Ze względu na zmiany klimatyczne i wzrost średnich temperatur na świecie obserwujemy różne zmiany we wzorcach atmosferycznych i oceanicznych. W tym przypadku Ocean Atlantycki ostrzega przed zmianami, jakie zachodzą w związku ze zmianami klimatycznymi. ten burze na Atlantyku rosną, a wraz z nimi powstają huragany i wiatry o sile huraganu.
W tym artykule powiemy, które z nich są przyczyną nasilenia się sztormów na Atlantyku i jakie są konsekwencje zmian klimatycznych w coraz bardziej tropikalnym Oceanie Atlantyckim.
Burze na Atlantyku
Ocean Atlantycki ostrzega. Jest to podsumowanie zmian w dynamice atmosfery obserwowanych w ostatnich latach, które dotykają północną Makaronezję, obszar obejmujący Azory, Wyspy Kanaryjskie, Maderę i wyspy bezludne oraz południowo-zachodnią część Półwyspu Iberyjskiego. Wszystko wskazuje na to, że klimat regionu przechodzi w tropikalny.
Od historycznego przybycia w 2005 r. burzy tropikalnej Delta na Wyspy Kanaryjskie, liczba cyklonów tropikalnych, które przechodzą przez te regiony znacznie wzrosła w ciągu ostatnich 15 lat. Cyklony te są obszarami o surowym klimacie niskiego ciśnienia i nie wykazują typowego zachowania burz na średnich szerokościach geograficznych lub cyklonów pozazwrotnikowych, do których jesteśmy przyzwyczajeni w tej części planety. Zamiast tego wykazują cechy bardziej podobne do typowych cyklonów tropikalnych, które normalnie wpływają na Karaiby po drugiej stronie Atlantyku.
W rzeczywistości zjawiska te coraz bardziej przypominają tropikalne cyklony pod względem struktury i natury. Do tego stopnia, że Amerykańskie Narodowe Centrum Huragan w ostatnich latach zintensyfikowało badania i monitoring naszego zlewiska i nazwało niemałą grupę tych zjawisk.
Wzmożone sztormy na Atlantyku
Wspomniana powyżej anomalia nasiliła się w ciągu ostatnich pięciu lat. Mamy kilka godnych uwagi przykładów:
- Huragan Alex (2016) Miało to miejsce na południu Azorów, około 1.000 km od Wysp Kanaryjskich. Przy maksymalnych utrzymujących się wiatrach 140 kilometrów na godzinę osiąga status huraganu i żegluje w niezwykły sposób przez Północny Atlantyk. Był pierwszym huraganem, który powstał w styczniu od 1938 roku.
- Huragan Ofelia (2017), pierwszy huragan kategorii 3 na skalę Saffira-Simpsona na wschodnim Atlantyku od czasu rozpoczęcia ewidencji (1851). Ofelia osiągnęła maksymalny trwały wiatr o prędkości ponad 170 kilometrów na godzinę.
- Huragan Leslie (2018), pierwszy huragan, który dotarł tak blisko wybrzeża półwyspu (100 km). Trafił do Portugalii o świcie z wiatrem dochodzącym do 190 kilometrów na godzinę.
- Huragan Pablo (2019), najbliższy huragan, jaki kiedykolwiek powstał w Europie.
- Podobnie jak ostatni przypływ, burza tropikalna Theta zagroziła Wyspom Kanaryjskim, zaledwie 300 kilometrów od pełnego wpływu na wyspy.
Oprócz tych przypadków istnieje długa lista, która im towarzyszy, ponieważ są one wyjątkowo anomalne i wpływają na wyżej wymienione obszary. W ten sposób częstotliwość wzrosła do raz w roku w ciągu ostatnich pięciu lat, a nawet więcej niż raz w ciągu ostatnich dwóch lat. Przed 2005 r. częstotliwość wynosiła jeden raz na trzy lub cztery lata, co nie stanowiło znaczącego zagrożenia uderzeniem.
Anomalie w sezonie 2020
Ta rzadkość jest zgodna z tym, co dzieje się w okresie huraganów od czerwca do listopada tego roku. Prognozy wskazują już na bardzo aktywny sezon, którego kulminacją jest 30 cyklonów, co jest prawdziwym rekordem. Oznacza to nazywanie ich alfabetem greckim, wykraczające poza historyczny sezon 2005.
Z drugiej strony sezon charakteryzuje się również dużymi aktywnymi huraganami kategorii 3 lub wyższej. W rzeczywistości dołącza do pierwszych czterech sezonów po raz pierwszy od rozpoczęcia rekordów (1851), które co najmniej jeden huragan kategorii 5 powstał w ciągu pięciu kolejnych sezonów. Ta ostatnia jest bardzo zgodna z prognozami zmian klimatycznych, najsilniejsze huragany są proporcjonalnie silniejsze i częstsze.
Badania nad zmianami klimatu
Należy pamiętać, że nasilenie sztormów na Atlantyku i tropikalizacja tej części świata mają związek ze skutkami zmian klimatycznych. Odpowiedź brzmi tak, ale potrzebne są dalsze badania.. Z jednej strony musimy znać związek z obserwowanymi zdarzeniami, a w Hiszpanii nadal nie mamy technicznych możliwości przeprowadzenia tego typu operacyjnych badań atrybucji, które są prowadzone w innych krajach. Możemy ustalić zależność opartą na badaniach prognoz przyszłych scenariuszy klimatycznych, które zakładają, że zjawiska te występują częściej w naszych basenach.
W tym miejscu możemy budować relacje, chociaż potrzebne są dalsze badania w celu zidentyfikowania i dalszego dopracowania specyfiki tych przyszłych wydarzeń w celu poprawy planowania adaptacji do przewidywanych zmian klimatu. Chociaż prawdą jest, że jest możliwe, że nigdy nie osiągaj wyższych intensywności, takich jak kategoria 3 lub wyższaSzczególny niepokój budzą również huragany i niewielkie sztormy tropikalne ze względu na ich duży wpływ na wybrzeże USA, a trzeba dodać, że w Hiszpanii nie byliśmy na to w pełni przygotowani.
Inną cechą, którą należy wziąć pod uwagę, jest to, że w swoich prognozach wykazują większą niepewność. W przeciwieństwie do tropików, gdzie na ślady cyklonów wpływają bardziej przewidywalne czynniki, gdy te cyklony zaczynają zbliżać się do naszych średnich szerokości geograficznych, zaczynają podlegać mniej przewidywalnym czynnikom, co w konsekwencji zwiększa niepewność. Innym ważnym aspektem jest potencjał największego wpływu, gdy zaczną ewoluować w burze na średnich szerokościach geograficznych, przejście znane jako przejście pozazwrotnikowe, które może spowodować rozszerzenie ich zasięgu.
Na koniec ważne jest również, aby wziąć pod uwagę możliwą niepewność co do trendów tkwiących w zjawisku, o którym mówimy. Chociaż wszystkie te zmiany są zawsze rozważane w odniesieniu do zapisów historycznych z 1851 r., to w rzeczywistości zapisy te pochodzą z 1966 r można uznać za tak solidne i porównywalne, jak te z naszej obecnej epoki, bo to początek tego, co jest możliwe. Obserwuj je za pomocą satelitów. Dlatego zawsze należy mieć to na uwadze, analizując trendy obserwowane w cyklonach tropikalnych i huraganach.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o przyczynach nasilenia się sztormów na Atlantyku.