W meteorologii znajdujemy systemy czołowe, które poruszają się na różnych wysokościach i można je zobaczyć, traktując linie na mapie, aby lepiej zrozumieć ruch wiatru. Ogólnie rzecz biorąc, nie są one łatwo zrozumiałe dla ogółu społeczeństwa. W tym przypadku wiele osób nie wie, co a koryto polarne i co to oznaczało na mapie pogodowej.
Z tego powodu zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć, czym jest koryto muchowe, jak powstaje i jakie są jego cechy.
Co to jest konwencjonalne koryto
W literaturze naukowej istnieją różne definicje tego, czym jest koryto. Można powiedzieć, że jest to wydłużony obszar o niskim ciśnieniu względnym na powierzchni lub w górnym powietrzu. Jak zwykle, nie jest związany z zamkniętą pętlą, więc służy do odróżnienia go od zamkniętego minimum. Z przodu znajduje się tył. Ta definicja jest bardziej zbliżona do koncepcji kanałów dynamicznych lub barometrycznych. W takich przypadkach znalezienie minimalnej powierzchni lub wysokiego ciśnienia barometrycznego, gdzie kontur zagłębienia nie jest ciasny, wystarczy, aby narysować dolinę.
Wraz z tradycyjnym korytem pojawiła się koncepcja koryta odwróconego. W tym przypadku izobary nie są w tym samym kierunku, co główne depresje, niż byłoby to normalne. Można powiedzieć, że depresja rozciąga się na północ od niziny.
Co to jest koryto polarne
To wtargnięcie zimnego powietrza z Arktyki, więc zawsze obniża temperaturę. Obszar atmosfery o niższym ciśnieniu w stosunku do sąsiedniego obszaru na tym samym poziomie. Nazywa się korytem, ponieważ ma kształt litery V, z wklęsłą powierzchnią w kierunku niskiego ciśnienia.
Powstaje, gdy w atmosferze poruszają się masy powietrza. Kiedy wiatry zachodnie pochodzą z bieguna północnego, szerokość geograficzna jest niska, a atmosfera wysoka. Zwykle przesuwa się z zachodu na wschód i towarzyszy mu duże zachmurzenie na wszystkich poziomach. W meteorologii spadki temperatury są zwykle związane z burzami lub frontami.
Różnice między korytem polarnym a DANA
Koryta to miejsce, w którym masa ciepłego, wilgotnego powietrza unosi się wzdłuż wydłużonego obszaru niskiego ciśnienia znajdującego się pomiędzy dwoma obszarami wysokiego ciśnienia (antycyklony), utworzone przez chłodniejsze, cięższe masy powietrza, które zaklinują się i tworzą bardzo pionowy rozwój chmur i deszcz, który im towarzyszy. Chodzi więc o wydłużone zagłębienie barometryczne zlokalizowane pomiędzy dwoma antycyklonami, a ściślej dwoma obszarami antycyklonowymi o nieco odmiennych właściwościach.
DANA jest zjawiskiem pogodowym niskiego ciśnienia, które oddziela się i porusza niezależnie od leżącego poniżej zachodniego przepływu powietrza. Krople zimnej wody mogą pozostać praktycznie nieruchome przez kilka dni lub czasami przemieszczać się na zachód, w kierunku przeciwnym do dominującego przepływu powietrza.
wiatry i huragany
W przeciwieństwie do zagłębień lub cyklonów, które są mniej lub bardziej okrągłe lub spiralne, wiatry tworzące koryta są słabsze, ponieważ ich energia szybko się rozprasza, gdy masy powietrza wznoszą się w samym korycie. Niemniej jednak, kierunek tych wiatrów jest tematem mało zbadanym i często mylącym, chociaż w dużej mierze wyjaśniają mechanizmy, które powodują niezwykłe i uporczywe deszcze w korycie.
Jest to złożony i trudny do wyjaśnienia geograficznie mechanizm, a jego identyfikacja na mapach meteorologicznych nie zawsze jest łatwa, ponieważ niezależnie od wydłużonego czoła chmury, która pojawia się w osi niecki, może ona osiągnąć olbrzymi wymiar (tysiące km). ), dwa sąsiadujące z nim antycyklony zostały zidentyfikowane jedynie przez brak chmur i ich większy rozmiar. Ale musimy pamiętać, że wiatry wokół antycyklonów są przeciwne do cyklonów, obracają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara: ponieważ mamy dwa antycyklony jako centra działania, emitują one wiatr, a interakcja między nimi jest w „dolinie”, tworząc kanał, wiatr obraca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół samego kanału
Ściśle mówiąc, koryta atmosferyczne są bardzo podobne do cyklonów tropikalnych, przynajmniej strukturalnie. Najbardziej zauważalne różnice dotyczą kształtu (okrągły w przypadku cyklonu, wydłużony w przypadku koryta) i jego wielkości: Huragan Sandy, największy w historii (o średnicy 1.800 km), w którym mogą osiągnąć długość 16.000 XNUMX km lub więcej.
Jednak w tych zjawiskach meteorologicznych można zaobserwować podobieństwa w cyrkulacji atmosferycznej: pasma deszczu w obu przypadkach wykazują ten sam kierunek i rozwój, obracając się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara na półkuli północnej i zgodnie z ruchem wskazówek zegara na półkuli południowej.
W szczególności koryto polarne przesuwa się zwykle z zachodu na wschód i towarzyszy mu różne zachmurzenie.
niestabilność atmosferyczna
Pod pewnymi warunkami koryta są mapowane jako cechy związane z struktura opadów bezczołowych w miesiącach cieplejszych, utworzone zasadniczo przez konwekcyjne ogniska dziennej ewolucji. Te hipotetyczne depresje narysowane na mapie pogodowej mają na celu wspieranie pól chmur, zwłaszcza prognozowanych lub analizowanych pól opadów, które często interpretuje się jako linie zmian lub pogorszenia klimatu w wyniku konwekcji.
Chodzi o to, że czasami te niestabilne linie są wspierane przez bardzo dynamiczne koryta termiczne i kriogeniczne grzbiety, z których wszystkie mogą tworzyć sprzyjające środowisko dla konwekcji. W tym sensie, koryta są często rysowane za linią opadów/chmury, który jest związany ze zmianami klimatycznymi związanymi z konwekcją i burzami.
Jak widać meteorologia staje się coraz bardziej złożonymi koncertami, które mogą doprowadzić do zaistnienia pewnych zjawisk meteorologicznych. Tym artykułem zamierzamy rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące istnienia koryt polarnych. Dlatego mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o korycie polarnym, o tym, jak powstaje i jakie są jego konsekwencje.