Zonne-halo

Bij talloze gelegenheden hebben wetenschappers grote moeite gehad om enkele meteorologische verschijnselen die op onze planeet plaatsvinden te verklaren. Ofwel vanwege zijn vreemde frequentie of vanwege zijn werking. In dit geval gaan we het hebben over een fenomeen waarvan de oorsprong traag werd verklaard door meteorologische fysici. Het gaat over de zonne-halo.

De zonne-halo is een lichtgevende cirkel die zich soms rond de zon vormt en vanaf het aardoppervlak te zien is. Maar hoe wordt het gevormd en in welke situaties? Als je meer wilt weten, blijf dan lezen.

Hoe wordt een zonne-halo gevormd?

Dit fenomeen bestaat uit een heldere cirkel rond de zon het staat bekend als halo of antelia. Het komt vooral voor op koudere plaatsen zoals Rusland, Antarctica of Noord-Scandinavië. Zolang de juiste omstandigheden aanwezig zijn voor de vorming ervan, kan het echter op andere plaatsen voorkomen.

Deze halo wordt gevormd door de ijsdeeltjes die in het hoogste deel van de troposfeer zweven. Wanneer zonlicht op deze ijsdeeltjes valt, licht breken het hele spectrum van kleuren (vergelijkbaar met dat van een regenboog) zichtbaar maken rond de zon. We zouden het een cirkelvormige regenboog kunnen noemen die voornamelijk wordt gekenmerkt door zijn iriserende eigenschappen.

Om deze situatie te laten plaatsvinden op plaatsen waar de temperaturen normaal gesproken lager zijn, moet er een hoog contrast zijn tussen de oppervlakte- en hoogte-temperaturen. Om de zonne-halo te vormen, er moeten voldoende ijskristallen zijn op hoogte dat genoeg licht kan breken om een ​​volledige halo te vormen. Op plaatsen waar de temperatuur hoger is, kan dit fenomeen niet worden waargenomen.

Hoge temperatuurcontrasten treden meestal op in de vroege ochtenduren, waar de lucht kouder is omdat deze de hele nacht geen warmtebron van de zon heeft gehad. Daarom wordt deze halo het vaakst gezien in de vroege uren van de ochtend.

Dat is ook nodig het type wolk dat momenteel aan de hemel hangt, zijn cirruswolken. Deze wolken worden gevormd door kleine ijskristallen die de reflectie- en brekingsprocessen van het zonlicht kunnen afleiden.

Hoog in de troposfeer valt zonlicht op hangende ijskristallen en fragmenten terwijl ze erdoorheen gaan. Door de hete lucht die van het aardoppervlak opstijgt, stijgt de luchtvochtigheid, waardoor wolken ontstaan. Wanneer de wolken het hoogste deel van de troposfeer bereiken, zet het die vochtigheid om in waterkristallen die, wanneer ze direct zonlicht ontvangen, het ontbinden om de zonne-halo te creëren.

Kenmerken

Zonne-halo's hebben normaal gesproken een hoek van ongeveer 22 graden. Wanneer een zonne-halo plaatsvindt en een persoon met zijn hand naar de zon wijst, maakt het niet uit waar hij naar wijst, de halo vormt een hoek van 22 graden.

De binnenrand heeft meestal de roodste kleur in het spectrum en de meest voorkomende vorm is die van een ring van licht die aan de zon grenst. Soms zie je een andere halo die wordt veroorzaakt door de ijskristallen die rond de zon hangen. hoofdhalo met een hoek van 46 graden vanaf het centrum van de zon. Er zijn ook andere soorten lichtformaties die lijken op de solaire halo. Dit zijn de zogenaamde valse zonnen of parahelios en zijn ook te zien op 22 graden ten opzichte van de zon, zowel verticaal als horizontaal. Deze valse zonnen zijn lichtgevende afbeeldingen waarvan de vorm sterk lijkt op de schijf van de zon.

Verwarring bij het zien van een zonne-halo

Soms kan een zonne-halo worden verward met de kronen die zich vormen op dagen dat het weer mistig is. De kronen die te zien zijn wanneer de dunste wolken de lucht bedekken, worden geproduceerd door de diffractie van licht wanneer het door de deeltjes gaat die in de atmosfeer zweven. Deze kronen kunnen, afhankelijk van de vormingsomstandigheden, worden geassimileerd met regenbogen en bogen van wit of gelig licht. Deze bogen van wit licht vormen zich als er mist is. Zonlicht valt op de mistbank en de lichtboog ontstaat onder een hoek van 40 graden vanaf het centrum van de zon.

Hoe kan het worden gevisualiseerd?

De meest voorkomende halo wordt gevormd door refractieprocessen in het ijs dat een zeshoekige vorm heeft. Deze vorm in ijs maakt het mogelijk om meer kleuren van het spectrum te breken.

Zoals vermeld in andere artikelen, zoals die op de Lagen van de atmosfeerNaarmate we de hoogte in de troposfeer vergroten, neemt de temperatuur af. Op deze manier zijn de temperaturen in het hoogste deel van de troposfeer lager. Zo erg zelfs dat bijna op 10 km de omgevingstemperatuur -60 graden is. Bij deze zeer lage temperaturen zijn de zwevende waterdruppels ijskristallen die het zonlicht kunnen breken en de halo kunnen vormen.

Om de zonne-halo correct te zien en te genieten van dit vreemde fenomeen, Het moet worden gevisualiseerd door niet rechtstreeks naar de zon te kijken. We herinneren ons dat direct naar de zon kijken ernstige schade aan het hoornvlies en verlies van het gezichtsvermogen kan veroorzaken door de grote hoeveelheid zonnestraling en UV-stralen die het oogweefsel beschadigen. Het beste wat je kunt doen om dit type halo te zien, is door een cirkelvormig object te gebruiken dat ons helpt de zon te bedekken en te kunnen genieten van het zicht van de halo. De bril die wordt gebruikt om verduisteringen van de zon te visualiseren, kan ook worden gebruikt.

Zoals je kunt zien, vinden er op onze planeet talloze meteorologische verschijnselen plaats waarvan tot niet lang geleden de reden voor hun vorming onbekend was. Dankzij de ontdekkingen die door de wetenschappelijke gemeenschap zijn gedaan, kunnen we vandaag de dag genieten van meteorologische verschijnselen zoals de zonnehalo, waarbij we hun oorsprong en vormingskenmerken kennen.

En jij, heb je ooit een zonne-halo gezien?