Czarna dziura w centrum gromady galaktyk Perseusz jest kojarzona z dźwiękiem od 2003 roku. Dzieje się tak, ponieważ astronomowie NASA odkryli, że fale ciśnienia z czarnych dziur powodują zmarszczki w gorącym gazie w tej gromadzie galaktyk. Nagrany dźwięk można przełożyć na nutę, której my jako gatunek ludzki nie możemy usłyszeć, ponieważ znajduje się ona 57 oktaw poniżej środkowego C. Teraz nowe brzmienie wnosi do rejestru więcej nut. Jak brzmi czarna dziura? Jest to coś, co zaniepokoiło społeczność naukową.
Dlatego opowiemy dogłębnie, jak brzmi czarna dziura i jak została odkryta.
Jak brzmi czarna dziura?
Pod pewnymi względami ta sonikacja różni się od każdego dźwięku zarejestrowanego wcześniej, ponieważ powraca do rzeczywistych fal dźwiękowych znalezionych w dane z Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra NASA. Od dzieciństwa zawsze uczono nas, że w kosmosie nie ma dźwięku. Opiera się to na fakcie, że większość przestrzeni to w zasadzie próżnia. Dlatego nie zapewnia żadnych środków do rozchodzenia się fal dźwiękowych.
Jednak gromada galaktyk zawiera dużą ilość gazu, który otacza setki, a nawet tysiące galaktyk. W ten sposób tworzą ośrodek przemieszczania się fal dźwiękowych. W tej nowej sonifikacji Perseusza fale dźwiękowe zidentyfikowane wcześniej przez astronomów są wydobywane i słyszane po raz pierwszy. Fale dźwiękowe są rysowane w kierunku promieniowym, to znaczy od centrum. Później, sygnały są ponownie syntetyzowane w zakresie ludzkiego słuchu, podnosząc ich rzeczywisty ton o 57 i 58 oktaw.
Dźwięk jest słyszany 144 miliardy razy i 288 miliardów razy wyższy niż jego pierwotna częstotliwość. Skanowanie jest podobne do radaru wokół obrazu, dzięki czemu można usłyszeć fale rozchodzące się z różnych kierunków.
Więcej głosów w kolejnej czarnej dziurze
Oprócz gromady galaktyk Perseusza, trwa nowa sonifikacja innej słynnej czarnej dziury. Po dziesięcioleciach badań prowadzonych przez naukowców czarna dziura Messier 87 osiągnęła status gwiazdy w środowisku naukowym po tym, jak po raz pierwszy uruchomiła projekt Event Horizon Telescope w 2019 roku.
Najjaśniejszy obszar po lewej stronie obrazu to miejsce, w którym znajduje się czarna dziura. Struktura w prawym górnym rogu to strumień wytwarzany przez czarną dziurę. Warto wspomnieć, że dżet jest wytwarzany przez materię opadającą na czarną dziurę.
Sonifikacja skanuje obraz na trzech poziomach od lewej do prawej. Jak więc powstał ten „kosmiczny chór”? Fale radiowe są przypisane do najniższych tonów, dane optyczne w tonach średnich i promieniowanie rentgenowskie (wykryte przez Chandrę) w tonach wyższych.
Najjaśniejsze części obrazu odpowiadają najgłośniejszym obszarom sonifikacji. To tam astronomowie odkryli czarną dziurę o masie 6.500 miliarda mas Słońca uchwyconą przez Teleskop Event Horizon.
Jak złapali dźwięk?
Chociaż ludziom brakuje super rozwiniętego słuchu, sonifikacja osiągnięta przez naukowców pozwala na ponowne zsyntetyzowanie tych wychwyconych fal w zakresie ludzkiego ucha, w skali o 57 i 58 oktaw wyższej niż rzeczywista tonacja, co oznacza, że słyszane są 144 i 288. .XNUMX miliardów razy wyższa niż pierwotna częstotliwość, czyli biliard.
Chociaż nie jest to pierwszy raz, kiedy przeprowadzono tę sonifikację, od tego czasu dokonano przeglądu prawdziwych fal dźwiękowych rejestrowanych przez CXC. Należy podkreślić, że astronomia posuwa się naprzód w zawrotnym tempie, ponieważ zaledwie trzy lata temu opublikowano prawdziwy obraz czarnej dziury osiem razy większej od Układu Słonecznego.
Więc teraz wiesz, jak brzmią potwory i okropności, których planety i całe galaktyki nigdy nie chcą napotkać.
Reakcja społeczności na odkrycie
Popularne błędne przekonanie, że brak dźwięku w przestrzeni wynika z faktu, że większość przestrzeni to w zasadzie próżnia, nie stanowi nośnika dla rozchodzenia się fal dźwiękowych. Jednak gromada galaktyk zawiera duże ilości gazu, który może pochłonąć setki lub tysiące galaktyk, zapewniając ośrodek przemieszczania się fal dźwiękowych.
Możemy słyszeć te dźwięki, ponieważ NASA używa maszyny dźwiękowej, która zasadniczo przetwarza dane astronomiczne rozpoznawalne przez ludzkie ucho.
Czarne dziury mają tak silne przyciąganie grawitacyjne, że nie widać nawet światła. NASA nie dostarczyła zbyt wielu danych na temat tego, co znalazła w czarnej dziurze, ale kiedy ujawniono dźwięki, internet został zalany komentarzami mówiącymi, że to albo „szum ducha” albo „miliony różnych form życia”. .
Spośród ponad 10.000 XNUMX komentarzy, które NASA opublikowała w swojej sieci społecznościowej, niektóre wahały się od „najpiękniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałeś” innym, którzy mówili „trzymaj się z dala od Ziemi” lub „to są odgłosy kosmicznego horroru".
Tutaj zostawiamy cię z dźwiękiem czarnej dziury:
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o tym, jak brzmi czarna dziura i o najważniejszych odkryciach w astronomii.