej odpowiednim miejscem do żeglugi i wystawił go na rybołówstwo na dużą skalę oraz eksploatację ropy naftowej, gazu ziemnego i minerałów. Sytuacje te wywołały różne konflikty interesów, niektóre nawet poważne konflikty zbrojne.
Oprócz lokalnych zmian, które bezpośrednio wpłyną na bioróżnorodność Arktyki i źródła utrzymania, nastąpią również „dalekosiężne” zmiany, które wpłyną na różne części ziemi, takie jak Hiszpania, gdzie wzrost temperatury wpłynie na nasze naturalne środowisko .
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o Oceanie Arktycznym i jego właściwościach.