Oersted-experiment

oersted

De onderzoeker, bekend onder de naam Hans Christian Oersted, observeerde in 1819 hoe een magnetische naald kon worden afgebogen door het effect van een elektrische stroom. De magnetische naald was een samenstelling van een naaldvormige magneet. Dit experiment stond bekend als Oersted-experiment en onthulde het bestaan ​​van een verband tussen elektriciteit en magnetisme. Tot die tijd waren het twee verschillende elementen, zowel zwaartekracht als elektriciteit.

In dit artikel gaan we je vertellen waaruit het Oersted-experiment bestaat en wat de kenmerken en reflecties zijn.

Herkomst van het Oersted-experiment

Oersted-experiment

Houd er rekening mee dat de huidige technologie op dat moment niet bestond om onderzoek en uitspraken in de wetenschappelijke methode te kunnen doen. Oersted's experiment manifesteren dat er een verband was tussen elektriciteit en magnetisme. De wetten die magnetische interacties met elektriciteit wiskundig beschrijven, werden ontwikkeld door André Marie Ampère, die de leiding had over het bestuderen van de krachten die bestonden tussen de kabels waardoor elektrische stromen circuleerden.

Alles is ontstaan ​​dankzij de analogie die bestaat tussen magnetisme en elektriciteit. Het is deze analogie die ervoor zorgde dat er werd gezocht naar de relatie die er tussen hen bestaat en die de gemeenschappelijke kenmerken kan verklaren. De eerste pogingen om een ​​mogelijk verband tussen de elektrische ladingen van magneten te onderzoeken, leverden niet veel resultaten op. Wat ze wel lieten zien, is dat door elektrisch geladen voorwerpen in de buurt van magneten te plaatsen, een enkele kracht werd tussen hen uitgeoefend. Deze kracht is van wereldwijde aantrekkingskracht zoals die bestaat tussen elk object dat is opgeladen met elektriciteit en een neutraal object. In dit geval is het object de magneet.

De magneet en het elektrisch geladen object trekken elkaar aan maar kunnen niet worden gericht. Dit geeft aan dat er geen magnetische interactie tussen hen is. Als dat zo is, als ze zouden begeleiden. Oersted voerde als eerste het experiment uit dat de hulp toonde van de relatie tussen elektriciteit en magnetisme. Al in het jaar 1813 had voorspeld dat er mogelijk een verband tussen de twee zou zijn, maar het was in het jaar 1820 toen hij het verifieerde.

Het gebeurde terwijl hij zijn natuurkundeles aan de Universiteit van Kopenhagen voorbereidde. In deze klas kon hij zien dat als hij een kompas in de buurt van een draad bewoog die elektrische stroom voerde, de kompasnaald de neiging had zichzelf te oriënteren om loodrecht op de richting van de draad te staan.

hoofdkenmerken

principe van magnetisme

Het fundamentele verschil dat bestaat tussen het Oersted-experiment en andere eerdere pogingen die negatieve resultaten hadden, is dat het experiment van de lus en de stroom die de ladingen die een interactie aangaan met de magneet in beweging zijn. Houd rekening met dit feit, het resultaat van het Oersted-experiment zou bekend kunnen zijn sinds dat werd voorgesteld alle elektrische stroom was in staat een magnetisch veld te vormen. Ampere was een wetenschapper die het concept van de relatie tussen overstroming en magnetisme gebruikte om een ​​verklaring voor dit alles te kunnen voorzien. Dankzij zijn resolutie was hij in staat een verklaring te vinden die de oplossing gaf voor het gedrag van natuurlijk magnetisme en was hij in staat om alle ontwikkelingen in wiskundige termen te formaliseren.

Bijdragen van het Oersted-experiment

Oersted experiment en magnetisme

De bevinding dat alle elektrische stroom in staat is een magnetisch veld te produceren, zou veel mogelijkheden kunnen openen voor onderzoek naar magnetisme en zijn relatie met elektriciteit. Tussen al deze open wegen waren er behoorlijk vruchtbare ontwikkelingen die we tot de volgende punten ontwikkelden:

  • De kwantitatieve bepaling van het magnetische veld dat wordt geproduceerd door verschillende soorten elektrische stromen. Dit punt werd beantwoord vanwege de noodzaak om magnetische velden te produceren met een intensiteit en een rangschikking van hun lijnen die controleerbaar waren. Op deze manier was het mogelijk om de voordelen van natuurlijke magneten te benutten en was het mogelijk om andere kunstmatige magneten te maken met een efficiëntere werking.
  • Het gebruik van de krachten die bestaan ​​tussen elektrische stromen en magneten. Dankzij de kennis van dit fenomeen is het mogelijk om voor de constructie van elektromotoren verschillende instrumenten te gebruiken die dienen om de intensiteit van stroom en andere toepassingen te meten. Zo wordt de elektronische weegschaal tegenwoordig op veel gebieden gebruikt. De elektronische weegschaal is opgebouwd dankzij het gebruik van de krachten die bestaan ​​tussen elektrische stromen en magneten.
  • De verklaring van natuurlijk magnetisme. Dankzij het gebruik van het Oersted-experiment is het mogelijk de in die tijd opgebouwde kennis te baseren op de interne structuur van materie. Het feit dat elke stroom in zijn omgeving een magnetisch veld kan opwekken, is ook benadrukt. Vanaf hier is bekend dat al het gedrag ervan kan profiteren.
  • Het wederkerige effect dat in het experiment van Oersted kon worden aangetoond, heeft gediend voor de industrieel verkrijgen van elektrische stroom en het gebruik ervan door de meerderheid van de bevolking. Dit gebruik is gebaseerd op het verkrijgen van elektrische stroom uit een magnetisch veld.

Laatste gedachten

We gaan een kleine reflectie maken op het Oersted-experiment en wat zijn bijdragen in de wereld van de wetenschap. We weten dat de draad is opgebouwd uit positieve en negatieve ladingen. Beide taken zijn met elkaar in evenwicht zodat de totale belasting is nulpunt we visualiseren de kabel gevormd door twee lange parallelle rijen. Als we de kabel in zijn geheel verplaatsen, en beide in rijen vooruit, gebeurt er niets. Als er echter een elektrische stroom doorheen gaat, gaat de rij vooruit en wordt een veld geproduceerd dat de magnetische naald afbuigt.

Hieruit wordt de reflectie verkregen dat wat het veld produceert niet de beweging van de ladingen is, maar de relatieve beweging van de ladingen van het ene teken ten opzichte van dat van het andere. De verklaring waarom de naald beweegt, is dat de stroom van de magnetische veldproductiekabel waarvan de lijnen aan het ene uiteinde binnenkomen en aan het andere uiteinde weer verlaten. Dit is hoe de naald beweegt volgens het magnetische veld.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het Oersted-experiment en zijn bijdragen in de wereld van de wetenschap.


Wees de eerste om te reageren

Laat je reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*

  1. Verantwoordelijk voor de gegevens: Miguel Ángel Gatón
  2. Doel van de gegevens: Controle SPAM, commentaarbeheer.
  3. Legitimatie: uw toestemming
  4. Mededeling van de gegevens: De gegevens worden niet aan derden meegedeeld, behalve op grond van wettelijke verplichting.
  5. Gegevensopslag: database gehost door Occentus Networks (EU)
  6. Rechten: u kunt uw gegevens op elk moment beperken, herstellen en verwijderen.