Kiedy analizujemy wszystkie planety układ słoneczny widzimy, że są oba planety wewnętrzne jak Planety zewnętrzne. Istnieją jednak różne misje kosmiczne poświęcone poszukiwaniu planet poza Układem Słonecznym. Planety odkryte poza granicami strefy naszego Słońca są znane jako egzoplanety.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o egzoplanetach i jakie metody są używane do ich odkrywania.
Co to są egzoplanety
Istnieje wiele projektów próbujących szukać egzoplanet poza Układem Słonecznym. Termin ten odnosi się do planet znajdujących się poza Układem Słonecznym, chociaż nie ma oficjalnej definicji, która spełniałaby określone cechy. Ponad dziesięć lat temu Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU, w języku angielskim) dokonała pewnych rozróżnień, aby móc dobrze zdefiniować terminy planety i planety karłowate. Przy ustalaniu nowych definicji Pluton nie był już oficjalnie uważany za planetę i został opisany jako planeta karłowata.
Obie koncepcje odnoszą się do ciał niebieskich krążących wokół Słońca. Wspólną cechą, która je obejmuje, jest to, że mają wystarczającą masę, aby ich własna grawitacja mogła pokonać siły sztywnego ciała i uzyskać równowagę hydrostatyczną. Jednak, jak wspomnieliśmy wcześniej, to samo nie dzieje się z definicją egzoplanet. Jak dotąd nie ma zgody co do cech wspólnych z planetami odkrytymi poza Układem Słonecznym.
Dla ułatwienia odnosi się do egzoplanet, tak jak do wszystkich planet poza Układem Słonecznym. To znaczy również znane są pod nazwą planet pozasłonecznych.
Główne cechy
Ponieważ konieczne jest osiągnięcie konsensusu, aby zdefiniować, zebrać i sklasyfikować te planety, należy ustalić wspólne cechy. W ten sposób IAU zebrał trzy cechy, które powinny mieć egzoplanety. Zobaczmy, jakie są te trzy cechy:
- Będzie to obiekt o rzeczywistej masie poniżej masy granicznej dla fuzji jądrowej deuteru.
- Obracaj się wokół gwiazdy lub gwiezdnej pozostałości.
- Przedstaw masę i / lub rozmiar większy niż używany jako limit dla planety w Układzie Słonecznym.
Zgodnie z oczekiwaniami, cechy porównawcze ustalono między planetami znajdującymi się na zewnątrz i wewnątrz Układu Słonecznego. Musimy szukać podobnych cech, ponieważ wszystkie planety zwykle krążą wokół gwiazdy centralnej. W ten sposób jednocześnie tworzone są „układy słoneczne”, które generują to, co znamy jako galaktyki. Jeśli spojrzymy do słownika hiszpańskiej akademii królewskiej, zobaczymy, że termin egzoplaneta nie jest zawarty.
Pierwsza egzoplaneta została odkryta ponad ćwierć wieku temu. I to jest, że w 1992 roku kilku astronomów odkryło serię planet krążących wokół gwiazdy znanej pod nazwą Lich. Gwiazda ta jest wyjątkowa, ponieważ emituje promieniowanie w bardzo krótkich, nieregularnych odstępach czasu.. Można powiedzieć, że ta gwiazda działała jak latarnia morska.
Kilka lat później dwa zespoły naukowe odkryły, że pierwsza egzoplaneta krąży wokół gwiazdy podobnej do Słońca. Odkrycie to było dość ważne dla świata astronomii, ponieważ wykazało, że planety istnieją poza granicami naszego Układu Słonecznego. Ponadto potwierdzono istnienie planet, które mogłyby okrążać gwiazdy podobne do naszej. Oznacza to, że mogą istnieć inne systemy słoneczne.
Od tego czasu wraz z rozwojem technologii, społeczność cientifica była w stanie wykryć tysiące egzoplanet w różnych misjach w poszukiwaniu nowych planet. Najbardziej znanym jest teleskop Keplera.
Metody poszukiwania egzoplanet
Ponieważ tych egzoplanet nie można odkryć fizycznie, istnieją różne techniki odkrywania planet, które istnieją poza Układem Słonecznym. Zobaczmy, jakie są różne metody:
- Metoda tranzytu: jest to obecnie jedna z najważniejszych technik. Celem tej metody jest pomiar jasności pochodzącej od gwiazdy. Przejście egzoplanety między królem gwiazd a ziemią, tak że docierająca do nas jasność będzie się okresowo zmniejszać. Możemy pośrednio wywnioskować, że w tym regionie istnieje planeta pozasłoneczna. Ta metodologia odniosła duży sukces i jest najczęściej stosowana w ostatnich latach.
- Astrometria: jest to jedna z gałęzi astronomii. Będzie bardziej odpowiedzialny za analizę pozycji i prawidłowy ruch gwiazd. Dzięki wszystkim badaniom astrometrycznym możliwe jest wykrycie egzoplanet, próbując zmierzyć niewielkie zakłócenia, jakie gwiazdy wywierają na orbitujące gwiazdy. Jednak do tej pory za pomocą astrometrii nie znaleziono żadnej planety pozasłonecznej.
- Śledzenie prędkości radialnej: jest to technika mierząca szybkość poruszania się gwiazdy po małej orbicie generowanej przez przyciąganie egzoplanety. Gwiazda ta będzie się zbliżać i oddalać od nas, aż zakończy swoją własną orbitę. Możemy obliczyć prędkość astro strony linii wzroku, jeśli mamy obserwatora z ziemi. Ta prędkość jest znana pod nazwą prędkości radialnej. Wszystkie te niewielkie zmiany prędkości powodują zmiany w spektrum obserwacji gwiazd. To znaczy, jeśli śledzimy prędkość radialną, możemy wykryć nowe egzoplanety.
- Chronometria pulsarów: pierwsze planety pozasłoneczne obracały się wokół pulsara. Ten pulsar jest znany jako światło gwiazd. Emitują promieniowanie w nieregularnych, krótkich odstępach czasu, jakby to była latarnia morska. Jeśli egzoplaneta obraca się wokół gwiazdy, która ma takie cechy, może to wpłynąć na wiązkę światła docierającą do naszej planety. Te cechy mogą służyć nam jako pogląd pozwalający poznać istnienie nowej egzoplanety, która będzie się obracać wokół pulsara.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o egzoplanetach i sposobach ich odkrywania.