Do tej pory mieliśmy do czynienia z chmurami, których wymiary sięgały głównie do przedłużenie poziome ale tym razem zajmiemy się pionowo rozwijające się chmury i zaczniemy od jednego z dwóch gatunków, które można w ten sposób sklasyfikować, mówimy o Cumulusach.
Cumulusy to izolowane chmury, na ogół gęste i o dobrze określonych konturach, które rozwijają się pionowo w postaci wybrzuszenia, kopuły lub wieżei których wypukłe wierzchołki często przypominają kalafior. Oświetlone słońcem części tych chmur są jasno białe; jego podstawa jest ciemna i pozioma. Czasami wydają się rozdarte przez wiatr.
Tworzą je głównie kropelki wody lub kryształki lodu w tych częściach chmury, które ze względu na swoją wysokość znajdują się w temperaturach poniżej 0º C. Mogą zawierać krople przechłodzonej wody. Rozwijają się, gdy się pojawiają prądy konwekcyjne spowodowane nierównomiernym ogrzewaniem powietrza nad powierzchnią ziemi. Podczas wznoszenia powietrze to skrapla się w chmurę i będzie rosło w zależności od stopnia niestabilności powietrza, które istnieje w tym czasie.
Przy dobrej pogodzie Cumulusy rosną latem od południa do zachodu słońca, kiedy się rozpraszają. Jeśli istnieje pewien stopień niestabilności, mogą przejść do Cumulus congestus aw jej przypadku stać się Cumulonimbusem, z przelotnymi opadami deszczu i burzami. Nie należy ich mylić Stratocumulus, ani z Cumulonimbus.
Doskonale kontrastują z błękitem nieba ze względu na dużą gęstość, która sprawia, że wydają się białe i jasne. Z tego samego powodu podstawy będą ciemne lub czarne. Powinieneś użyć Filtr polaryzacyjny dla maksymalnego kontrastu między chmurą a niebem, a także dostosowywania ostrości do nierówności.
Różnią się cztery gatunki (Cumulus humilis, Cumulus mediocris, Cumulus congestus i Cumulus fractus) oraz odmiana (Cumulus radiatus).
Źródło - AEMET
Więcej informacji - Stratus, Stratocumulus