Binnen de wetenschap die we kennen als geologie zijn er verschillende takken die de studie van het inerte deel van onze planeet verdiepen. Een van deze takken is de structurele geologie. Het is een tak van de geologie die direct verband houdt met de geologische discipline die zich bezighoudt met de analyse van de structuur van bodems, rotsen en geotechniek. Het is een vrij belangrijke tak van de wetenschap in termen van geologie om de oorsprong en vorming van de afzettingen te kunnen begrijpen en hoe het huidige topografische model van het aardoppervlak werd gevormd.
In dit artikel gaan we je alle kenmerken en het belang van structurele geologie vertellen.
hoofdkenmerken
Structurele geologie is erg belangrijk op het gebied van civiele techniek, omdat het de basis vormt van bouwprojecten voor gebouwen, bruggen, dammen, wegen, enz. Y Het dient als een hulpmiddel voor preventie en beperking van de beheersing van geologische risico's.
Structurele geologie is er een die alle processen en elementen omvat die verband houden met de tektonische krachten die aanwezig zijn in de aardkorst. We herinneren ons dat de platentektoniek theorie vertelt ons dat de aardkorst bestaat uit tektonische platen die in de loop van de tijd bewegen dankzij de convectiestromen van de aardmantel.
Structurele geologie is gebaseerd op de structuur van de aardkorst of van een bepaald gebied. Analyseer de verhogingen van bladblaadjes, belijningen en andere tektonische elementen. Het analyseert ook de vervorming die bestaat in de tektonische platen dankzij de aanwezige rotsen. Het is in staat om alle tektonische structuren te herkennen die in een sector bestaan, of het nu gaat om fouten of gewrichten, onder andere.
Dankzij structurele geologie kan veel informatie worden geleerd over alle processen en elementen die verband houden met tektonische krachten. Alle geologische structuren worden speciaal geanalyseerd om de werking van de verschillende krachten tijdens de geologische geschiedenis te verduidelijken. Deze analyses hebben een grote wetenschappelijke waarde en kunnen helpen bij het zoeken en exploreren. En het is dat veel afzettingen een bepaalde deelname van een bepaalde tektonische omgeving nodig hebben om zich te vormen.
Geotechniek is ook een belangrijk vakgebied in structurele geologie. Het is gebaseerd op de studie van de kwaliteit van de rots. Dat wil zeggen, de manier waarop het gesteente breekt of het gedrag van het gesteente breekt. Deze kenmerken zijn van bijzonder belang op het gebied van mijnbouw of het uitgraven van tunnels, aangezien het noodzakelijk is om gedetailleerd te onderzoeken of het gesteente in staat is om werken te dragen en stabiel blijft. Er moet een studie worden uitgevoerd om het mogelijke instortingsgevaar te beoordelen.
Belang van spanningen in structurele geologie
Als we het hebben over inspanningen, bedoelen we de kracht die wordt uitgeoefend in een bepaald gebied van een rots. Deze kracht kan vandaan komen geologische agentia externe of tektonische spanningen. De maateenheid die in deze gevallen wordt gebruikt, is de kilogram per vierkante centimeter.
Afhankelijk van de aard van deze toegepaste spanningen, kan het worden herkend in drie varianten: compressie, spanning en afschuiving.
- Compressie: het is de spanning waaraan stenen worden blootgesteld wanneer ze worden samengedrukt door krachten die langs dezelfde lijn op elkaar gericht zijn. Wanneer dit van nature gebeurt, heeft het de neiging om in de richting van de spanning te snijden door de vorming van verschillende plooien of breuken. Dit hangt af van het gedrag van het gesteente, of het nu taai of broos is.
- voltage: trekspanning is het resultaat van krachten die langs dezelfde lijn maar in tegengestelde richting werken. De inspanning werkt op de verlenging en scheiding van de rots.
- Schaar: is de inspanning die parallel maar in tegengestelde richting werkt. Dit type spanning leidt tot vervorming door verplaatsing langs dicht bij elkaar gelegen vlakken. Veel schuifspanningen zijn het directe gevolg van een aardbeving.
Belang van rotsvervorming in structurele geologie
Een ander belangrijk onderdeel bij het doen van geologische studies is de vervorming van de rotsen. Vervorming wordt gebruikt als een term die verwijst naar de veranderingen die het kan veroorzaken in zowel de vorm als het volume van een rots. Deze veranderingen zijn het resultaat van toegepaste inspanningen. Met deze toegepaste spanning kan een rots breken of zich tot een plooi vormen.
De vervorming van een rots zal optreden wanneer de intensiteit van de inspanning groter is dan de weerstand die de rots kan bieden.
De omstandigheden en omgevingen waarin de rotsformatie plaatsvindt, zijn behoorlijk gevarieerd. Dit komt omdat ze kunnen worden gevonden van maaiveld tot zelfs 40 kilometer diep. De variabelen die op dit geologische proces inwerken, zijn over het algemeen de druk- en temperatuuromstandigheden waaronder deze processen zich ontwikkelen. Om de formatiecondities van elke geologische structuur te begrijpen en te interpreteren, is het essentieel dat we het associëren met een structureel niveau, daarom wordt het structurele geologie genoemd.
Een structureel niveau is elk deel van de korst waarin de dominante mechanismen van de vervorming van een rots hetzelfde blijven. Dat wil zeggen, de term niveau is degene die verwijst naar de verschillende domeinen die op elkaar zijn geplaatst. Als we het oppervlak van onze planeet als de bovengrens beschouwen en het centrum van de planeet de diepste zone maken, zijn er 3 structurele niveaus.
- Bovenbouwniveau: Het bevindt zich op het oppervlak van de grond en dient als referentie met een lage druk en temperatuur. Hier gedragen de rotsen zich broos en overheersen breuken.
- Gemiddeld structureel niveau: het bevindt zich op een quotumniveau van 0 tot 4.000 meter. Het overheersende mechanisme is het buigen van de rotsen vanwege hun gedrag of taaiheid. Plooien zijn ook kenmerkend.
- Lager structureel niveau: Het wordt beschouwd als het niveau van metamorfose en is tussen de 4.000 en 10.000 meter diep. De meest oppervlakkige niveaus van dit structurele niveau overheersen de afvlakking van de rotsen met een bovenste voorkant van schistositeit. Als we dieper gaan, vinden we geen overheersing van stromingsstructuren die plooien bevatten die gepaard gaan met schistositeit en foliation.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over structurele geologie.