Straling op het aardoppervlak

Misschien hebben we ons ooit afgevraagd welk type straling de aarde bereikt, in dit verband is bekend dat de fundamentele input van straling op de planeet de straling uitgezonden door de zon, waarbinnen een continu proces van omzetting van waterstof in helium plaatsvindt, waarbij enorme hoeveelheden warmte vrijkomen. Deze warmte ontsnapt vanuit het binnenste van de zon naar het oppervlak en van daaruit naar de aarde.

Deze energie wordt naar de aarde overgebracht in de vorm van elektromagnetische golven, die verschillende lengtes hebben. De set van de verschillende golflengten die door een lichaam worden uitgezonden, wordt genoemd spectrum van dat lichaam en is nauw verwant aan zijn temperatuur, zodanig dat hoe hoger het is, hoe korter de golflengten die het uitzendt.

De reeks golflengten die door de zon worden uitgezonden, wordt het zonnespectrum genoemd en daarin overheersen logischerwijs zeer kleine golflengten, zoals overeenkomt met de extreem hoge temperatuur, die wordt geëvalueerd in ongeveer 6.000 K (5.727 ° C).

Binnen het zonnespectrum kunnen drie soorten fundamentele straling worden onderscheiden:

naar de ultraviolette stralen, met golflengten tussen 0, 1 en 0,4 micrometer, en die transporteren samen met röntgen- en gammastralen 9% van de totale energie die door de zon wordt uitgezonden.

b) De stralen zichtbaar of lichtgevend, met hogere golflengten - tussen 0,4 en 0,78 micrometer - en die ongeveer 41% van de totale zonne-energie transporteren.

c) Het infraroodstralen, met golflengten die overwegend tussen 0,78 en 3 micron liggen (de band die overeenkomt met het nabij-infrarood), en die de resterende 50% van de zonne-energie transporteren.

Al deze stralingen komen van de zon en bereiken eerst de bovengrens van de atmosfeer. Nu verbergt deze gemiddelde waarde een verdeling erg ongelijk van straling tussen verschillende breedtegraden, ongelijkheden die reageren op de manier waarop het aardse-atmosfeersysteem zonnestraling opvangt.