W ramach Era kenozoiczna mamy Okres paleogenu. Jest to podział czasu, który obejmuje 66 milionów lat i zakończył się około 23 miliony lat temu. W tym okresie mamy do czynienia z wielką ewolucją ssaków, mimo że musiały one wyewoluować z gatunków o bardzo małych rozmiarach. Plik Fauna paleogenu zaznacz przed i po, zwłaszcza u ssaków.
Dlatego zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć o wszystkich cechach i ewolucji fauny paleogenu.
Okres paleogenu
Ten okres był początkiem bardziej prymitywnych form życia współczesnego. Należy pamiętać, że na początku tego okresu geologicznego doszło do wymarcia odpowiadającego wyginięciu dinozaurów pod koniec okres kredy. W geologii tego okresu widzimy, że płyty Australii i Indii przesunęły się w kierunku północno-wschodnim w wyniku ruchu dryfu kontynentalnego. Szacuje się, że prędkość ich przemieszczania się płyty tektoniczne miały około 6 centymetrów rocznie. Obecnie wskaźnik ten jest znacznie niższy.
Należy również pamiętać, że na faunę paleogenu miały wpływ zmiany klimatyczne na poziomie globalnym. Nastąpiły ostre zmiany klimatyczne, takie jak ogólne ochłodzenie wszystkich regionów polarnych. Ze względu na spadek wszystkich globalnych temperatur cała planeta mogłaby ostygnąć. Wraz z postępem okresu paleogenu temperatura planety ponownie wzrosła. I to dlatego, że wzrost temperatury pomógł w utrzymaniu klimatu tropikalnego w wielu miejscach. Jak wiemy, klimat tropikalny charakteryzuje się głównie obfite wysokie temperatury, wysoka wilgotność i dobre opady. Wszystko to prowadzi do rozwoju fauny paleogenu.
Wiele organizmów musiało przystosować się do klimatu i potrafiło to zrobić pomimo wyginięcia, które miało miejsce w poprzednim okresie. Jednym z taksonów, który mógł się rozwinąć, były rośliny okrytozalążkowe.
Fauna paleogenu
Okres paleogenu dzieli się na trzy epoki: Paleocen, eocen i Oligocen. W każdym z tych okresów obserwujemy inny rozwój fauny paleogenu. Przeanalizujmy szczegółowo, które z nich.
Paleocen
W epoce paleocenu znaleźliśmy dużą liczbę zwierząt, które musiały przeżyć masowe wymieranie późnej kredy. Dzięki temu masowemu wymieraniu zwierzęta były w stanie rozwinąć różne postawy, aby przystosować się do nowego środowiska. Wymarcie to dało mu możliwość dywersyfikacji i rozszerzenia na określone gatunki flory i fauny. Szczególnie skorzystali z okazji, że dinozaury już tam były. I czy to te zwierzęta uważano je za najważniejszych drapieżników na całej planecie. Wszystkie zwierzęta musiały konkurować o zasoby naturalne z dinozaurami.
Wśród fauny paleogenu, która wyróżnia się z epoki paleocenu, są gady. Była to grupa zwierząt, które bardzo dobrze przetrwały wyginięcie i były faworyzowane dzięki panującym wówczas warunkom klimatycznym. Wśród najliczniej występujących gadów znajdujemy obozozaury, które zamieszkiwały głównie tereny wodne. Świetnie się rozwinęły również węże i żółwie morskie.
Jeśli chodzi o ptaki, to rozrosły się dzięki wzrostowi temperatur w obszarach tropikalnych. Najbardziej znane były wówczas ptaki grozy. Były duże, ale bez zdolności latania. Zwyczaje tych gatunków były mięsożerne i były uważane za przerażających drapieżników dla wielu zwierząt. Inne gatunki ptaków, które odnotowały wielki rozwój podczas fauny paleogenu, to mewy, gołębie, sowy i kaczki.
Fauna morska również bardzo się rozwinęła pod względem ryb. Wywołał wielką konkurencję na polu morskim, a rekiny rozprzestrzeniły się, stając się nowymi dominującymi drapieżnikami. Na terenie ssaków, które są jednymi ze zwierząt najbardziej rozwiniętych w okresie paleogenu, spotykamy łożyskowce, monotremy i torbacze. Znajdziemy też m.in. grupę gryzoni, naczelnych, lemurów.
eocen
W epoce miocenu fauna paleogenu rozwinęła się głównie w grupie ssaków i ptaków. Bezkręgowcom udało się dość mocno rozwinąć i zróżnicować w środowisku morskim. Wiele mięczaków, ślimaków, małży, szkarłupni parzydełkowców może rozwinąć się w czasie. Grupa mrówek jest chyba najbardziej rozwiniętą pod względem bezkręgowców grupą zwierząt.
Ptaki to gatunki, które rozwinęły się dzięki sprzyjającym warunkom środowiskowym. Najliczniej występowały znane gatunki jak Phorusrhacidae, Gastornis i pingwiny. W dziedzinie gadów i ssaków, które rozwijały się w dobrym tempie, znaleźliśmy zwierzęta o długości do 10 metrów. Wśród tych zwierząt mamy kopytne, walenie i ambulocyty. Każde zwierzę miało specjalne cechy, które pomogły mu dostosować się do panującego wówczas środowiska.
Oligocen
Ostatnia część fauny paleogenu nawiązuje do fauny oligoceńskiej. Charakteryzuje się licznymi grupami zwierząt, które zróżnicowały się i dobrze prosperowały pomimo warunków klimatycznych, w jakich występowały. Tutaj wyróżnia się ewolucja ssaków. Pojawiła się duża liczba gatunków ssaków, wśród których są gryzonie, psowate, naczelne i walenie.
Główną cechą gryzoni były bardzo ostre siekacze do wielu zastosowań. Jego użycie było głównie gryzienia drapieżników lub gryzienia drewna. Naczelne są bardziej rozwiniętą grupą ssaków i charakteryzują się pięcioma palcami na kończynach. Wśród ewolucyjnych zalet tych zwierząt w porównaniu z innymi ssakami jest to, że mają przeciwstawne kciuki. Ponadto mają stopki wykonane z materiału roślinnego, które pozwalają na podparcie całej podeszwy stopy w celu wydajniejszego poruszania się.
Psowate należą do grupy wilków i psów. Ich główną cechą jest to, że mają średnie ciało i chodzą po czubkach palców. Mają dietę mięsożerną i zwykle znajdują się w ogniwie drapieżnika w łańcuchu pokarmowym.
Wreszcie, walenie były grupą ssaków, która rozwinęła się dość mocno podczas fauny paleogenu. Były to zwierzęta, które najlepiej przystosowały się do życia morskiego, chociaż nadal mają oddychanie płuc.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o faunie paleogenu.