Dzisiaj porozmawiamy o typie formacji geologicznej, która powstaje z reliefu lodowcowego. To jest o bębenek. Ta nazwa pochodzi od irlandzkiego „droim” lub „drim” i oznacza „herb wzgórza”. Jego powstanie wywodzi się z płaskorzeźb lodowcowych i jest niczym innym jak niewielkim kopcem o gładkich zboczach w kształcie leżącego wieloryba. Powstają na podstawie modelowania lodowca w kierunku ruchu lodu w czasach zlodowacenia.
W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy, trening i ciekawostki związane z bębnami.
Główne cechy
Mówimy o rodzaju małego kopca, który składa się z gładkich zboczy. Gładkie zbocza mają tę teksturę, ponieważ lód zlodowacenia i okresy odwilży powodują erozję przez ścieranie. Kształt bębna jest kształtem leżącego wieloryba i jest generowany przez kierunek ruchu, którego przewodził lód w epokach lodowcowych.
Ponieważ bęben znajduje się obok osadów morenowych, uważa się je za formacje morenowe, które powstają na dnie lodowca. Moreny to zespół osadów lodowcowych, które gromadzą się po bokach struktury lodowcowej. Mogą pojawiać się w izolacji, ale częściej można je znaleźć w grupach, takich jak występuje na obszarze chilijskiej Patagonii. I to jest, że zbiór osadów tworzących moreny przemieszcza się w kierunku lodu z dominującym wiatrem. Wiemy, że lód również ma swój własny ruch w zależności od nachylenia i okresów epoki lodowcowej.
Tworzenie bębna
Zobaczmy, w jaki sposób generowana jest perkusja. Wiemy, że są częścią krajobrazu ukształtowanego przez działanie lodowca. Istnieje wiele debat na temat pochodzenia bębna, chociaż teorie najbardziej dotknięte są następujące:
- Jest to produkt powstały w wyniku powodzi pod lodowcem. Ten aluwium jest w stanie w jednej chwili transportować dużo materiału i gromadzi się w kanałach podlodowych. W tych kanałach płynie woda, która zamarza, ale od dolnej części również przechodzi w stan ciekły. Wiemy, że lód przykleił się do osadu, ale nie jest on całkowicie zamarznięty. Dolna część lodu, która powoduje rotację osadów i gruntu, jest zwykle w stanie ciekłym i jest odpowiedzialna za ruch lodu.
- Utworzony przez bardzo dużą pokrywę lodowcową, która stopniowo drapała powierzchnię ziemi. Kiedy mówimy o zarysowaniu powierzchni ziemi, mamy na myśli rodzaj erozji zwany ścieraniem. Ścieranie to proces, który powstaje w wyniku ciągnięcia osadów i ich ciężaru. Innymi słowy, kiedy lód pełznie po powierzchni, ze względu na swoją strukturę generuje ścieranie, a gleba ulega erozji i ma gładką teksturę.
Tworzenie bębnów jest związane z rodzajem materiału, z którego składają się te wzgórza. I właśnie dlatego przepuszczalność osadów wydaje się odgrywać ważną rolę w procesie formowania. Jeśli osady, które znajdują się pod lodem nagromadzonym w okresach śnieżnych, są przepuszczalne, trudniej będzie je przeciągnąć, ponieważ będzie on filtrowany.
Materiały Drumlin
Zobaczmy, z jakich głównych materiałów została wykonana perkusja. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, co składa się z mułu lodowcowego. To glacjalne błoto znane jest pod nazwą gliny. Jest to mieszanka gliny, piasku i żwiru, które mają kanciaste krawędzie, a czasem mają bloki skał. Lodowiec ciągnie i popycha te materiały i osadza je na dnie. W ten sposób był to materiał, który mógł być transportowany przez niski aluwialny lodowiec.
Czasami osad może tworzyć bębenki powstałe w wyniku ruchu wody w rzekach krążących pod lodem. Jak wspomnieliśmy wcześniej, pod pokrywą lodową znajduje się warstwa wody w stanie ciekłym, jak rzeka. W bardzo nielicznych przypadkach lód jest całkowicie zamarznięty. Szczególnie w okresie topnienia częścią, która najszybciej przechodzi w stan ciekły, jest wewnętrzna część lodu. W tym przypadku, gdy bęben jest utworzony przez Rzeki krążące pod lodem składają się z żwirowych żwirów.
Formy akumulacji
Od ostatniej epoki lodowcowej, około 18.000 XNUMX lat temu, lód cofnął się, odsłaniając odziedziczone reliefy w całym zakresie, w jakim zajmował podczas ostatnich epok lodowcowych. Oznacza to, że w czasie odwilży i zmniejszania się pokrytej nią powierzchni ujawnia relief z modelowaniem lodowcowym.
Złogi lodowcowe zwane glinami to osady złożone z materiałów zdeponowanych bezpośrednio przez lodowce. Materiały te nie mają rozwarstwienia, a ich fragmenty wykazują prążki w wyniku przemieszczania się i tarcia o podłoże. Moreny to formacje złożone z glin gromadzących się po zboczach lodowców. Jeśli lodowiec się cofnie osadza się warstwa falistych glin zwana moreną podstawną. Gdy front nadal się cofa, może się ustabilizować i utworzyć morenę odrzutową.
Moreny boczne są bardziej typowe dla lodowców dolinnych. Odpowiadają za transport wszystkich osadów wzdłuż jej brzegów i są osadzane długimi grzbietami. Połączenie moren bocznych zbiegiem dwóch dolin tworzy morenę środkową.
Wreszcie, gdy osady zostaną zdeponowane poza powierzchnią lodowca i zdmuchnięte przez wiatr i działanie innych czynników geologicznych, powstaje bęben. Istnieją inne formacje geomorfologiczne, które są wynikiem rzeźby lodowcowej i które składają się z uwarstwionych szczątków i są kame, tarasy kame i ozy.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o bębnie i jego właściwościach.