La Epoka eocenu był jednym z tych, które utworzyły okres paleogenu Era kenozoiczna. W tym czasie zaszły wielkie zmiany z geologicznego i biologicznego punktu widzenia, ponieważ w wyniku zderzeń kontynentalnych powstały wielkie pasma górskie. Te ruchy kontynentów spowodowały Fauna eocenu mógłby być rozwijany i zróżnicowany w szerokim zakresie.
W tym artykule opowiem o wszystkich cechach i rozwoju fauny eocenu.
Główne cechy
Epoka eocenu trwało około 23 miliony lat. Występował w 4 epokach, naznaczonych pewnymi zmianami klimatycznymi, geologicznymi i faunistycznymi. Uważa się, że jest to czas zmian, w których planeta uległa pewnym modyfikacjom na poziomie geologicznym od czasu pęknięcia superkontynentu Pangea. Tak powstały kontynenty, jakie znamy dzisiaj.
Nastąpiło wiele zmian klimatycznych o wielkim znaczeniu, ponieważ zdarzały się wydarzenia przeciwstawne paleogenowi. Na przykład mamy wydarzenie Azolla, które spowodowało wzrost globalnej temperatury środowiska w taki sposób, że stworzyło inne warunki, w których istoty żywe musiały się przystosować. Nastąpiła również kolejna zmiana wahań temperatury, która spowodowała ich spadek. Oba zdarzenia klimatyczne przyniosły konsekwencje dla istot żywych zamieszkujących planetę w tym czasie.
Ptaki były jedną z grup, które doświadczyły wówczas największego zróżnicowania. Wiele z tych, którzy zamieszkiwali planetę, było potężnymi drapieżnikami znacznych rozmiarów. Całkowite rozdrobnienie super kontynentu Pangea było przyczyną lub zróżnicowaniem wielu gatunków zwierząt i roślin.
Przeanalizujemy, jak ewoluowała zarówno flora, jak i fauna eocenu.
Flora
W tym okresie warunki środowiskowe tej planety pozwoliły na rozwój wielu gatunków roślin i zwierząt. Był to czas, w którym dzięki wilgotnemu i ciepłemu klimatowi bogata była różnorodność biologiczna.
Analizując florę stwierdziliśmy, że była to dość zauważalna zmiana. Kiedy na początku eocenu temperatury były ciepłe i wilgotne, na planecie było mnóstwo dżungli i lasów. Istnieją dowody, które mówią, że w tym czasie na Polach był las. Jedną rzeczą, która utrzymywała niewielki niedobór roślin, były pustynne ekosystemy w głębi kontynentów.
Roślinami, które najbardziej rozwinęły się w tym czasie były rodziny metasequoia i cupresaceae. Te ostatnie to te, które należą do grupy nagonasiennych, czyli zasadniczo drzew iglastych. Jest to dość wszechstronna grupa roślin, ponieważ mogą być zarówno małe, jak i duże. Jej liście są podobne do łusek i ułożone bardzo blisko siebie. Niektóre z nich uwalniają coś przyjemniejszego.
Fauna eocenu
To tutaj skupiamy się na faunie eocenu. Można powiedzieć, że fauna w tym czasie była bardzo zróżnicowana. Najbardziej wyróżniały się grupy ssaków i ptaków. Przeanalizujemy wszystkie grupy.
Bezkręgowce
Bardzo się różnicował, zwłaszcza w środowisku morskim. Występuje duża liczba mięczaków, wśród których wyróżniają się ślimaki, małże, szkarłupnie i parzyny. W tym czasie ewoluowały również stawonogi, a najbardziej reprezentatywne były mrówki.
Drób
Ptaki to gatunki, które najbardziej rozwinęły się dzięki sprzyjającym warunkom środowiskowym. Niektóre gatunki były groźnymi drapieżnikami, dały dwie grupy żywych istot i bardzo się ich wówczas obawiano. Wśród gatunków ptaków, które najbardziej się rozwinęły i były najliczniejsze to: Phorusrhacidae, Gastornis i pingwiny. Opiszemy cechy każdego z nich:
- Phorusrhacidae: Jest to grupa ptaków, której główną cechą jest duży rozmiar. Niektóre okazy miały nawet 3 metry wysokości. Można to zweryfikować dzięki licznym zapisom kopalnym, które istnieją od tego czasu. Ostatnio udało się znaleźć czaszki tych zwierząt, aby lepiej je zidentyfikować. Kolejną cechą skrzydła jest zdolność latania. Jednak bardzo szybko to nadrobił. Uważa się, że osiągali prędkość do 50 kilometrów na godzinę. Byli zwinnymi drapieżnikami małych zwierząt, w tym niektórych ssaków.
- Gastronomia: Jest znany jako ptak terroru. To dlatego, że wyglądali dość onieśmielająco. Wśród jego najważniejszych cech znajdujemy duży rozmiar, z niektórymi okazami do 2 metrów i wagą przekraczającą 100 kilogramów. Ich duża głowa i krótkie, mocne ciało sprawiały, że byli dość przerażający. Dziób był podobny do tego, jaki mają dzisiaj papugi. Siła estetyczna była imponująca i służyła do chwytania ich zdobyczy. Chociaż nie latał, miał dużą prędkość.
- Pingwiny: Jest to grupa basu nielatającego. Ta grupa przetrwała do dnia dzisiejszego i znajduje się na Antarktydzie na biegunie południowym. W tym czasie uważa się, że zamieszkiwali kontynent południowoamerykański. Jest to znane dzięki pewnym skamieniałościom wydobytym z tego miejsca. Było kilka okazów, które mierzyły do 1.5, a także inne mniejsze.
Fauna eocenu: gady i ssaki
Gady istniały i szybko się rozwijały. Te, które istniały najwięcej, to duże węże, w niektórych okazach osiągające ponad 10 metrów długości.
Jeśli chodzi o ssaki, to grupa ta stawała się coraz bardziej zróżnicowana, zwłaszcza kopytne, walenie i niektóre duże drapieżniki. Przeanalizujmy każdy z nich:
- Kopytne: Jego główną cechą jest to, że może się poruszać wsparty na końcach palców. Tutaj mamy świnie i wielbłądy, krowy, owce i kozy.
- Walenie: rozwinęły się w środowisku morskim i były tam gatunki, takie jak archaeocetos. Były to pierwsze cechy, które pozwoliły im przystosować się do życia wodnego.
- Ambulocetydy: są pierwszymi istniejącymi wielorybami na tej planecie. Mają długość ponad 3 metry, a ich waga może wynosić około 120 kg. Ma podobny wygląd do krokodyli, chociaż ma dłuższe kończyny. Te kończyny służyły jako płetwy do poruszania się. Ich dieta była mięsożerna.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o faunie eocenu.