Mówimy o brzegu rzeki euro odnosimy się do brzegu lub brzegu akwenu. Jest to obszar lądu położony najbliżej oceanu, morza, jeziora, rzek, strumieni itp. Można powiedzieć, że wiąże się to z przestrzenią przejściową między środowiskiem wodnym a przyległym środowiskiem lądowym. ten brzegi rzeki Charakteryzują się odmienną roślinnością i świetną funkcją w ekosystemie.
Z tego powodu zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby powiedzieć Ci wszystko, co musisz wiedzieć o brzegach rzek, ich roślinności i znaczeniu, jakie mają.
Roślinność nadbrzeżna
Roślinność nadbrzeżna jest głęboko dotknięta fizycznymi właściwościami rzeki, intensywnością i częstotliwością rzeki, drogą, erozją i zdolnością transportową oraz wielkością ziarna osadu, od którego zależy jego przepływ.
Pełna znajomość brzegu rzeki rzeka powinna być oparta na charakterystyce zajmowanej przez nią powierzchni (struktura pozioma), a także tworzące ją gatunki i ich wielkość (struktura pionowa), a także ich położenie w rzece i przewidywana ewolucja w czasie.
W strukturze wertykalnej las łęgowy przedstawia złożoną organizację, którą w największym rozwoju tworzą następujące warstwy:
- Warstwa drzewa- Zwykle wielogatunkowy, ale często zdominowany przez pojedynczy gatunek w każdej warstwie.
- Warstwa drzewna: Tworzą ją larwy górnych drzew i inne wysokie rośliny drzewiaste.
- Warstwa krzewów: Główne cechy krzewów kochających słońce, związanych z brzegami rzek, sprawiają, że warstwa ta ma większe znaczenie na polanach i na zewnętrznych obrzeżach lasów.
- Warstwa zielna: na ogół dobrze rozwinięta w obrębie lasu, utworzona przez Albizia julibrissin, bogata we wczesną fenologiczną roślinność geologiczną.
- Formacja lianoidowa: Ze względu na swój niezwykły rozwój, zwłaszcza w cieplejszych regionach Hiszpanii, jest bardzo charakterystyczny dla lasów nadrzecznych.
- Warstwa epifityczna: składa się zwykle wyłącznie z mchów, wątrobowców i porostów, prawie zawsze licznie i różnorodnie.
Korzyści nadrzeczne
Funkcje i usługi środowiskowe świadczone przez brzeg rzeki są wieloaspektowe:
- Regulują mikroklimat rzeki: jej występowanie jest wynikiem kontroli roślinności łęgowej podstawowych warunków klimatycznych środowiska oraz wpływu powierzchni wód rzecznych.
- Pomagają regulować kształt i dynamikę rzek: poprzez jego zdolność do wspierania formowania się roślin.
- Są idealnym siedliskiem dla wielu gatunków roślin i zwierząt: ze względu na szczególne warunki mikroklimatu oraz dostępność wody, materii organicznej i składników pokarmowych.
- Służą jako strefy filtrujące, zapobiegające przedostawaniu się osadów i zanieczyszczeń do koryta rzeki: Sprzyja im położenie w terenie oraz ukształtowanie rzeźby terenu, procesy hydrologiczne i biologiczne charakterystyczne dla środowiska nadrzecznego.
- Funkcjonują jako miejsca gromadzenia wody, materii organicznej i osadów: istniejące przepływy materii i energii są powiązane z przepływami materii i energii wytwarzanymi w odpowiednim środowisku wodnym.
- Służą jako obszary uzupełniania wód podziemnych: ponieważ są obszarami akumulacji wody, materii organicznej i osadów.
- Mają ważną wartość krajobrazową.
Terminu „ribera” nie należy mylić z określeniem „rivera”, synonimem strumienia, który jest naturalnym strumieniem wody, który normalnie płynie nieprzerwanie, ale który w przeciwieństwie do rzeki ma niewielki przepływ i może nawet zniknąć w porze suchej.
Lasy stowarzyszone
Lasy łęgowe to wiecznie zielone ekosystemy, które rozwijają się wzdłuż krawędzi cieków wodnych. Dzieje się tak, ponieważ obszary te utrzymują wilgotność gleby w różnych porach roku. Są zmiennymi ekosystemami w przestrzeni i czasie. Zmiany przestrzenne znajdują odzwierciedlenie w zmianach struktury pionowej, poziomej i pionowej lasu. Zmiany czasu mogą być związane z wydarzeniami sezonowymi lub losowymi.
Stanowią siedlisko wielu gatunków: obejmują formy roślinne o dużej różnorodności morfologii, fizjologii i zdolności przystosowania się do reprodukcji, co pozwala im przetrwać w zalanych glebach. Są siedliskami, schronieniami i korytarzami dla wielu zwierząt. Co więcej, Są ważne dla utrzymania jakości środowiska, ponieważ wpływają na wychwytywanie zanieczyszczających składników odżywczych z wody i osadów. Z tego powodu są to ekosystemy, które można wykorzystać do promowania sanitacji środowiska skażonych obszarów.
Lasy łęgowe obejmują najbardziej zróżnicowane i produktywne zbiorowiska roślinne. Tworzą różnorodne siedliska i mikroklimaty oraz wspierają dużą liczbę gatunków. Ponadto przyczyniają się do łączności między odległymi obszarami i działają jako korytarze ekologiczne, które ułatwiają rozprzestrzenianie się osobników i przepływ genów.
Ponadto energia i materiały dostarczane przez lasy są niezbędne do utrzymania sieci składników odżywczych w wodzie. Liście, gałęzie i kłody, które wpadają do rzek i strumieni, zostaną złapane przez powalone drzewa i skały. Zapewniają pożywienie i schronienie małym rybom, skorupiakom, płazom, owadom itp. oraz stanowią podstawę sieci pokarmowej ekosystemów wodnych.
Funkcje lasów łęgowych
Lasy łęgowe odgrywają ważną rolę w kontrolowaniu mikroklimatu rzek i strumieni poprzez kontrolowanie ekstremalnych temperatur. W bardzo gorącym klimacie lub porach roku lasy izolują promieniowanie słoneczne, obniżają temperaturę wody, a w konsekwencji ograniczają parowanie. Z drugiej strony w zimnym klimacie lub porach roku lasy zatrzymują ciepło z gleby i zbiorników wodnych, utrzymując wodę w wyższej temperaturze.
Lasy łęgowe są bardzo ważne z punktu widzenia sanitacji środowiska i utrzymania jakości wód rzecznych. Usuwają osady z wody i izolują, filtrują lub przekształcają składniki odżywcze i inne zanieczyszczenia.
Ekosystemy te usuwają nadmiar azotanów ze zbiorników wodnych, z których większość pochodzi z niezrównoważonych praktyk rolniczych. Procesy zachodzące w tej części cyklu azotowego to denitryfikacja i pobieranie azotanów przez rośliny.
Denitryfikacja to biochemiczna konwersja azotanu do azotu w postaci cząsteczkowego azotu lub tlenków azotu. W związku z tym, Rozpuszczony w wodzie azot jest usuwany i uwalniany do atmosfery.
Z drugiej strony azotan absorbowany przez rośliny może pochodzić z gleby lub wody. Integrują ją ze swoimi tkankami i zamieniają w biomasę roślinną. W ten sposób azot jest oddzielany od pożywki hodowlanej i przechowywany przez długi czas. Oba mechanizmy zmniejszają ilość dostępnego azotu rozpuszczonego w wodzie.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o brzegach i ich charakterystyce.