Aby zakończyć naszą recenzję różne rodzaje chmur Zajmujemy się tym, co jest prawdopodobnie najbardziej uderzającą i interesującą chmurą, odnosimy się do cumulonimbus, to drugi typ chmur rozwiniętych wertykalnie, choć w rzeczywistości jest to efekt klastra o większym rozwoju.
Według WMO jest opisywany jako gruba i gęsta chmura z znaczny rozwój pionowy, w postaci góry lub ogromnych wież. Część, przynajmniej jej wierzchołek, jest zwykle gładka, włóknista lub prążkowana i prawie zawsze spłaszczona; ta część jest często wydłużona w postaci kowadła lub ogromnego pióropusza. Poniżej bardzo ciemnej podstawy pojawiają się niskie postrzępione chmury i opady lub ulewy.
Jak powiedzieliśmy, Cumulonimbus to kolejny krok rozwojowy, w rosnącej skali konwekcji, do Cumulus Congestus, dlatego są to chmury o dużym pionowym rozwoju (wierzchołki mają zwykle od 8 do 14 km wysokości). Na naszych szerokościach geograficznych powstają głównie wiosną i latem w niestabilne sytuacje.
Składają się z kropelek wody i kryształków lodu na górze lub kowadle. Wewnątrz zawierają również duże krople deszczu, płatki śniegu, granulowany lód, grad oraz w przypadku ekstremalnej niestabilności grad znacznych rozmiarów.
Prawie zawsze produkują tormentato znaczy opady w postaci przelotnych opadów deszczu, deszczu lub gradu, choć zimą również śnieg, któremu towarzyszą porywiste wiatry i wyładowania elektryczne, które występują między chmurami lub między chmurą a ziemią (błyskawice).
Cumulonimbus to królowie chmur, najczęściej fotografowani i najbardziej spektakularny. Nadają się do portretowania w każdej sytuacji i ciekawie jest móc je sfotografować w pełnej sekwencji burzy. Nie należy tego mylić Cumulus congestus ponieważ Cumulonimbus są wyższe, mają na wierzchołkach strukturę włóknistą.
Przedstawiają dwa gatunki (Calvus i Capillatus) i nie przedstawiają odmian.
Źródło - AEMET
Więcej informacji - Cumulus