Waarom is de lucht blauw en niet een andere kleur?

Wie heeft deze vraag niet gesteld of ooit gesteld? En misschien hebben ze ons dat verteld over ... "Het is de weerspiegeling van de oceanen!" Het is grappig, als we de vraag achterstevoren stellen, is het populaire antwoord op waarom de oceanen blauw zijn meestal omdat de lucht blauw is. Er is iets dat niet goed past, toch? Je hoeft natuurlijk niet te zoeken wie wat "schildert", maar waar die kleur vandaan komt. De witte zonnestralen van de zon die in wisselwerking staan ​​met de atmosfeer, zijn de belangrijkste verantwoordelijke.

Wanneer lichtstralen door transparante of doorschijnende lichamen gaan, elk van de kleuren waaruit wit licht bestaat, scheiden en wijken af onder een bepaalde hoek. Altijd afhankelijk van het medium dat ze passeren, zullen de richting en vorm veranderen. Het witte licht dat door de zon wordt uitgezonden, komt overeen met een fractie van alle golven waaruit het elektromagnetische spectrum bestaat. Het kleurbereik is hetzelfde als de regenboog. Om deze ontleding van kleuren te zien, is het voldoende om een ​​lichtstraal door een prisma te laten gaan.

De kleuren van licht ontleden

Terwijl de kleuren uiteenvallen, violette en blauwe golflengten zijn korter dan de gele (meer tussenliggende) of zijn extreme, de rode, met langere lengtes. Dat is wat dit soort waaier van kleuren veroorzaakt. Wanneer de zonnestralen door de atmosfeer gaan, doen ze dat door waterdamp, stof, as enz. Op dit punt, violette en blauwe lichtstralen worden in grotere mate afgebogen dan geel en rood.

Deze stralen, die constant in botsing komen met luchtdeeltjes geladen met vocht, stof en as, zorgen voor een constante verandering in het traject. Dit proces staat bekend als "verspreiden". Dit is de oorzaak van die blauwachtige kleur. Door vier keer sneller te verspreiden dan rode kleuren vanwege de kortere golflengte, is het wat ons dat algemene blauwe gevoel geeft en dat het niet op een enkel punt is gericht.

Ja, de lucht ziet er overdag blauw uit. Maar niet altijd! Gips?

De stralen die tot de gele en rode spectra behoren, zijn het tegenovergestelde. Door hun langere golflengtes verspreiden ze zich minder. Door verder in een rechte lijn te reizen, worden deze kleuren gemengd, waardoor een oranje tint ontstaat. Afhankelijk van het tijdstip waarop we ons bevinden, de kleur van de lucht, kan deze variëren. Iets dat we kunnen zien bij zonsopgang of zonsondergang, en we zien de zon dichtbij zeeniveau of horizon.

De lichtstralen moeten hier door een grotere hoeveelheid dikte in de atmosfeer gaan. De geforceerde interactie van een veel grotere hoeveelheid waterdampdeeltjes, druppels, stof, enz., Dwingt uiteindelijk tot het volgende. Lichtstralen die neigen naar blauw en violet, worden continu zijwaarts verstrooid. De stralen dicht bij het rode spectrum, met rechtere banen, gaan door en geven ons die meer oranje en roodachtige kleur.

Het hangt altijd af van de hoeveelheid as en stof die in de lucht zweeft

De intensiteit van de rode kleur die wordt waargenomen in de lucht bij zonsopgang of zonsondergang hangt altijd af van de hoeveelheid as en stof die in de lucht zweeft, afgezien van de waterdamp. Dat is ook de belangrijkste reden dat wanneer er bijvoorbeeld uitbarstingen of branden zijn, de hoeveelheid stof en as toeneemt en ervoor zorgt dat die kleuren nog levendiger worden waargenomen.

Een goed model van dit fenomeen is te vinden op Mars. Bovendien, nu hij het gaat veroveren, is er iets relevanters nodig om uit te leggen waarom de planeet er altijd rood uitziet. Juist vanwege de "hoeveelheid sfeer" die het heeft, is het erg fijn. Ook, in tegenstelling tot op aarde, die voornamelijk uit zuurstof bestaat, bestaat het daar voornamelijk uit kooldioxide. Samen met de grote hoeveelheid ijzeroxide en de windstoten die stof doen opstijgen, maken ze van Mars de rode planeet, in tegenstelling tot de aarde, onze blauwe planeet.