Op onze planeet zijn er grote ijsmassa's die de noord- en zuidpool bedekken. Dit ijs zit niet alleen in de zee maar ook in de bergketens. Deze ijsmassa's staan bekend als gletsjers. Wanneer deze gletsjers zo'n grote omvang bereiken dat ze meestal hele en uitgestrekte gebieden beslaan, worden ze genoemd poolkappen.
In dit artikel gaan we je alle kenmerken, het belang en de dynamiek van deze poolkappen vertellen en wat er zou gebeuren als al deze ijsmassa's zouden smelten.
Vorming van gletsjers
Om plaats te maken voor de poolkappen is het eerst nodig om te weten hoe gletsjers worden gevormd zodat ze zich zo kunnen verspreiden dat ze uiteindelijk een poolkap vormen. Alle ijsbedekking die zich tijdens de laatste heeft verspreid ijstijd of ijstijd vormen gletsjers. Deze gletsjers zijn van groot belang als eroderende middelen en bouwers van reliëf, bodem en landschap.
Een andere reden waarom ze belangrijk zijn, is omdat ze een grote bron van zoet water op aarde vormen. Er zijn veel levende wezens die profiteren van het zomerse smeltwater van de gletsjers om in leven te blijven, zich voort te planten of er hun natuurlijke habitat van te maken.
Deze gletsjers worden gevormd door jaar na jaar sneeuw te verzamelen die op de bodems en hellingen van de valleien valt. Ze bevinden zich in hoge berggebieden. De dikte kan een groot deel bereiken als de sneeuw die verloren gaat door de dooi in de zomer minder is dan die welke zich ophoopt tijdens het sneeuwseizoen.
De compacte massa van deze sneeuw wordt geproduceerd doordat elke sneeuwval wordt gecomprimeerd op de sneeuw die eerder is afgezet. Als de hitte van de smelt erin slaagt het ijs te smelten, zal het dikker worden en naar de bodem van de vallei gaan bewegen.
De dichtheid van sneeuw neemt gewoonlijk toe met de diepte, aangezien er een grotere hoeveelheid sneeuw per oppervlakte-eenheid is en compacter is. Deze geur die ze hebben is de basis van de gletsjer en het stroomt alsof het een vloeistof is. Binnenin de gletsjer beweegt het sneller dan de laterale gebieden, dus er zijn vaak breuken, spanningen en rekken die bovenste scheuren zichtbaar maken.
Glaciale dynamiek
De gletsjer beweegt en ontwortelt de rotsen die projecties zijn die op zijn pad zijn. De rotsfragmenten die het gevolg zijn van deze beweging van de gletsjers staan bekend als morenen. Het gebied aan het einde van de gletsjer is waar de dooi wordt gevormd. Hier kun je de vorming zien van enkele kleine heuvels die terminale morene worden genoemd.
Zolang de gletsjer een accumulatiezone in het bovenste deel van de sneeuw behoudt door neerslag, zal de cyclus van de gletsjer in leven blijven. Ten slotte smelt de gletsjer in het lagere gebied en vormt er kleine stroompjes zoet water.
Er zijn enkele gletsjers die door de valleien stromen aan de voet van een bergsysteem. Wanneer ze samenkomen om een grotere gletsjer te vormen, staat deze bekend als de Piemonte.
Poolkappen en ijskap
Zodra we begrijpen wat een gletsjer is, hoe hij zich vormt en wat zijn dynamiek is, gaan we verder met het beschrijven van de poolijskappen. Als de bovengenoemde gletsjer echte plateaus en eilanden op hoge en lage breedtegraden bedekt, staat deze bekend als de poolkap. Deze poolkappen worden meestal geboren in de alpiene gletsjers en gaan de valleien af. Tenslotte, soms bereiken ze de zee.
Als de gletsjer zo groot is dat hij het oppervlak van een heel continent bedekt, wordt hij een continentale ijskap genoemd. Dit gebeurt met de poolijskappen van de Noordpool en Antarctica. Deze grote ijslaag stroomt naar buiten totdat het de oceanen bereikt en daar fragmenteert het in verschillende groottes en vormt het ijsbergen.
De term poolkappen wordt gebruikt om de verschillende ijsmassa's op Antarctica en Groenland te beschrijven. Dus, Elke keer als we het hebben over opwarming van de aarde of klimaatverandering, hebben we het over het smelten van de poolijskappen. Deze poolkappen aan beide polen werden gevormd in de Pleistocene ijstijd, in het Kwartair, en bedekten het grootste deel van het gehele noordelijk halfrond.
Een poolkap staat bekend als een ijsmantel en heeft meestal een verlenging van meer dan 1,8 miljoen vierkante kilometer oppervlakte. Qua dikte zitten ze op maximaal 2.700 meter. Deze poolkappen bedekken het grootste deel van het oppervlak van Groenland. Het gesteente komt pas bij de kust tevoorschijn waar de gletsjer niet sterk genoeg is en het fragmenteert en ijstongen vormt. Wanneer de tongen de zee bereiken, breken ze tijdens het dooi-seizoen verder in stukken ijs en vormen ze ijsbergen.
IJsbergen hebben hun eigen dynamiek en verdwijnen met de jaren. Een poolkap van deze dynamiek bedekt Antarctica, alleen deze gletsjer het heeft een oppervlakte van 13 miljoen vierkante kilometer.
Wat zou er gebeuren als de poolijskappen smolten?
Met klimaatverandering en de toename van het broeikaseffect is er sprake van het smelten van de poolijskappen. Het directe effect hiervan is dat de zeespiegel stijgt. Bedenk dat de ijsmassa's bijna 70% van al het zoete water op de planeet concentreren. Als dit water, dat is in een aards oppervlak smelt, zal eindigen in de zee.
Wetenschappers schatten dat tegen het jaar 2100 de zeespiegel is gemiddeld 50 centimeter gestegen ten opzichte van de zeespiegel. Dit betekent dat veel kuststeden negatief worden beïnvloed en dat veel andere ecosystemen zich opnieuw zullen moeten aanpassen. tevens de albedo van de aarde het zal ook worden beïnvloed omdat er minder wit oppervlak is dat meer invallende zonnestraling reflecteert.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten komt over de poolkappen en de gevolgen van het smelten ervan.