Je weet zeker wat de waterkringloop is, ook wel bekend als hydrologische cyclus. Het gaat over de continue en cyclische beweging die water op onze planeet heeft. Van het begin tot het einde van de cyclus kan water alle drie de toestanden doorlopen: vloeibaar, vast en gas. Het proces waarbij een druppel water de cyclus begint en eindigt, kan tussen seconden of minuten tot zelfs miljoenen jaren duren.
Wil je de hydrologische cyclus grondig kennen? In dit artikel leer je er alles over.
Hoe de watercyclus werkt
Water heeft een evenwicht op aarde. Er is altijd dezelfde hoeveelheid water, maar op verschillende plaatsen en omstandigheden. Over het algemeen is het hydrologische evenwicht constant, hoewel watermoleculen vrij snel kunnen circuleren.
Het is de zon die de waterkringloop begint te sturen en te bewegen verwarming van het water van de zeeën en oceanen. Wanneer het water verdampt, stijgt het tot wolken. Op dit moment is het water in gasvormige toestand. Als de juiste voorwaarden eenmaal aanwezig zijn, vindt het plaats de neerslag. Afhankelijk van de luchttemperatuur kan neerslag in vaste vorm zijn (sneeuw of hagel) of in vloeibare vorm (regendruppels).
Zodra het water op de grond valt, kan het worden opgeslagen in de vorm van grondwater, plassen, moerassen, meren, lagunes vormen of zich aansluiten bij een oppervlaktewaterstroom zoals rivieren, beken, enz. Als dit gebeurt, wordt het water weer naar de zee geleid waar het door zonnestraling weer zal verdampen tot het wolken vormt. Dit is hoe de hydrologische cyclus sluit.
Processen die betrokken zijn bij de hydrologische cyclus
Er zijn tal van processen die in deze waterkringloop ingrijpen en dat daardoor het water continu in beweging wordt gehouden. Er zijn bijvoorbeeld processen waarbij water verdampt en het hoeft niet precies de verdamping te zijn van water uit de oceanen door zonnestraling.
Updrafts zijn ook het resultaat van evapotranspiratiewater Het komt van beide planten tijdens het fotosyntheseproces en van bodemverdamping.
Wanneer waterdamp in de lucht stijgt, zorgen koudere temperaturen ervoor dat het condenseert en wolken over de hele wereld vormen. De waterdeeltjes in een wolk komen met elkaar in botsing om grotere druppels te vormen. De waterdruppels hebben een hygroscopische condensatiekern nodig om ze samen te voegen en een grotere waterdruppel te vormen. Deze condensatiekern kan bijvoorbeeld een zandvlek zijn.
Met de continue ophoping en aggregatie van de waterdruppels worden ze groter en zwaarder tot ze onder hun eigen gewicht vallen. Deze voorwaarden zijn afhankelijk van de wolk type dat is in elk moment en van de atmosferische omstandigheden. Zoals we al eerder hebben gezegd, is het proces waarbij een druppel water (in welke staat het zich ook bevindt) zelfs miljoenen jaren nodig heeft om de cyclus te voltooien, het volgende.
Relatieve duur van de watercyclus
Wanneer een druppel water in vaste vorm uit een wolk valt, zoals sneeuw of ijs, kan het zich ophopen op de poolkappen en berggletsjers en niet meer verdampen en in miljoenen jaren van vast naar vloeibaar gaan. Dit water kan miljoenen jaren zo opgeslagen blijven als de omstandigheden niet veranderen. Daardoor kunnen wetenschappers met behulp van ijskernen een grote hoeveelheid informatie uit de poolijskappen halen.
Als het weer warmer is, ontdooien de ijsblokken en smelten ze wanneer de lente aanbreekt en de temperatuur stijgt. Het smeltwater stroomt door het land en voedt de valleien en rivieren. De meeste neerslag over de hele wereld valt in de oceanen. Als het dat op het land doet, kan het oppervlaktestromen worden of kan het ondergronds worden opgeslagen als grondwater en watervoerende lagen. In feite, er blijft meer water achter tijdens het infiltratieproces dan degene die door rivieren en meren stroomt.
Als het water ondergronds blijft opgeslagen, kan de tijd die nodig is om door onttrekking door mensen of omleiding naar een meer naar de oppervlakte te stijgen en weer te verdampen tot eeuwen duren.
Wanneer water infiltreert, moet het in de grond worden opgeslagen om watervoerende lagen te vullen. Deze ondergrondse wateropslagplaatsen zijn erg belangrijk voor de menselijke bevolking, aangezien veel steden uitsluitend door hen worden bevoorraad. Sommige anderen zijn echter in staat om dicht bij het aardoppervlak te blijven en tevoorschijn te komen, en eindigen als oppervlakte- en oceaanwater.
Belang van de waterkringloop voor het leven
De hydrologische cyclus is van groot belang voor het leven op aarde. Dankzij het kan het leven zich vermenigvuldigen gezien zijn eigenschappen. Het laat organische verbindingen reageren op een manier die het leven op de planeet voortzet. Zoals je waarschijnlijk al weet, het menselijk lichaam bestaat voor 60-70% uit water, dus zonder dat zouden we niet kunnen leven.
Het is ook essentieel dat planten fotosynthetiseren en ademen. Om de pH van het water en de vitale functies van de enzymen in evenwicht te brengen, is water een sleutelelement. Zoals je kunt zien in de evolutie van planten en dieren, ontstonden de vroegste levensvormen ook in water. Bijna alle vissen leven uitsluitend in water en er zijn een groot aantal zoogdieren, amfibieën en reptielen in. Sommige planten, zoals algen, gedijen ook goed in aquatische omgevingen, zowel in zoet als zout water.
Zoals je kunt zien, is water het belangrijkste element op onze planeet en dankzij dit kunnen we leven hebben zoals we dat nu kennen. Om deze reden is het noodzakelijk om te weten hoe u deze waardevolle hulpbron kunt waarderen, maar die helaas steeds schaarser wordt.