Andromeda to galaktyka składająca się z układów gwiezdnych, pyłu i gazu, na które oddziałuje grawitacja. Znajduje się 2,5 miliona lat świetlnych od Ziemi i jest jedynym ciałem niebieskim widocznym gołym okiem, które nie należy do Drogi Mlecznej. Pierwsza wzmianka o galaktyce pochodzi z 961, kiedy perski astronom Al-Sufi opisał ją jako małą gromadę chmur w gwiazdozbiorze Andromedy. Najprawdopodobniej innym starożytnym ludom udało się to również rozpoznać.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, o czym musisz wiedzieć Galaktyka Andromedy, jego cechy i znaczenie.
Główne cechy
Andromeda to galaktyka spiralna, której kształt jest podobny do naszej Drogi Mlecznej. Ma kształt płaskiego dysku z występem i kilkoma spiralnymi ramionami pośrodku. Nie wszystkie galaktyki mają taki projekt. Hubble obserwował ich setki. W ich słynnym diagramie kamertonowym lub sekwencji Hubble'a, która jest nadal używana, są one podzielone na eliptyczne (E), soczewkowe (L) i spiralne (S).
Z kolei galaktyki spiralne dzielą się na dwie grupy, te z centralną poprzeczką i te bez centralnej poprzeczki. Obecny konsensus jest taki, że nasz Droga Mleczna to galaktyka spiralna z poprzeczką Sb. Chociaż nie możemy jej zobaczyć z zewnątrz, Andromeda jest prostą lub pozbawioną poprzeczki galaktyką spiralną Sb i możemy ją niemalże zobaczyć stąd.
Zobaczmy najważniejsze cechy Andromedy:
- Ma podwójny rdzeń
- Jego wielkość jest porównywalna do Drogi Mlecznej. Andromeda jest tylko nieznacznie większa, ale Droga Mleczna ma większą masę i więcej ciemnej materii.
- W Andromedzie znajduje się kilka galaktyk satelitarnych, które oddziałują grawitacyjnie: eliptyczne galaktyki karłowate: M32 i M110 oraz mała galaktyka spiralna M33.
- Jego średnica wynosi 220.000 XNUMX lat świetlnych.
- Jest około dwa razy jaśniejszy niż Droga Mleczna i ma miliard gwiazd.
- Prawie 3% energii emitowanej przez Andromedę znajduje się w obszarze podczerwieni, podczas gdy dla Drogi Mlecznej odsetek ten wynosi 50%. Zwykle wartość ta jest związana z tempem powstawania gwiazd, więc jest wysoka w Drodze Mlecznej, a niska w Andromedzie.
Jak wizualizować galaktykę Andromedy?
Katalog Messiera to lista 110 ciał niebieskich z 1774 roku, w której nazwana jest widoczna galaktyka Andromedy w konstelacji o tej samej nazwie co M31. Zapamiętaj te nazwy podczas wyszukiwania galaktyk na mapie nieba, ponieważ są one używane w wielu aplikacjach astronomicznych na komputerach i telefonach komórkowych.
Aby zwizualizować Andromedę, wygodnie jest najpierw zlokalizować konstelację Kasjopei, który ma bardzo charakterystyczny kształt litery W lub M, w zależności od tego, jak na to patrzysz. Kasjopeję łatwo dostrzec na niebie, a Galaktyka Andromedy leży pomiędzy nią a konstelacją Andromedy. Pamiętajmy, że aby zobaczyć Drogę Mleczną gołym okiem, niebo musi być bardzo ciemne, a w pobliżu nie ma sztucznych świateł. Jednak nawet w pogodną noc Drogę Mleczną widać z gęsto zaludnionych miast, ale przynajmniej potrzebna jest pomoc lornetki. W takich przypadkach we wskazanym obszarze pojawi się mały biały owal.
Za pomocą teleskopu możesz rozróżnić więcej szczegółów galaktyki, a także zlokalizować jej dwie małe galaktyki towarzyszące.
Najlepsza pora roku, aby to zobaczyć to:
- Półkula północna: Chociaż widoczność jest niska przez cały rok, najlepsze miesiące to sierpień i wrzesień.
- Półkula południowa: od października do grudnia.
- Wreszcie zaleca się obserwację podczas nowy księżyc, utrzymuj niebo bardzo ciemne i noś odpowiednią odzież na sezon.
Struktura i pochodzenie galaktyki Andromedy
Struktura Andromedy jest w zasadzie taka sama jak wszystkich galaktyk spiralnych:
- Jądro atomowe z supermasywną czarną dziurą w środku.
- Żarówka, która otacza jądro i jest wypełniona gwiazdami, postępuje ewolucyjnie.
- Dysk materii międzygwiazdowej.
- Aureola, ogromna rozproszona sfera otaczająca wspomnianą już strukturę, zlewa się z aureolą sąsiedniej Drogi Mlecznej.
Galaktyki powstały w prymitywnych protogalaktykach lub obłokach gazu i zostały zorganizowane w stosunkowo krótki okres czasu po Wielkim Wybuchu, a Wielki Wybuch stworzył wszechświat. Podczas Wielkiego Wybuchu powstały lżejsze pierwiastki, wodór i hel. W ten sposób pierwsza protogalaktyka musi składać się z tych pierwiastków.
Początkowo materia jest równomiernie rozłożona, ale w niektórych momentach gromadzi się nieco więcej niż w innych. Gdzie gęstość jest wyższa, grawitacja zaczyna działać i powoduje gromadzenie się większej ilości materiału. Z biegiem czasu skurcz grawitacyjny stworzył protogalaktyki. Andromeda może być wynikiem połączenia kilku protogalaktyk, które miało miejsce około 10 miliardów lat temu.
Biorąc pod uwagę, że szacowany wiek Wszechświata wynosi 13.700 miliarda lat, Andromeda uformowała się wkrótce po Wielkim Wybuchu, podobnie jak Droga Mleczna. Podczas swojego istnienia Andromeda wchłonęła inne protogalaktyki i galaktyki, pomagając jej stworzyć obecną formę. Co więcej, ich tempo formowania się gwiazd również zmieniało się w czasie, ponieważ tempo formowania się gwiazd wzrasta podczas tych podejść.
Cefeidy
Zmienne cefeidy są to niezwykle jasne gwiazdy, znacznie jaśniejsze niż słońce, dzięki czemu można je zobaczyć nawet z bardzo daleka. Polaris lub Gwiazda Polarna jest przykładem cefeidy gwiazd zmiennych. Ich cechą charakterystyczną jest to, że będą podlegać okresowemu rozszerzaniu i kurczeniu, podczas którego ich jasność będzie okresowo zwiększać się i zmniejszać. Dlatego nazywane są gwiazdami pulsującymi.
Kiedy dwa równie jasne światła są widoczne w oddali w nocy, mogą mieć tę samą jasność, ale jedno ze źródeł światła może być również mniej jasne i bliższe, więc wyglądają tak samo.
Właściwa wielkość gwiazdy jest związana z jej jasnością: oczywiste jest, że im większa wielkość, tym większa jasność. Wręcz przeciwnie, różnica między jasnością pozorną a jasnością wewnętrzną jest związana z odległością od źródła.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o galaktyce Andromedy i jej cechach.