El Jezioro Titicaca Ma duży zbiornik wodny, który obejmuje terytorium Peru i Boliwii, jest również wymieniane jako najwyższe jezioro na świecie, ma wody żeglowne, odpowiednie do łowienia ryb, a na jego powierzchni zbudowano kilka pływających wysp, na których są kompletną społecznością. Znany jest również jako Mar de los Andes.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o jeziorze Titicaca, jego pochodzeniu i cechach.
Główne cechy
Jezioro Titicaca jest jednym z najbardziej imponujących jezior na świecie i znajduje się na wysokości 3.812 metrów. Ze względu na szczególne położenie geograficzne ma szczególną cechę wspólną dla dwóch krajów Ameryki Środkowej, dlatego ma 56% narodowości peruwiańskiej i 44% narodowości boliwijskiej.
Ale na tym jego walory się nie kończą, ponieważ gdy porównamy jego wielkość 8.560 kilometrów kwadratowych z innymi jeziorami w regionie Ameryki Łacińskiej, jezioro Titicaca jest drugim co do wielkości jeziorem na tym ogromnym terytorium. Jego wymiary obejmują 204 kilometry z boku na bok, a 1.125-kilometrowy pas linii brzegowej graniczy z jego powierzchnią, co czyni go również najwyższym i najbardziej żeglownym jeziorem na świecie.
Ponadto to piękne jezioro ma w swoim wnętrzu ponad 42 wyspy, najsłynniejszą z nich jest Isla del Sol, która jest bardziej odpowiednia niż inne, ponieważ powstało na nim Imperium Inków, więc eksponuje szereg reliktów, które są część tego starożytnego świadectwa istnienia cywilizacji. Dzisiaj, Jego ludność jest głównie rdzenna i chociaż mają pewien wpływ na współczesne zwyczaje, zachowują większość swoich tradycji pochodzenia Inków.
Pochodzenie jeziora Titicaca
Siły tektoniczne są powodowane przez magmę na Ziemi, a ta energia geotermalna jest przekształcana w energię mechaniczną, która powoduje ruch konwekcyjny podziemnych płyt tworzących nasze kontynenty. Pochodzenie jeziora Titicaca wynika z tych sił tektonicznych, które powodują wypiętrzenie wschodnich i zachodnich pasm górskich Andów Ameryki Środkowej. Siła tego ruchu powoduje powstawanie płaskowyżów, które są wysokimi płaskorzeźbami. Ten płaskowyż znany jest jako Meseta de Collao.
Płaskowyż Collao, położony na wysokości ponad 3.000 metrów, utrzymywał wodę zamrożoną w epoce lodowcowej, więc procesy osadzania nie miały miejsca. To pozwoliło mu zachować swój kształt i głębokość, więc kiedy nastąpił okres interglacjalny, lód rozmroził się i stał się jeziorem Titicaca, znanym obecnie jako Jezioro Titicaca.
Półsuche i suche klimaty basenów wewnątrzkaudalnych Peru i Boliwii również wpływają na ich minimalny i powolny odpływ, przyczyniając się do trwałości tego ogromnego akwenu.
Szeroko zakrojone badania systemu jezior płaskowyżowych wykazały, że jezioro Titicaca jest wynikiem ewolucji bardzo starożytnego systemu, który rozpoczął się w epoce dolnego plejstocenu, 25,58 do 781,000 XNUMX lat temu, i przeszedł pod koniec pliocenu.
Zmiany klimatyczne, które miały miejsce w tych okresach, począwszy od stosunkowo ciepłych klimatów po klimaty zimne i wilgotne, bezpośrednio wpłynęły na istnienie i wielkość jeziora Titicaca i innych jezior na płaskowyżu. W tym samym zjawisku podnóża Kordyliery pękają przez siły tektoniczne północ-południe. Wreszcie w dolnym plejstocenie 2,9 miliona lat temu po powstaniu jeziora Cabana, a przed powstaniem jeziora Baliwan, powstała dolina ryftowa, która miała być zajęta przez majestatyczne jezioro Titicaca.
Klimat jeziora Titicaca
Klimat jeziora Titicaca zależy od jego wysokości, która jest jeziorem o wysokości ponad 3.000 metrów nad poziomem morza, z dużą różnicą temperatur między dniem a nocą. Temperatury mogą dochodzić do 25°C w dzień i 0°C w nocy.
Średnia roczna temperatura jeziora została określona na 13°C. Z kolei temperatura powierzchni wody waha się od 11 do 25 stopni Celsjusza w sierpniu i od 14 do 35 stopni Celsjusza w marcu.
To może być trochę dziwne, że na tej wysokości temperatura w ciągu dnia jest tak wysoka, a to dlatego, że jezioro Titicaca może regulować temperaturę, ponieważ pochłania energię słoneczną w ciągu dnia, która znajduje się na obszarze wokół jeziora. W nocy ta energia jest wypromieniowywana, więc temperatura nie jest tak niska, jak się spodziewaliśmy.
Hydrologia
Większość wody w jeziorze Titicaca jest tracona w wyniku parowania, zjawiska, które jest bardziej dotkliwe na niektórych obszarach, gdzie tworzą się słone równiny, ponieważ minerały z jeziora są wprowadzane przez rzeki i osadzane.
Szacuje się, że tylko 5% wód jeziora jest odprowadzane do rzeki Desaguadero w sezonie wezbrań, który wpada do jeziora Poopó, które jest bardziej słone niż jezioro Titicaca. Woda spływająca z jeziora Titicaca w rzeczywistości trafia do Salar de Coipasa, gdzie niewielka ilość wody szybko wyparowuje.
Inną cechą charakterystyczną jej hydrologii jest to, że rzeki, które tworzą jej basen hydrologiczny, są bardzo krótkie i są określane jako główne i najdłuższe rzeki Ramis, Asangaro i Calabaya, z których Ramis jest najdłuższa i ma 283 km.
Przepływ dopływów jest niewielki i nieregularny, a ich udział jest determinowany przez deszcze sezonowe, które występują między grudniem a marcem, natomiast susza lub brak opadów występuje między czerwcem a listopadem.
Dopływy jeziora Titicaca charakteryzują się bardzo niewielkim nachyleniem, przez co ich zachowanie jest meandrowe, czyli wijące się, co oznacza brak turbulencji, co wpływa na przejrzystość, rodzaj fauny i flory związanej z systemem.
Woda jeziora Titicaca charakteryzuje się tym, że jest wodą słonawą i nie ma procedur określania, kontrolowania i monitorowania jakości wody. W rzeczywistości przeprowadzone pobieranie próbek jest specyficzne, to znaczy znaczna część powierzchni jeziora nie została zbadana w tym sensie. Wiadomo jednak, że wody należące obecnie do Zatoki Puno są zanieczyszczone, ponieważ ścieki miejskie są do nich odprowadzane bez żadnego oczyszczania.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o jeziorze Titicaca i jego charakterystyce.