Als we het hebben over rock cyclus of sedimentaire cycli verwijzen niet naar de reeks stadia waarin sommige minerale elementen en gesteenten evolueren tijdens hun verblijf in de aardkorst. Alle fasen van de cyclus omvatten een reeks transformaties waardoor deze wordt gevormd en de samenstelling verandert. Uiteindelijk worden verschillende transformaties gegenereerd in een cirkelvormige tijdreeks die zich over lange perioden herhaalt.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over de rotscyclus en het belang ervan.
Wat is de rotscyclus
We moeten niet vergeten dat het een biogeochemische cyclus is waarin de opslag van een specifiek element plaatsvindt in de aardkorst. Alle aanwezige minerale elementen zijn objecten van de gesteentecyclus, ook wel sedimentaire cycli genoemd. We hebben bijvoorbeeld enkele minerale elementen zoals Het zijn zwavel, kalium, fosfor, calcium en andere zware metalen.
De rotscyclus begint met blootstelling van het gesteente aan deze elementen van diep in de korst. Ze zijn ook te vinden in gebieden dicht bij het oppervlak. Nadat ze zijn blootgesteld, worden ze onderworpen aan verweringsprocessen, waarvoor ze ook worden aangetast door externe factoren. Onder deze externe factoren hebben we de atmosferische, hydrologische en biologische factoren.
Al het materiaal dat in de loop van de tijd erodeert, wordt zoveel door water getransporteerd dat de zwaartekracht de wind was. Nadat het materiaal is vervoerd, blijft het op een plaats staan waar het bezinkingsproces plaatsvindt. Sedimentatie is niets meer dan een proces waarbij een afzetting van mineraal materiaal op het substraat plaatsvindt. Sedimentlagen stapelen zich op over duizenden jaren, dus we moeten er rekening mee houden dat dit wordt gemeten op een schaal van geologische tijd. Gedurende deze miljoenen jaren ondergaan ze complexe verdichtings- en cementeringsprocessen.
Dit is hoe de lithificatie van sedimenten wordt gevormd, en daarom vindt hun transformatie in vast gesteente plaats. Dit proces vindt plaats op grote diepten. Daarnaast zijn er binnen de gesteentecyclus tussenfasen die ook optreden als gevolg van biologische processen. Onder deze biologische fase vinden we solubilisatie en absorptie door levende organismen. Afhankelijk van het type mineraal, de samenstelling en stoffen, samen met de omstandigheden van de omgeving in, kunnen worden opgenomen door planten, bacteriën of dieren en overgaan in trofische webben. Zodra de mineralen zijn opgenomen, worden ze weer uitgescheiden of vrijgegeven door de dood van het organisme. Dit is hoe de cyclus sluit.
hoofdkenmerken
We gaan analyseren wat de belangrijkste kenmerken zijn van de gesteentecyclus. We weten dat het een van de drie soorten biogeochemische cycli vormt en het belangrijkste kenmerk is de isolatiematrix in de lithosfeer. Deze cycli hebben hun eigen studierichting genaamd sedimentologie. Sedimentologie Het is de wetenschap die verantwoordelijk is voor het bestuderen van de rotscyclus en het belang dat deze heeft in de geologie van het terrein.
De duur van de cyclus wordt gekenmerkt door de tijd die nodig is om verschillende fasen te voltooien. Deze tijd is meestal te lang om op menselijke schaal te meten. Ze moeten in miljoenen jaren worden gemeten, aangezien mineralen lange tijd in gesteenten blijven zitten. Deze rotsen bevinden zich meestal op grote diepten in de aardkorst. De druk die wordt uitgeoefend door de zwaartekracht en de rest van de materialen is een van de belangrijkste motoren die aanleiding geven tot het begin van de rotscyclus.
Stadia van de rotscyclus
Laten we eens kijken wat de verschillende stadia van de rotscyclus zijn. Het is belangrijk om niet uit het oog te verliezen dat het geen cycloon is waarvan de fasen altijd een geschreven volgorde volgen. Omdat ze normaal gesproken worden beïnvloed door verschillende variabelen en factoren, kunnen fasen tijdens het proces meerdere keren voorkomen of onderling verwisselen.
Blootstellingsfase
Het is de fase waarin de rotsen worden gevormd op bepaalde diepten van de aardkorst en enkele diastrofische processen ondergaan. Deze processen zijn samengevat in verschillende breuken, plooien en verhogingen van het terrein. Deze grondbewegingen zijn voornamelijk te wijten aan de Tektonische platen en zijn beweging. Op deze manier werden de rotsen blootgesteld aan de werking van verschillende omgevingsfactoren, of ze nu edafisch, atmosferisch, hydrologisch of biologisch waren.
Diastrofisme is niets meer dan het product van de bewegingen die er tussen bestaan convectiestromen van de aardmantel. Deze bewegingen worden ook gegenereerd door vulkanische verschijnselen die de rotsen op een intensere manier blootstellen.
Verweringsfase
In de verweringsfase blootgestelde rotsen ondergaan ontbinding in kleinere fragmenten, Dit is de fysieke verwering, of veranderingen in de mineralogische samenstelling, dit is chemische verwering. Het is een sleutelfactor bij bodemvorming en kan niet alleen fysisch of chemisch zijn, maar ook biologisch.
Erosiefase
In deze fase hebben we de werking van de wind en regen direct op de rots. Dit zijn producten van verwering waar ook de gevormde grond onder valt. De erosiefase omvat ook het transporteren van het materiaal dat al eerder is geërodeerd. Het wordt aangevallen door twee eroderende middelen zoals wind en regen.
Transportfase
De minerale deeltjes worden door deze middelen getransporteerd, of dat nu water, wind of zwaartekracht is. Ze worden over lange afstanden vervoerd, hoewel ze afhankelijk van de grootte een bepaald draagvermogen hebben.
Sedimentatie- en accumulatiefase
Het bestaat uit het afzetten van het getransporteerde materiaal door een afname van de snelheid van het transportmiddel en het effect van de zwaartekracht. Het kan een fluviatiele, getijden- of seismische sedimentatie.
Stenencyclus: solubilisatie, absorptie en biologische afgifte
Wanneer de verwering van al het gesteentemateriaal al heeft plaatsgevonden, kan ook het oplossen van de vrijgekomen mineralen optreden. Het kan ook worden opgenomen door levende wezens. Planten worden gegeten door herbivoren en herbivoren door carnivoren. Uiteindelijk zijn het de ontbinders die de mineralen doorgeven aan het voedselweb.
Het laatste deel van de rotscyclus is lithificatie. Ze zijn onderverdeeld in verdichting en cementering. Lithificatie is niets meer dan de vorming van een nieuwe rots. Het gebeurt wanneer mineralen bezinken en opeenvolgende lagen vormen die zich ophopen en een enorme druk uitoefenen. Tijdens verdichting is de druk die door de sedimentlaag wordt uitgeoefend in opeenvolgende fasen leven.
Ten slotte vindt in de cementeringsfase het afzetten van de cementerende stoffen tussen deeltjes plaats. Deze cementachtige deeltjes zijn meestal calciet, silica, oxiden en andere zijn verantwoordelijk voor het kristalliseren van het materiaal. Op deze manier wordt het vaste gesteente gegenereerd.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de rotscyclus.