Op het gebied van meteorologie, kleurenspel ze worden veroorzaakt door een fenomeen dat bekend staat als irisatie. Irisaties zijn onregelmatige kleurvlakken in wolken in de buurt van de zon of zelfs de maan. Dit optische fenomeen kan worden verklaard door gedeeltelijke of imperfecte corona's, omdat ze worden gecreëerd door hetzelfde lichtdiffractieproces als waterdruppels.
In dit artikel gaan we in detail vertellen wat irisaties zijn en welke aspecten ze visueel hebben.
Wat zijn irisatie?
De contouren van de wolken, en hun delicate doorschijnende filamenten, geven ons soms de mogelijkheid om prachtige kleurenpracht waar te nemen. Het prachtige kleurenspel dat meestal voorkomt in middelgrote tot middelgrote wolken Het is te wijten aan het fenomeen van diffractie van licht, wanneer straling van de zon of de maan schuin op een groot aantal kleine waterdruppeltjes en ijskristallen van uniforme grootte valt.
De irisaties zijn onregelmatig verdeeld over de wolk, hoewel de meest voorkomende is dat de kleuren zijn gerangschikt in banden die de randen van de wolk bezetten, hoewel ze ook als vlekken kunnen verschijnen. De kleuren zijn zeer puur, subtiel mengen en bezetten tinten groen en paars onder andere kleuren in het zichtbare spectrum. In middelgrote wolken krijgt het kleurenspel vaak een parelachtige textuur. Wolken met iriserende kleuren komen vaker voor dan eerder werd gedacht, hoewel dit optische fenomeen vaak over het hoofd wordt gezien. Het dragen van een zonnebril helpt om ze te zien, vooral als de zonneschijf wordt bedekt door bomen, gebouwen, enz. Soms is de kleur echter zo intens dat het moeilijk is om het fenomeen te negeren.
Als de zon vanuit onze positie dicht bij de wolken is, zal de sterke lichtbron ons verblinden en voorkomen dat we de kleur zien, tenzij we de bovengenoemde zonnebril of een geschikt filter hebben, in welk geval we zullen bezwijken voor de magische lichtshow en kleur . De intensiteit van de verschillende tinten varieert sterk, soms zien we een perfecte mix van heldere en zeer heldere kleuren.
De irisatie is te wijten aan de meervoudige reflecties die licht ondergaat bij het onderscheppen van kleine druppeltjes onderkoeld water en ijskristallen die de hoge en middelgrote wolken vormen in ref. Een van de sleutels tot dit optische fenomeen is de aanwezigheid van hydrometeoren van zeer vergelijkbare grootte. Het fenomeen interferentie is verantwoordelijk voor het scheiden van de verschillende kleuren op de golflengten die we waarnemen, waarbij het binnenkomende licht wordt gemoduleerd zodat het resulterende signaal in sommige gebieden wordt versterkt en in andere wordt verzwakt.
We kunnen het kleurenspel alleen zien als we in de juiste hoek staan ten opzichte van het gebied van de wolk dat het heeft gegenereerd. Soortgelijke omstandigheden kunnen zich voordoen op de oppervlakken van sommige alledaagse voorwerpen, zoals olievlekken, zeepbellen of de vleugels van bepaalde vlinders en insecten.
Optische effecten van irisatie
Onze atmosfeer is een scène met verschillende meteorologische representaties, waarvan vele optische fenomenen, gecreëerd door de interactie van zonlicht met waterdruppels in de aangrenzende atmosfeer, zodat onze scène kleurrijk is door breking. Onder deze kunnen we halo, regenboog, dag en nacht, iriserend noemen.
Vooral de irisatie mist coronale symmetrie, vertoont diffuse, onvolmaakte kleurvlakken in wolken of kleurstrepen rond randen. Vanaf de grond zien waarnemers bijvoorbeeld regenbogen in plaats van corona's wanneer de wolken te klein zijn om symmetrische coronale lussen te creëren, of wanneer de zon of de maan zich niet direct achter de wolk bevindt.
