Era paleozoiczna miała około sześciu okresów, a jednym z nich jest Okres ordowiku. Jest to jeden z okresów, który znajduje się bezpośrednio po Okres kambru a wcześniej Okres syluru. Charakteryzował się głównie podwyższonym poziomem mórz, co spowodowało proliferację życia morskiego i ekosystemów. Plik Fauna ordowiku miał drastyczny spadek różnorodności biologicznej pod koniec okresu w wyniku przypadku wymarcia.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o faunie ordowiku i jej znaczeniu.
Charakterystyka okresu ordowiku
Zanim poznamy zwierzęta, które zdominowały faunę ordowiku, dowiemy się, jaka była ogólna charakterystyka tego okresu. Trwało około 21 milionów lat z istotnymi różnicami klimatycznymi między jego początkiem a końcem. Na początku tego okresu panowały dość wysokie temperatury, ale wraz z upływem czasu i szeregiem przemian środowiska temperatura znacznie spadła. To był okres epoki lodowcowej.
Jedną z cech wyróżniających ordowik jest wymarcie, które wymazało 85% gatunków żywych istot, zwłaszcza ekosystemy morskie. Jeśli chodzi o geologię okresu ordowiku, odkrywamy, że planeta została podzielona na 4 superkontynenty: Gondwana (największa ze wszystkich), Syberia, Laurentia i Baltica. Skamieniałości wydobyte ze skał z tego okresu to głównie skały osadowe.
Jeśli chodzi o klimat, to na początku był ciepły i tropikalny. Niektóre temperatury osiągały wartości 60 stopni Celsjusza. Jednak pod koniec tego okresu temperatury spadły w taki sposób, że doszło do znacznego zlodowacenia. To zlodowacenie dotknęło głównie kontynent Gondwany. W tym czasie kontynent ten znajdował się na południu planety. Przyczyny zlodowacenia są wciąż nieznane, ale wiele osób mówi o spadku stężenia dwutlenku węgla. Wciąż trwają badania, aby znaleźć przyczynę.
Życie ordowiku
W okresie ordowiku nastąpiło duże zróżnicowanie życia. Szczególnie rozwinął się ten, który żyje w morzu. Dokonamy krótkiego przeglądu flory ordowiku. Biorąc pod uwagę, że prawie całe życie rozwijało się w środowisku morskim, należy to zauważyć byli tam przedstawiciele głównie z królestwa Plantae, a niektórzy z królestwa Fungi.
W morzach rozmnażały się algi zielone, występowały też gatunki grzybów, które spełniały funkcję jak w każdym ekosystemie: rozkładały i rozkładały martwą materię organiczną. Nie było prawie żadnych ekosystemów lądowych z roślinami, chociaż niektóre małe zaczęły kolonizować kontynent. Są to bardzo prymitywne rośliny podstawowe, które nie były naczyniowe. Nie posiadał ani układu ksylem-łyko. Z tego powodu musieli trzymać się bardzo blisko wody, aby mieć dostęp do tego surowca.
Fauna ordowiku
Opiszemy, czym była fauna ordowiku i jakie są jej główne cechy. Należy podkreślić, że fauna ordowiku w oceanach była naprawdę bogata. Istniała ogromna różnorodność zwierząt, od mniejszych i prymitywnych po bardziej rozwinięte i złożone.
Zaczynamy od stawonogów. Jest to dość obfita przewaga w ordowiku. W obrębie przedstawicieli tej krawędzi możemy wymienić ramienionogi, trylobity i skorpiony morskie. Było tam wiele okazów i gatunków, które krążyły po morzach tego czasu. Było też kilka gatunków skorupiaków.
Jeśli chodzi o mięczaki, przeszły one wielką ekspansję ewolucyjną. W niektórych morzach występowały łodzikowate głowonogi, małże i ślimaki. Ślimaki przeniosły się nad brzeg morza, ale musiały powrócić do życia w środowisku morskim ponieważ mieli oddychanie skrzelowe. Fakt ten nie oznaczał, że można je było rozproszyć po całym środowisku lądowym. Chociaż ryby istniały od kambru, szczękowate ryby, takie jak kokkosteus, zaczęły pojawiać się podczas ordowiku.
Koralowce nie były doceniane same, ale zaczęły się grupować. W tym okresie powstały pierwsze znane rafy koralowe. Niektóre odmiany gąbek ulegały już zróżnicowaniu w stosunku do poprzedniego okresu.
Masowe wymieranie fauny ordowiku
Jak wspomnieliśmy wcześniej, jedną z cech wyróżniających się w tym okresie jest jedno z wyginięć, które zmiotło 85% istniejącej wówczas fauny. Stało się to około 444 milionów lat temu z granicą okresów ordowiku i syluru. Specjaliści mogą tylko przypuszczać, dlaczego doszło do tego wymarcia. Wynikało to zapewne ze zmian warunków środowiskowych panujących w tym czasie. Na przykład jest odpowiedzialny za wyginięcie spadek atmosferycznego dwutlenku węgla. Przyczyniło się to do zmniejszenia ilości gazu i jego udziału w efekcie cieplarnianym. W konsekwencji nastąpił spadek globalnej temperatury otoczenia.
Ten spadek temperatury spowodował epokę lodowcową, która dotknęła głównie superkontynent Gondwana. Podczas zlodowacenia przeżył tylko niewielki procent gatunków. Innym powodem, dla którego naukowcy uważają, że doszło do masowego wymierania jest ponieważ obniżające się poziomy mórz. Proces ten nastąpił w wyniku zbliżenia się wielkich mas lądowych, które istniały w tym czasie. Spowodowało to całkowite zamknięcie oceanu Lapetus. Ponieważ większość istniejących gatunków znajdowała się w siedliskach morskich, spowodowała lub wyginęła większość z nich.
Zlodowacenie jest główną przyczyną par excellence tego wymierania. Uważa się, że było to związane ze spadkiem atmosferycznego dwutlenku węgla. Ci, którzy przeżyli, potrafili przystosować się do spadków temperatury i zmian warunków środowiskowych. Ostatnim powodem, dla którego naukowcy sądzą, że nastąpiło wyginięcie, była eksplozja supernowej. Teoria ta została opracowana w pierwszej dekadzie XXI wieku i mówi, że przyczyną była eksplozja supernowej w kosmosie. Spowodowało to zalanie Ziemi promieniami gamma z eksplozji.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o faunie ordowiku.