Zoals we weten, worden in de meteorologie de verschillende soorten wolken gebruikt om bepaalde weersvoorspellingen te kennen vanwege het moment. Elk type wolk heeft zijn eigen indicator en bron van vorming. Een van de vreemdst gevormde wolken is de mammatus wolken. Het zijn nogal vreemde wolkenformaties die niemand onverschillig laten. Zowel amateurs als meteorologen letten op en maken foto's van de vreemde formaties die mammatuswolken hebben.
Daarom gaan we dit artikel wijden om u te vertellen over de oorsprong, kenmerken en voorspelling van mammatuswolken.
hoofdkenmerken
In dit geval is het niet het cloudtype, maar zijn mogelijke kenmerken het belangrijkst. Er zijn veel mensen die verbaasd zijn over de vreemde en pittoreske formaties van deze wolken. Zowel amateurs als professionals van meteorologie besteden veel aandacht aan dit soort mammoetachtige wolken die soms in de lucht verschijnen. Een van de bekendste voorbeelden van mammatuswolken is dat van het meteorologische beeld dat in 2004 door NASA werd vastgelegd in Nebraska na het passeren van een storm. Deze foto wordt een van de meest representatieve voor de aanduiding van dit soort wolken.
De huidige classificatie die wordt verzameld in de wolkenatlas die 10 geslachten, 14 soorten en 9 variëteiten heeft, naast het tonen van verschillende aanvullende kenmerken, zijn de mammatuswolken. En het is dat het geen type cloud is, maar een manier om de basis van vele genres in één type te presenteren. Alle betrokken genres zijn de volgende: cumulonimbus, altocumulus, altoestratus, cirrus, cirrocumulus en stratocumulus. Ze kunnen allemaal deze eigenaardige vorm aannemen die bestaat uit hangende uitsteeksels zoals grote of kleine zakken die uit de lucht hangen. Velen associëren het met de borsten van zoogdieren, vandaar de naam.
Hoe mammatuswolken ontstaan
Laten we eens kijken wat voor soort formatie deze variëteiten hebben, afhankelijk van de omgevingsomstandigheden van de atmosfeer. Bij veel gelegenheden verschijnen ze in de resterende gebieden van volwassen stormen, wat betekent dat ze zich van de waarnemer in zijn meest actieve deel verwijderen. De meeste gebieden die overeenkomen met de borsten zijn te zien in de ontwikkelingswolken. Normaal gesproken bereiken deze wolken een enorme verticale ontwikkeling met een typische aambeeldvormige structuur.
Het is in de gebieden die het verst verwijderd zijn van het actieve deel van de wolk, dat is het deel met sterke opwaartse stromingen, dat neerwaartse luchtstromingen de neiging hebben om te verschijnen. Het is een van de redenen waarom het aanleiding geeft tot de vorming van deze opvallende borsten en kenmerken van deze wolkenformatie.
Door de hele lucht zien we vreemde wolken met in veel gevallen grillige en zelfs intimiderende formaties. Mammatuswolken hebben oneindige hobbels die ontstaan door: tot de botsing van sterke verticale neerwaartse luchtstromen. Het zijn geen wolken die zelf kunnen worden gevormd en van een ander geclassificeerd type kunnen zijn, maar ze kunnen eerder worden gevormd uit de hierboven genoemde wolken. Telkens wanneer er een neerwaartse luchtstroom is die het verplettert tegen zijn natuurlijke formatiestijging, zal het lagere oppervlak resulteren in een klasse van knobbels of borsten die deze merkwaardige wolkenformatie zijn naam geven.
Een van de beste en meest opvallende formaties treedt op wanneer een neerwaartse stroming wordt gegenereerd in een centrale cumulonimbuswolk. Deze wolken hebben meestal de vorm van een aambeeld en genereren de meest spectaculaire mammatus. En het is dat ze vanaf de basis van de wolk spectaculaire klompen beginnen te hangen die het waard zijn om gezien te worden.
Omgevingsomstandigheden van mammatuswolken
We gaan kijken wat de noodzakelijke omgevingscondities zijn voor de vorming van mammatuswolken. Van de meest klassieke oorsprong van het convectieve type. Alle wolken ontstaan wanneer warme lucht die minder dicht is dan koude lucht de neiging heeft op te stijgen. Deze lucht stijgt op alsof het een luchtbel uit het water is. Om deze reden condenseert de hete lucht die is beladen met waterdamp wanneer deze in andere lagen koudere lucht terechtkomt en de temperatuur op hoogte daalt. Dit is hoe het erin slaagt microdruppeltjes te vormen die op hun beurt de warmte-energie afgeven aan de omgeving vanwege de condensatiewarmte die ervoor zorgt dat de massa nog meer neigt naarmate het proces van stijgen in hoogte voortgaat.
De warmte die vrijkomt bij condensatie is precies dezelfde die de zon moest toepassen om uit diezelfde druppel water te verdampen. Dit staat bekend als latente verdampingswarmte. Het exotherme fenomeen is vrij belangrijk en zorgt ervoor dat de opstijgende luchtstralen snelheden bereiken van meer dan 100 kilometer per uur., reikend om te stijgen naar de troposfeer tot meer dan 15 kilometer hoogte. Als er een sterke horizontale wind staat op een hoogte van 5 of 10 kilometer, zal er een wolk ontstaan totdat deze een straal koude lucht raakt die rond de wolkenformatie valt, wat resulteert in de typische aambeeldvorm van een wolk cumulonimbus.
Mammatus zijn zeldzaam en spectaculair. Ze treden soms op nadat zich sterke atmosferische verschijnselen hebben gevormd, zoals op de bodem van cumulonimbuswolken. Hoewel ze eng zijn, zijn ze ongevaarlijk.
Details en voortekenen
Het deel van een formele wolk dat zeer groot kan worden in verhouding tot het gebied waarin de lucht opstijgt. In de gebieden die ver verwijderd zijn van de sterke opwaartse luchtstromen, is de lucht verzadigd met vocht en begint te dalen samen met de microkristallen die door de luchtmassa worden gedragen. Vanaf hier vinden we de vorming van de borsten. Elke uitstulping geeft een van deze luchtdalingen aan de voet van de wolk aan.
Wat het voorteken betreft, de aanwezigheid van deze wolken duidt niet op regen of andere drastische veranderingen in het weer. Het fenomeen is behoorlijk aantrekkelijk en spectaculair, vooral bij zonsondergang wanneer de rode zon oplicht en alle rondingen van de bulten contrasteert.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over mammatuswolken en hun kenmerken.