Iriserende wolken zijn het resultaat van zonlicht dat door de kleine waterdruppels of zelfs kleine ijskristallen waaruit deze wolken bestaan, die de zonnestralen individueel afbuigen, afbuigt. De grotere ijskristallen creëren halo's, die worden veroorzaakt door breking in plaats van irisatie. Het is ook anders dan regenbogen veroorzaakt door: breking in grotere druppels om dezelfde reden. Als een deel van de wolk druppels of kristallen van vergelijkbare grootte heeft, kan de opeenhoping van dit effect ervoor zorgen dat ze hun kleur aannemen.
Dit atmosferische fenomeen wordt bijna altijd verward met een regenboog, terwijl het in feite een heel ander fenomeen is, ondanks dat het onder dezelfde omstandigheden is gevormd. De kleur die in de regenboog wordt gezien, hangt af van de grootte van de druppel en de hoek van waaruit de waarnemer deze ziet.
iriserende kleuren
Het blauw dat de binnenring van de kroon vormt, is meestal de dominante kleur, maar rood en groen kunnen ook worden gezien. De helderheid van de kleur neemt toe met de uniformiteit van het aantal en de grootte van de druppels. Net als bij kronen geven kleine, gelijkmatige druppels de beste visuele resultaten.
De kleuren van de regenboog in het zichtbare spectrum omvatten alle kleuren die kunnen worden geproduceerd door een enkele golflengte van zichtbaar licht, dat wil zeggen kleuren van het zuivere of monochromatische spectrum. het zichtbare spectrum het put de kleuren die mensen kunnen onderscheiden niet uit. Onverzadigde kleuren zoals roze of violette variaties zoals magenta kunnen niet worden gereproduceerd met een enkele golflengte.
Hoewel het spectrum continu is, dus er is geen witruimte tussen de ene kleur en de andere, kunnen de bovenstaande bereiken als benaderingen worden gebruikt. Zoals elk verlicht object, in dit geval, waterdruppels in de atmosfeer absorberen een deel van de elektromagnetische golven en reflecteren de rest. De gereflecteerde golven worden door het oog opgevangen en in de hersenen geïnterpreteerd als verschillende kleuren volgens de corresponderende golflengten, en de regenboog is een van de bekendste voorbeelden van dit type optisch fenomeen.
Wolken gunstig voor irisatie
Om dit fenomeen te laten optreden, is naast het optreden van licht en regendruppels een gunstige bewolkingsfactor vereist, in dit geval bieden de recent gevormde altostratus- of altocumuluswolken de beste omstandigheden voor irisatie. Het is vermeldenswaard dat zonne-iriserende kleuren levendigere kleuren hebben, maar vaak verhindert de intensiteit van het licht dat ze worden gezien. Maanlicht daarentegen produceert lichtere kleuren, hoewel deze gemakkelijker te onderscheiden zijn.
In onze atmosfeer kan dit fenomeen zich ook in andere situaties voordoen, naast andere factoren, zoals contrails achtergelaten door vliegtuigen. De effecten van raketten in de bovenste atmosfeer kunnen onder andere zeer dramatische en spectaculaire effecten opleveren.
Wanneer een raket door de bovenste atmosfeer reist, de waterdamp uit de uitlaat kristalliseert en vormt kleine ijskristallen. De kristallen buigen opkomend zonlicht om iriserende kleuren te produceren. Er is ook een wolkenformatie die erg lijkt op irisatie, de polaire stratosferische wolken, ook bekend als parelwolken of parelmoerwolken, dit zijn wolken met heldere pasteltinten.
Ze zijn gemaakt van kleine ijskristallen die ze vormen zich op een hoogte van 15 tot 30 kilometer bij temperaturen rond de -50 °C. Zijn ijskristallen werken als katalysatoren voor de broeikasgassen die worden uitgestoten door aerosolen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over irisatie en de kenmerken ervan.