De kern is de laatste van de lagen van de aarde. Het is ook bekend onder de naam van de endosfeer en het is een hete massa die zich in het centrum van het binnenste van de planeet bevindt. In de samenstelling kunnen we zowel een vaste kern zien die aan de binnenkant zit als een buitenste kern die vloeibaar is. Vanwege de convectiestromen die worden gegenereerd door de verschillen in dichtheid van materialen in de kern van de aarde de Het magnetisch veld van de aarde.
In dit artikel gaan we een volledige analyse zien van de kern van de aarde en het belang ervan.
Oorsprong en vorming
De kern is ontstaan na de planeet. Toen de aarde ongeveer 4.500 miljard jaar geleden werd gevormdHet was gewoon een uniforme bal hete rots. Beetje bij beetje leed het aan een radioactieve ontbinding en met de warmte die werd afgegeven door de vorming van de planeet, zorgde het ervoor dat het nog meer opwarmde tot het punt van smeltend ijzer. Dit moment waarop de aarde deze temperaturen bereikte, werd de ijzercatastrofe genoemd. Het gesmolten materiaal dat in de rots zat en al het rotsachtige materiaal had een grotere beweging en met meer snelheid. Als resultaat van deze beweging van minder dichte materialen zoals water, lucht en silicaten, werden ze de aardmantel.
Integendeel, de dichtere en zwaardere materialen zoals ijzer, nikkel en andere zware metalen waren in staat om de zwaartekracht van de aarde naar het midden te trekken. Op deze manier werd wat we kennen als de eerste primitieve terrestrische kern gevormd. Dit proces staat bekend als planetaire differentiatie en het is waar we beginnen te zien dat de aarde bestaat uit verschillende lagen met verschillende kenmerken en samenstelling.
Samenstelling van de kern van de aarde
Zoals we weten, is de aardkorst en de mantel zijn rijk aan mineralen. Echter, de kern van de aarde bestaat voornamelijk uit ijzer- en nikkelmetalen. We vinden ook materialen die oplossen in ijzer, siderofielen genaamd. Deze elementen komen helemaal niet veel voor in de korst en worden daarom edelmetalen genoemd. In deze edelmetalen vinden we kobalt, goud en platina.
Een ander belangrijk element dat in de kern wordt aangetroffen, is zwavel. 90% van alle zwavel op aarde zit in de kern. De kern staat bekend als het heetste deel van de hele planeet. Interne structuren stijgen in temperatuur naarmate we dieper worden. Echter, gezien de meer dan 6.000 kilometer die ons scheiden van het aardoppervlak tot de kern van de aarde, is het vrij moeilijk om te weten bij de temperatuur waarbij dit gesmolten ijzer en nikkel centrum is. De temperaturen zijn niet altijd hetzelfde. Ze fluctueren afhankelijk van de druk, rotatie van de aarde en de samenstelling van de elementen waaruit de kern bestaat.
Omdat convectiestromen ervoor zorgen dat de materialen bewegen, zijn er sommige materialen die de kern "nieuw" binnendringen, terwijl andere weer naar buiten komen en niet langer gesmolten worden. Dit komt door de nabijheid of afstand van de materialen tot het centrum en hun zeer hoge smeltpunt.
Studies zeggen over het algemeen dat de temperatuur van de kern van de aarde Het gaat van 4000 graden Celsius tot ongeveer 6000 graden.
hoofdkenmerken
Onder zijn kenmerken zien we dat de materialen die bijdragen aan de warmte in de kern, de afbraak van radioactieve materialen is. Radioactieve stoffen geven bij het afbreken een grote hoeveelheid energie af. Die energie wordt bij het vrijkomen omgezet in warmte. De overgebleven warmte van de formatie van de planeet is er nog steeds en verwarmt de kern. Een andere bijdrage aan warmte is de warmte die vrijkomt in de vloeibare buitenkern en stolt aan zijn limiet wanneer deze de binnenkern ontmoet. Onthoud dat de buitenste kern van onze planeet vloeibaar is en de binnenste kern vast.
Elke keer dat we 1 km diep van het aardoppervlak afdalen, stijgt de temperatuur met ongeveer 25 graden meer. Dit betekent dat de geothermische helling ongeveer 25 graden is. De grens die de binnenste kern van de buitenste scheidt, staat bekend als de Bullen-discontinuïteit. Het buitenste deel van de kern bevindt zich ongeveer 3.000 km onder onze voeten. Maar het ergste van alles is dat het middelpunt van de kern van de aarde ongeveer 6.000 km diep is.
Om je een idee te geven van hoe weinig we onze planeet hebben doorboord, dat het diepste gat dat is gemaakt is slechts 12,3 km gedaald. Het is alsof we uit een appel waren, we hadden ons alleen in de dunne schil gedoken (en zelfs dat niet).
Kernlagen
Laten we de kernlagen eens nader bekijken.
Externe kern
Het is ongeveer 2.200 km dik en is samengesteld uit ijzer en nikkel in vloeibare toestand. De temperatuur is rond de 5000 graden Celsius. Het vloeibare metaal in deze laag heeft een zeer lage viscositeit, waardoor het gemakkelijk vervormbaar en kneedbaar is. In dit geval zijn er vrij gewelddadige convectiestromen die ervoor zorgen dat het magnetische veld van de aarde wordt gevormd.
Het heetste deel van de buitenste kern wordt gevonden in de Bullen-discontinuïteit.
Binnenste kern
Het is een zeer hete en dichte bal die voornamelijk uit ijzer bestaat. De temperatuur bereikt ongeveer 5200 graden Celsius. Hier is de druk bijna 3,6 miljoen atmosfeer.
De temperatuur van de binnenkern ligt ruim boven het smeltpunt van ijzer. Het is echter in vaste toestand. Dit komt doordat, in tegenstelling tot de buitenste kern, de atmosferische druk veel hoger is en dat verhindert dat deze smelt.
Met deze informatie zullen ze meer te weten kunnen komen over de kern van de aarde en zijn kenmerken.