Een winterklassieker die films, series, tekenfilms, enz. Weerspiegelt. Zijn de ijspegels. Dit zijn stukjes ijs die op de dakrand van de daken, boomtakken, terreinkanten en vele andere elementen van het landschap dwingen. Ze komen meestal voor in de winter vanwege lage temperaturen en hevige sneeuwval. Soms kunnen ze worden gemaakt zonder dat er sneeuw nodig is en kunnen ze tijdens hun val ernstige problemen veroorzaken voor de bevolking.
In dit artikel gaan we je vertellen hoe ijspegels worden gevormd, wat hun kenmerken zijn en wat de mogelijke gevaren zijn die ze vertegenwoordigen.
IJspegels in de winter
We hebben zeker ijspegels gezien in films, series, tekenfilms, ansichtkaarten en op veel plaatsen. U hoeft ze niet persoonlijk te hebben gezien om te weten hoe ze zijn. Het is een klassieker van de koudere winters en komt vooral door het continu druppelen van vloeibaar water in combinatie met de sterke vorst typerend voor deze tijd van het jaar. We weten dat de temperaturen tijdens de winter dramatisch dalen, vooral 's nachts. Door het continue druppelen van vloeibaar water door de daken tijdens een regenperiode, ontstaan er ijspegels.
Als gevolg van de plotselinge temperatuurdaling tot onder de 0 graden kunnen we de ideale omstandigheden vinden voor de vorming van een ijspegel. Namelijk, als de omgevingstemperatuur lager is dan 0 graden en het heeft geregend of regent, Er kunnen zich ijskegels vormen door het voortdurende druppelen van vloeibaar water. Dit zijn karakteristieke ijsstalactieten die ijspegels worden genoemd.
Vorming van ijspegels
Meestal vormen zich in steden ijspegels op de dakrand van een dak. Het is noodzakelijk dat u eerder heeft gedragen. Op deze manier garanderen we dat de temperatuur erg laag is. Water verzamelt zich meestal ook op daken, die dan ijspegels vormen. Het gedeeltelijk afsmelten van sneeuw dat tijdens de centrale uren van de dag plaatsvindt geeft aanleiding tot het verschijnen van talrijke kleine stroompjes onder de witte deken van sneeuw. Wanneer de temperatuur 's nachts daalt en deze waterlijnen eindigen aan de randen van de dakrand, begint het af te koelen totdat het stolt tot ijs.
Bij het vallen van de avond zorgt de vrieskou ervoor dat er zich een ijskorst vormt op de sneeuw op het dak en het binnenste deel van die mantel is volledig geïsoleerd van de rivier. Zo blijft het binnenste gedeelte eronder door stromen. De resulterende druppels worden ontdooid of gaan door de dakranden tot het onmiddellijk weer vriest. En het is dat ze in contact komen met de buitenlucht, die een zeer lage temperatuur heeft en ze worden gevormd met het verstrijken van de tijd. Dit is hoe de scherpe ijsnaalden worden gegenereerd die zo kenmerkend zijn voor de winter.
Omgevingscondities
Het is vrij gebruikelijk dat overdag de lucht kan worden opgeklaard en de temperatuur zachtjes snel. Op deze manier kunnen sommige van de ijsnaalden die in de dakrand van de daken zijn gevormd, worden losgemaakt wanneer ze worden verlicht door de zon of worden gesmolten door de hitte. Dit levert gevaar op voor mensen die onder daken doorlopen. Soms werden mensen die eronder liepen toen de ijspegels vielen, door ijspegels gedood. Dit soort nieuws komt bijna elke winter voor in zeer koude landen zoals Rusland, waar de intense kou dit soort formaties meestal op de daken produceert.
Het is niet alleen bekend onder de naam ijspegels, maar het hangt ervan af waar we ons bevinden, het kan ook onder andere namen worden genoemd. Afhankelijk van waar u zich bevindt, is er een lijst met namen waaronder we vinden torenspitsen, chipiletes, pinganiles, candelizos, calambrizos, rencellos, sukkels of sukkels. Hier in Spanje in het binnenland van Cantabrië wordt het cangalitu of cirriu genoemd, terwijl het in de Roncal-vallei churro wordt genoemd, hoewel het vreemdste woord calamoco is. Het verwijst naar een slijm dat valt alsof het langs de neus glijdt. Dit is ook heel typerend voor tekenfilmseries waarin het slijm in de neus van die mensen bevriest als ze het erg koud hebben.
Mogelijke gevaren
IJspegels ontstaan niet alleen in het gebied van de daken van een stad, maar worden ook gegenereerd in de natuur. We kunnen op sommige kliffen, rotsen, boomtakken, enz. Zien. Hoe deze ijsnaalden worden gegenereerd. Uiteindelijk vinden we een zekere mate van gevaar van ijspegels alleen als ze in steden worden gegenereerd. In natuurlijke omgevingen hebben we de vorming van prachtige landschappen die het waard zijn om op foto's te bewaren.
In steden kunnen ze echter gevaar herbergen. Met de opeenhoping van sneeuw op de daken en de daaropvolgende dooi die we hierboven hebben besproken, druppeltjes bevriezen opnieuw als gevolg van lage temperaturen. Als de temperatuur weer stijgt, beginnen deze ijsnaalden te vallen en dat is wanneer ze gevaar opleveren voor voetgangers. In ons land gebeurt het op een geïsoleerde manier aangezien we in de winter meestal niet zulke lage temperaturen hebben. Na een winterstorm zoals dit filomenajaar kunnen deze gevaren echter optreden.
Geschat wordt dat ongeveer 100 per jaar in Rusland sterven door het vergieten van ijspegels. In sommige landen, zoals Finland, zijn er borden op gebouwen die waarschuwen voor het gevaar van het bestaan van dit fenomeen. Op sommige plaatsen wordt het beschouwd als de ijspegel van de dood omdat ze ook een variant hebben. Ze begonnen erover te praten in 1947 toen zich een merkwaardig fenomeen in de diepzee afspeelde. Het komt voor in zeer koude wateren van de Arctische of Antarctische Oceaan waar de temperaturen oplopen tot -20-30 °. De temperatuur van de zee is hoger omdat het oppervlaktewater vriest. Op deze manier wordt het zout buiten dit proces gelaten en wordt het ondergedompeld omdat de dichtheid hoger is. Het omringende water bevriest en er ontstaat een kolom van druipsteen die het water waardoor het in contact komt bevriest.
Het wordt de ijspegel van de dood genoemd omdat het alles op zijn pad bevriest. Als hij een langzaam bewegend dier tegenkomt, zal hij het uiteindelijk bevriezen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over ijspegels en hun kenmerken.