Warstwa ozonowa to obszar, w którym zostanie przeprowadzone leczenie, w którym stężenie ozonu jest wyższe niż normalnie. Ta warstwa chroni nas przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym ze słońca. Jednak emisja niektórych substancji chemicznych znanych pod nazwą chlorofluorowęglowodory a spowodowało dziura ozonowa. Ta dziura jest znana od dziesięcioleci i kurczy się dzięki protokołowi montrealskiemu.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o dziurze w warstwie ozonowej.
Definicja warstwy ozonowej
Najpierw dowiedzmy się, czym jest warstwa ozonowa. Jest to rodzaj warstwy ochronnej znajdującej się w stratosferze. Warstwa ta działała jak filtr dla ultrafioletowego promieniowania słonecznego, które jest szkodliwe dla żywych istot. Nie służy jako osłona przed promieniowaniem ultrafioletowym w sposób gwarantujący życie na ziemi, jakie znamy dzisiaj.
Pomimo tego, że ta warstwa jest bardzo ważna dla przetrwania, wydaje się, że ludzie wciąż są zdeterminowani, aby ją zniszczyć. Chlorofluorowęglowodory Są to substancje chemiczne, które poprzez różne reakcje niszczą ozon obecny w stratosferze. Jest to gaz złożony z fluoru, chloru i węgla. Kiedy ta substancja chemiczna dociera do stratosfery, reaguje fotolitycznie z promieniowaniem ultrafioletowym słońca. To powoduje, że cząsteczka rozpada się i chcą atomów chloru. Chlor reaguje z ozonem w stratosferze, powodując tworzenie się atomów tlenu i rozkładanie ozonu. W ten sposób emisja tych chemikaliów powoduje ciągłe niszczenie warstwy ozonowej.
Ponadto należy wziąć pod uwagę, że te chemikalia mają długą żywotność w atmosferze. Dzięki protokołowi montrealskiemu emisja tych chemikaliów była całkowicie zabroniona. Jednak do dziś warstwa ozonowa jest nadal uszkodzona. Dziura w warstwie ozonowej dramatycznie się poprawia w ciągu poprzednich dziesięcioleci. Przyjrzyjmy się temu bliżej.
Dziura ozonowa
Ozon znajduje się w stratosferze na wysokości od 15 do 30 kilometrów. Ta warstwa składa się z cząsteczek ozonu, które z kolei składają się z 3 atomowych atomów tlenu. Zadaniem tej warstwy jest pochłanianie promieniowania ultrafioletowego B, służąc jako filtr zmniejszający uszkodzenia.
Zniszczenie warstwy ozonowej następuje, gdy zachodzą reakcje chemiczne, które powodują zniszczenie tego stratosferycznego ozonu. Padające promieniowanie słoneczne jest filtrowane przez warstwę ozonową i to tam cząsteczki ozonu rozkładają się pod wpływem promieniowania ultrafioletowego B. Kiedy to się dzieje, cząsteczki ozonu dysocjują na tlen i dwutlenek. Ten proces nazywa się fotolizą. Oznacza to rozpad cząsteczki pod wpływem światła.
Formy dwutlenku i tlenu nie ulegają całkowitej dysocjacji, ale łączą się ponownie, tworząc ponownie ozon. Ten krok nie zawsze ma miejsce i to właśnie powoduje dziury w warstwie ozonowej. Główne przyczyny te, które niszczą warstwę ozonową w przyspieszonym tempie, to emisja chlorofluorowęglowodorów. Chociaż wspomnieliśmy, że padające światło słoneczne niszczy ozon, robi to w taki sposób, że równowaga jest neutralna. Oznacza to, że ilość ozonu rozbijanego przez fotolizę jest równa lub mniejsza niż ilość ozonu, która może powstać w wyniku asocjacji między cząsteczkami.
Oznacza to, że główną przyczyną rozpadu warstwy ozonowej jest emisja chlorofluorowęglowodorów. Światowa Organizacja Meteorologiczna zapewnia, że odbudowa warstwy ozonowej nastąpi około 2050 roku dzięki zakazowi stosowania tych produktów. Należy pamiętać, że wszystkie te dane są szacunkowe, ponieważ nawet jeśli te chemikalia zostaną wycofane, pozostają w atmosferze przez dziesięciolecia.
Konsekwencje dziury w warstwie ozonowej
Warto zauważyć, że dziura ozonowa występuje głównie nad Antarktydą. Pomimo faktu, że większość gazów szkodliwych dla warstwy ozonowej została wyemitowana w krajach rozwiniętych, istnieje prąd atmosferyczny, który przenosi te gazy w kierunku Antarktydy. Również do tego musimy dodać czas, przez jaki gazy te pozostają w atmosferze i mogą uszkadzać ozon.
Dzięki ogólnej cyrkulacji na planecie gazy te skorzystały na niskich temperaturach na półkuli południowej i w znacznym stopniu przełamały to stężenie ozonu. I to jest to, że zniszczenie wspomnianej warstwy, jeśli akcentowało się, im niższa temperatura. Powoduje to wzrost stężenia ozonu w okresie zimowym i jego regenerację wiosną.
Konsekwencje pogorszenia się lub zniszczenia warstwy ozonowej są różne. Przeanalizujemy, jakie one są w zależności od tego, na kogo wpływają.
Konsekwencje dla zdrowia ludzkiego
- Nowotwór skóry: Jest to jedna z najbardziej znanych chorób związanych z ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe B. Konieczne jest opalanie z osłoną, ponieważ choroba nie pojawia się w tej chwili, ale na przestrzeni lat.
- Uczucie układu odpornościowego: Oddziaływanie na organizm stopniowo zmniejsza zdolność do ochrony przed chorobami zakaźnymi.
- Zaburzenia widzenia: może częściej prowadzić do zaćmy i starczowzroczności.
- Problemy z respiratorem: Niektóre problemy to astma spowodowana wzrostem ozonu w dolnych warstwach atmosfery.
Konsekwencje dla zwierząt lądowych i morskich
Wpływa negatywnie na wszystkie zwierzęta lądowe i ma podobne konsekwencje dla ludzi. Jeśli chodzi o faunę morską, promieniowanie to dociera do powierzchni w sposób, który bezpośrednio wpływa na fitoplankton w oceanach. Populacja tego fitoplanktonu została zredukowana do tego stopnia, że wpływa na łańcuch pokarmowy.
Konsekwencje dla roślin
Występowanie tego najbardziej szkodliwego promieniowania ultrafioletowego wpływa na rozwój gatunków roślin, powodując różne czasy ich kwitnienia i wzrostu. Wszystko to wpływa na redukcję populacji roślin i upraw.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o dziurze w warstwie ozonowej.