Pierścienie Saturna

Saturn jest jedną z planet należących do Układu Słonecznego i należy do grupy planet gazowych. Wyróżnia się posiadaniem pierścieni i jest jedną z dwóch największych i najbardziej znanych planet w naszym Układzie Słonecznym. Można go łatwo oglądać z ziemi dzięki Pierścienie Saturna.

W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o pierścieniach Saturna, jak powstały i jakie są ich cechy.

Planeta z pierścieniami

Saturn to wyjątkowa planeta. Dla naukowców uważana jest za jedną z najciekawszych planet do zrozumienia całego Układu Słonecznego. Warto zauważyć, że ma znacznie mniejszą gęstość niż woda i składa się w całości z wodoru, z niewielką ilością helu i metanu.

Należy do kategorii gazowych olbrzymów i ma dość osobliwy kolor, który czyni go wyjątkowym. Jest nieco żółtawy, w którym łączą się małe paski innych kolorów. Wiele osób myli to z Jowiszem, ale nie mają związku. Wyraźnie wyróżnia je pierścień. Naukowcy zakładają, że ich pierścienie są zbudowane z wody, ale są one solidne jak góry lodowe, góry lodowe lub niektóre śnieżki, zwłaszcza w połączeniu z pewnymi rodzajami pyłu chemicznego.

Księżyce

Wśród wszystkich tych fascynujących cech, które sprawiają, że Saturn jest tak interesującą planetą, musimy również podkreślić księżyce, które go tworzą. Jak dotąd fizycy w tej dziedzinie rozpoznali i nazwali 18 satelitów. Daje to planecie większe znaczenie i wszechstronność. Aby lepiej je zrozumieć, wymienimy niektóre z nich.

Najbardziej znane to tzw Hyperion i Japetus, które składają się w całości z wody wewnątrz, ale są tak silne, że przyjmuje się, że są one odpowiednio zamrożone lub istnieją w postaci lodu. Saturn posiada satelity wewnętrzne i zewnętrzne. Wśród struktur wewnętrznych najważniejsza jest struktura wewnętrzna, w której znajdują się orbity zwane Tytanami. Jest to jeden z największych księżyców Saturna, choć otacza go gęsta pomarańczowa mgła, niełatwo go dostrzec.

Saturn posiada satelity wewnętrzne i zewnętrzne. Wśród struktur wewnętrznych najważniejsza jest struktura wewnętrzna, w której znajdują się orbity zwane Tytanami. Jest to jeden z największych księżyców Saturna, choć otacza go gęsta pomarańczowa mgła, niełatwo go dostrzec. Satelita Titan jest jednym z satelitów zbudowanych w zasadzie w całości z azotu.

Wnętrze tego satelity składa się ze skał złożonych z pierwiastków chemicznych, takich jak wodorotlenek węgla i metan, które są podobne do zwykłych planet. Ilość jest zwykle taka sama, co najwyżej powiedzą, nawet jeśli rozmiar jest taki sam.

Pierścienie Saturna

System pierścieni Saturna składa się głównie z lodowatej wody i spadających skał o różnych rozmiarach. Są one podzielone na dwie grupy, oddzielone „Cassini Division”: pierścień A (zewnętrzny) i pierścień B (wewnętrzny), zgodnie z ich odległością od powierzchni planety.

Nazwa dywizji pochodzi od jej odkrywcy, Giovanniego Cassiniego, naturalizowanego francusko-włoskiego astronoma, który odkrył separacja o szerokości 4.800 kilometrów w 1675 roku. Grupa B składa się z setek pierścieni, z których niektóre mają kształty eliptyczne, które wykazują zmiany gęstości fal spowodowane oddziaływaniem grawitacyjnym między pierścieniami a satelitą.

Ponadto istnieją pewne ciemne struktury zwane „promieniowymi klinami”, które obracają się wokół planety z inną prędkością niż reszta materiału pierścienia (ich ruch jest kontrolowany przez pole magnetyczne planety).

Pochodzenie klinów promienistych jest wciąż nieznane i mogą pojawiać się i zanikać statycznie. Według danych uzyskanych przez ekspedycję sondy Cassini w 2005 roku, wokół pierścienia panuje atmosfera, składająca się głównie z tlenu cząsteczkowego. Do 2015 roku teorie na temat powstawania pierścieni Saturna nie mogły wyjaśnić istnienia maleńkich cząstek lodu.

Naukowiec Robin Canup opublikowała swoją teorię, że podczas narodzin Układu Słonecznego satelita Saturna (złożony z lodu i jądra skalnego) zatopił się w ziemi i spowodował kolizję. W rezultacie ogromne fragmenty zostały wyrzucone, tworząc halo lub pierścień różnych cząstek, które nadal zderzały się ze sobą, ustawiając się na orbicie planety, aż wytworzyły duże pierścienie, które są znane dzisiaj.

Odkrywanie pierścieni Saturna

W 1850 roku astronom Edouard Roche zbadał wpływ grawitacji planetarnej na swoje satelity i obliczył, że jakakolwiek materia znajdująca się poniżej 2,44 razy promienia planety nie może połączyć się w obiekt, a jeśli była już obiektem, rozpadłaby się. Pierścień wewnętrzny C Saturna jest 1,28 razy większy od promienia, a pierścień zewnętrzny A jest 2,27 razy większy od promienia. Oba znajdują się w granicach Roche, ale ich pochodzenie nie zostało jeszcze ustalone. Z zawartego w nich materiału można uformować kulę o rozmiarach zbliżonych do księżyca.

Delikatna struktura pierścienia została pierwotnie przypisana grawitacji pobliskich satelitów i sile odśrodkowej generowanej przez obrót Saturna. Jednak sonda Voyager znalazła ciemne struktury, których nie można było wyjaśnić w ten sposób. Struktury te obracają się na pierścieniu z taką samą prędkością, jak magnetosfera planety, dzięki czemu mogą oddziaływać z jej polem magnetycznym.

Cząsteczki tworzące pierścienie Saturna różnią się wielkością, od mikroskopijnych kawałków do dużych kawałków przypominających dom. Z czasem będą zbierać szczątki komet i asteroid. Większość materiału, który je tworzy, to lód. Jeśli są bardzo stare, staną się czarne z powodu nagromadzenia kurzu. Fakt, że są jasne, świadczy o tym, że są młodzi.

S 2006, sonda Cassini odkryła nowy pierścień podczas podróży w cieniu Saturna po przeciwnej stronie Słońca. Ukrywanie promieniowania słonecznego umożliwia wykrycie cząstek, które normalnie nie są widoczne. Pierścień pomiędzy F i G pokrywa się z orbitami Janusa i Epimeteusza, a te dwa satelity prawie dzielą swoje orbity i regularnie je zamieniają. Być może meteory, które zderzają się z tymi satelitami, wytworzą cząstki tworzące pierścienie.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o pierścieniach Saturna i ich charakterystyce.