Nasza planeta ma krążące nad nią ciało niebieskie, znane jako księżyc. Jednak wciąż tam widzimy w nocy, wiele osób tak naprawdę nie wie czym jest księżyc?. Mówimy o naszym satelicie, który powoduje siły grawitacyjne, które wywołują pływy i inne aspekty na Ziemi. Nasz satelita ma unikalne cechy i różne ruchy, które są dość interesujące.
Dlatego zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć, czym jest księżyc, jakie są jego cechy, główne ruchy i kratery.
Czym jest księżyc
Księżyc jest naturalnym satelitą Ziemi i jedynym satelitą Ziemi. Oczywiście jest to skaliste ciało niebieskie bez pierścieni i satelitów. Istnieje kilka teorii wyjaśniających jego powstanie, ale najbardziej akceptowaną jest to, że jego pochodzenie miało miejsce około 4,5 miliona lat temu, po zderzeniu obiektu podobnego do Marsa z Ziemią. Księżyc uformował się z tych fragmentów, a po 100 milionach lat stopiona magma skrystalizowała się i utworzyła skorupę księżycową.
Księżyc znajduje się około 384 400 kilometrów od Ziemi. Po Słońcu jest to najjaśniejsze ciało niebieskie widziane z powierzchni Ziemi, chociaż jego powierzchnia jest w rzeczywistości ciemna. Okrąża Ziemię w ciągu 27 ziemskich dni (27 322 dni lub 655,73 godzin) i kręci się z tą samą prędkością. Ponieważ obraca się synchronicznie z ziemią, księżyc ma taką samą twarz jak ona. Dzięki obecnej technologii dobrze wiadomo, że „ukryte twarze” mają kratery, zagłębienia zwane talasoidami i nie mają oceanu.
Obserwacje księżyca są tak stare jak ludzie. Jego imię pojawia się w wielu cywilizacjach i jest również częścią ich mitologii. Ma istotny wpływ na cykl Ziemi: reguluje ruch Ziemi wokół własnej osi, co sprawia, że klimat jest względnie stabilny. Co więcej, Jest przyczyną pływów lądowych, ponieważ są one wytwarzane przez przyciąganie grawitacji, który siłą ciągnie wodę z jednej strony i wciąga ją z drugiej, powodując przypływy i odpływy.
Jakie ruchy ma księżyc?
Ze względu na istnienie siły grawitacyjnej między Księżycem a Ziemią satelita ten ma również naturalny ruch. Podobnie jak nasza planeta, ma dwa unikalne ruchy, zwane rotacją i translacją wokół Ziemi. Te ruchy są charakterystyczne dla księżyca i są związane z pływem i fazą księżyca.
Potrzebuje trochę czasu, aby móc dokończyć swoje ruchy. Na przykład, pełny cykl tłumaczeń zajmuje średnio 27,32 dni. Co ciekawe, dzięki temu księżyc zawsze pokazuje nam tę samą twarz i wydaje się całkowicie nieruchomy. Wynika to z wielu przyczyn geometrycznych i innego ruchu zwanego wibracją księżyca.
Kiedy ziemia krąży wokół słońca, księżyc również krąży, ale na ziemi jest na wschodzie. Podczas całego ruchu odległość od Księżyca do Ziemi jest bardzo zróżnicowana. Ta odległość zależy całkowicie od tego, kiedy jesteś na jego orbicie. Ponieważ orbita jest dość chaotyczna i czasami odległa, Słońce ma duży wpływ na jego grawitację.
Ruch naszego obracającego się satelity jest zsynchronizowany z translacją. Trwa 27,32 dni, więc zawsze widzimy tę samą stronę księżyca. Nazywa się to księżycem gwiezdnym. Podczas obrotu tworzy kąt nachylenia 88,3 stopnia w stosunku do płaszczyzny elipsy translacji. Wynika to z siły grawitacji, która powstaje między księżycem a ziemią.
Główne cechy
Księżyc ma solidną skalistą powierzchnię, a jego najbardziej godną uwagi cechą jest obecność dużej liczby kraterów i basenów. Ponieważ jego atmosfera jest bardzo słaba i prawie nie istnieje, nie jest w stanie wytrzymać uderzenia asteroid, meteorytów lub innych ciał niebieskich, co pozwala im zderzać się z Księżycem.
Uderzenie wytworzyło również warstwę gruzu, którą mogą być duże skały, węgiel lub drobny pył, zwaną warstwą erodowaną. Ciemna strefa to basen pokryty lawą około 12-4,2 mln lat temu, a jasna strefa to tzw. wyżyny. Ogólnie rzecz biorąc, gdy księżyc jest w pełni, wydaje się, że tworzy on wizerunek ludzkiej twarzy lub królika według pewnych kultur, chociaż w rzeczywistości obszary te reprezentują inny skład i wiek skały.
Jego atmosfera, zwana egzosferą, jest bardzo cienka, słaba i cienka. Z tego powodu zderzenia meteorytów, komet i asteroid z powierzchnią są częste. Rejestrowane są tylko wiatry, które mogą wywoływać burze piaskowe.
Kratery
Naukowcy badali wiek skał na naszej planecie i Księżycu. Skały te pochodzą z oznaczonego obszaru, który może określić, kiedy powstał krater. Badając wszystkie obszary księżyca, które są jaśniejsze i nazywane płaskowyżami, naukowcy znaleźli informacje o powstawaniu księżyca. Powstał około 460-380 milionów lat temu, a pozostałe skały, które spadły na powierzchnię księżyca, poinformowały, że uformował się dość szybko. Prysznic skalny ustał i od tego czasu powstało niewiele kraterów.
Niektóre próbki skał pobrane z tych kraterów nazywane są basenami i jego wiek wynosi około 3.800 do 3.100 milionów lat. Istnieją również próbki ogromnych obiektów przypominających asteroidy, które uderzyły w Księżyc, gdy opad skały ustał.
Krótko po tych wydarzeniach obfita lawa wypełniła wszystkie baseny i utworzyła ciemny ocean. To wyjaśnia, dlaczego w oceanie jest niewiele kraterów, ale na płaskowyżu jest ich wiele. Właśnie dlatego, że podczas formowania się Układu Słonecznego powierzchnia Księżyca była bombardowana przez te planetaria, na płaskowyżu nie było tak wielu wylewów lawy, które spowodowały zniknięcie pierwotnych kraterów.
Najdalsza część księżyca ma tylko jedno „morze”, więc naukowcy uważają, że ten obszar jest reprezentowany przez ruch księżyca 4 miliardy lat temu.
Aby badać kratery na Księżycu, musimy zrozumieć geografię Księżyca. I kilka równin, które były płaskie lub były kiedyś częścią morza. Nic dziwnego, że na księżycu księżyca znajduje się również ocean. Największym z nich jest Mare Imbrium, zwany po hiszpańsku Mar de Lluvia, o średnicy około 1120 kilometrów.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o tym, czym jest księżyc i jego właściwościach.