Na pewno, gdy usłyszysz o dziurze w warstwie ozonowej, to liczą się odpowiedzialne za nią gazy. Główną substancją chemiczną, która spowodowała spadek stężenia ozonu atmosferycznego, są chlorofluorowęglowodory. Są to gazowe chemikalia, które były używane od ich powstania w 1928 roku. Znane są również pod akronimem CFC. Zbadano je szczegółowo i wykazano, że ich właściwości zagrażają nie tylko zdrowiu publicznemu, ale także warstwie ozonowej. Dlatego jego użycie było zabronione.
W tym artykule powiemy Ci, czym są chlorofluorowęglowodory, jakie są ich właściwości i dlaczego niszczą warstwę ozonową.
Co to są chlorofluorowęglowodory
Są to związki chemiczne zbudowane z atomów węgla, fluoru i chloru. Stąd jego nazwa. Atomy te należą do grupy halowęglowodory należące do grupy gazów nie są toksyczne ani łatwopalne. Powstały po raz pierwszy w 1928 roku jako alternatywa dla różnych substancji chemicznych stosowanych w lodówkach. Później były używane jako propelenty w środkach owadobójczych, farbach, odżywkach do włosów i innych produktach zdrowotnych.
Od lat 50. do 60. były stosowane w klimatyzatorach domów, samochodów i biur. Wszystkie te zastosowania spowodowały globalną ekspansję chlorofluorowęglowodorów. W tym czasie zużycie tych chemikaliów wzrosło o około milion ton rocznie, które były produkowane tylko w Stanach Zjednoczonych. Później jeszcze bardziej zwiększył swoje wykorzystanie. Osiągnął taki zakres, że był używany jako aerozol, czynnik chłodniczy, środek porotwórczy do pianek, materiałów opakowaniowych oraz w rozpuszczalnikach.
Najpopularniejsze produkty chlorofluorowęglowodorowe
Te chemikalia nie mają naturalnego źródła, z którego pochodzą. Są to substancje chemiczne stworzone przez ludzi do wielu zastosowań. Były używane jako czynniki chłodnicze, propelenty i rozpuszczalniki przemysłowe do produkcji pianek. Służył również jako środek czyszczący przy produkcji wyrobów elektronicznych. Jego zastosowanie było takie, że wpływ na warstwę ozonową wzrósł ogromnie w krótkim czasie. Wiadomo było, że gazy te niszczą ozon stratosferyczny do tego stopnia, że szkodliwe słoneczne promieniowanie ultrafioletowe może dotrzeć do powierzchni.
Do najpopularniejszych produktów chlorofluorowęglowodorowych należą:
- Czynnik chłodniczy znajduje się w klimatyzatorach.
- Lodówki.
- Propelenty w aerozolach.
- Inhalatory kontrolujące astmę. Później zakazano tego, aby zmniejszyć wpływ na stratosferę.
- Haloalkany w samolotach.
- Rozpuszczalniki szybciej potrzebują smaru.
Negatywne skutki chlorofluorowęglowodorów w atmosferze
Jak wspomniano wcześniej, te chemikalia uszkadzały warstwę ozonową. Oznacza to, że znaczna część promieniowania ultrafioletowego ze słońca może przejść przez stratosferę i dotrzeć do powierzchni Ziemi. Okazało się, że ma wiele negatywnych skutków dla naszego zdrowia. A to dlatego, że ponieważ są to różne związki obojętne chemicznie, sądzono, że będą one nieszkodliwe w atmosferze. Jednak wraz z upływem czasu okazało się, że zareagował z promieniowaniem ultrafioletowym w atmosferze, szczególnie w stratosferze.
W tej warstwie atmosfery występuje duże stężenie ozonu, które pomaga nam redukować promieniowanie ultrafioletowe pochodzące ze słońca. To duże stężenie ozonu jest znane jako warstwa ozonowa. Kiedy chlorofluorowęglowodory oddziałują z promieniowaniem, ulegają fotolitycznemu rozkładowi, który zamienia nas w źródła nieorganicznego chloru. Kiedy chlor jest uwalniany w postaci atomów, są one zdolne do katalizowania konwersji cząsteczek ozonu w tlen. Oznacza to, że przyspiesza naturalnie zachodzącą reakcję chemiczną przemiany ozonu w tlen.
Pamiętamy, że cząsteczka ozonu składa się z 3 atomów tlenu. Tlen atmosferyczny składa się z dwóch atomów tlenu. W ten sposób chlor działa jak katalizator, zwiększając szybkość i liczbę reakcji chemicznych, które przekształcają ozon w tlen. A zatem do 100.000 XNUMX cząsteczek ozonu może zostać zniszczonych na każdy uwolniony atom chloru. Z tych wszystkich powodów chlorofluorowęglowodory są związane z niszczeniem warstwy ozonowej.
Nie chodzi o to, że te chemikalia bezpośrednio niszczą ozon znajdujący się w stratosferze, ale raczej o to, że do ich zajścia wymagane są różne reakcje chemiczne. Jednak tempo, w jakim chlorofluorowęglowodory będą emitowane do atmosfery, spowodowało zniknięcie dużej ilości ozonu stratosferycznego. Zanik warstwy ozonowej ma bardzo szkodliwe konsekwencje i dodatkowo zwiększa zanieczyszczenie chemiczne. I to właśnie za to odpowiada ozon pochłaniają większość promieniowania ultrafioletowego słonecznego, które ma długość fal od 280 do 320 nm i oczywiście, że jest szkodliwy zarówno dla organizmów zwierzęcych, jak i roślinnych, a także dla człowieka.
Dziura ozonowa
Stosowanie tych chemikaliów w dużej proporcji doprowadziło do powstania dziur w warstwie ozonowej. Nie jest tak, że istnieje sama dziura, w której nie ma stężenia ozonu. Są to po prostu obszary, w których stężenie ozonu jest znacznie poniżej normy. Stężenie to jest na tyle niskie, że promieniowanie ultrafioletowe nie może pozostać na tym obszarze i przeniknąć przez powierzchnię ziemi.
Chociaż chlorofluorowęglowodory są zabronione, ponieważ mają dużą obojętność chemiczną i są nierozpuszczalne, nawet dziś nadal można znaleźć dużą część chemikaliów emitowanych w poprzednich latach. Dzieje się tak, ponieważ mają one długą żywotność w atmosferze. Od 1987 roku Protokół montrealski uznał te związki chemiczne za szkodliwe przystąpiono do innych umów międzynarodowych, które spowodowały lub zakazały stosowania tych chemikaliów, ponieważ działają one również jako gazy cieplarniane.
Jak widać, chlorofluorowęglowodory mają bardzo negatywny wpływ zarówno na atmosferę, jak i na zwierzęta, rośliny i ludzi. Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o chlorofluorowęglowodorach.