Thomson's atomaire model

In de wetenschap zijn er veel wetenschappers geweest die een verschil hebben gemaakt als het gaat om weten hoe dingen werken. Kennis over deeltjes, atomen en elektronen heeft voor veel vooruitgang in de wetenschap gezorgd. Daarom gaan we dit artikel wijden aan Thomson's atomaire model. Het was ook bekend als het Raisin Pudding-model.

In dit artikel kun je alles leren over het atomaire model van Thomson, wat de kenmerken zijn en hoe belangrijk het was voor de wetenschap.

Wat is het atomaire model van Thomson

Dit is een model dat is ontwikkeld in 1904 en mogelijk is het eerste subatomaire deeltje ontdekt. De ontdekker was de Britse wetenschapper Joseph John Thomson. Deze man kon negatief geladen deeltjes ontdekken door middel van een experiment waarbij hij in 1897 kathodestraalbuizen gebruikte.

De consequentie van deze ontdekking was behoorlijk enorm, aangezien er geen bewijs was dat het atoom een ​​kern zou kunnen hebben. Deze wetenschapper doet ons denken dat de elektronen zijn ondergedompeld in een soort substantie met een positieve lading die de negatieve lading van de elektronen tegengaat. Hierdoor hebben de atomen de neutrale lading.

Ze uitleggen op een begrijpelijke manier is als het plaatsen van een gelei met rozijnen erin. Vandaar de modelnaam pudding met rozijnen. In dit model, Thomson was verantwoordelijk voor het noemen van de elektronenlichaampjes en was van mening dat ze op een niet-willekeurige manier waren gerangschikt. Tegenwoordig is bekend dat ze zich in een soort draaiende ringen bevinden en dat elke ring een ander energieniveau heeft. Wanneer een elektron energie verliest, gaat het naar een hoger niveau, dat wil zeggen, het beweegt weg van de kern van het atoom.

Goudfolie-experiment

Wat Thompson dacht was dat het positieve deel van het atoom altijd voor onbepaalde tijd bleef. Dit model dat hij in 1904 creëerde, had geen brede academische acceptatie. Vijf jaar later waren Geiger en Marsden in staat om een ​​experiment uit te voeren met een bladgoud dat de ontdekkingen van Thomson minder effectief maakte. In dit experiment zijn ze geslaagd een straal helium alfadeeltjes door een gouden folie. Alfadeeltjes zijn niets meer dan leeuwen van een element, dat wil zeggen kernen die geen elektronen hebben en dus een positieve lading hebben.

Het resultaat van het experiment was dat deze straal werd verstrooid toen deze door de goudfolie ging. Hiermee kon worden geconcludeerd dat er een kern moest zijn met een bron van positieve lading die verantwoordelijk was voor het afbuigen van de lichtbundel. Aan de andere kant hadden we in het atomaire model van Thomson dat de positieve lading werd verdeeld langs wat werd gezegd als gelatine en dat de elektronen bevatten. Dit betekent dat een straal ionen door het atoom van dat model kan gaan.

Toen het tegenovergestelde werd aangetoond in het daaropvolgende experiment, dit model kan worden ontkend atomair.

De ontdekking van het elektron kwam ook uit een onderdeel van een ander atoommodel maar uit Dalton. In dat model werd het atoom als totaal ondeelbaar beschouwd. Dit is wat Thomson ertoe bracht om na te denken over zijn Raisin Pudding-model.

Kenmerken van het atomaire model van Thomson

Onder de belangrijkste kenmerken van dit model vatten we het volgende samen:

1. Het atoom dat dit model vertegenwoordigt lijkt op een bol met een positief geladen materiaal met elektronen die negatief geladen zijn. Zowel elektronen als positief geladen materie zijn aanwezig in de bol.
2. De positieve en negatieve ladingen hebben dezelfde grootte. Dit betekent dat het hele atoom geen lading heeft, maar elektrisch neutraal is.
3. Zodat het atoom in het algemeen een neutrale lading kan hebben de elektronen moeten worden ondergedompeld in een substantie met een positieve lading. Het is wat wordt genoemd met rozijnen als onderdeel van de elektronen en de rest van de gelatine is het deel met een positieve lading.
4. Hoewel het niet expliciet wordt uitgelegd, kan worden afgeleid dat in dit model de atoomkern niet bestond.

Toen Thomson dit model creëerde, liet hij de eerdere hypothese over het nevelatoom varen. Deze hypothese was gebaseerd op het feit dat atomen waren samengesteld uit immateriële wervelingen. Als een ervaren wetenschapper wilde hij zijn eigen atoommodel creëren op basis van het experimentele bewijs dat in zijn tijd bekend was.

Ondanks het feit dat dit model niet helemaal accuraat was, kon het helpen bij het leggen van vaste bases zodat latere modellen succesvoller konden zijn. Dankzij dit model was het mogelijk om verschillende experimenten uit te voeren die tot nieuwe conclusies leidden en zo ontwikkelde de wetenschap die we vandaag kennen zich steeds meer.

Beperkingen en fouten van het atomaire model van Thomson

We gaan analyseren wat de problemen zijn waarin dit model niet is gelukt en waarom het niet kon doorgaan. Het eerste is dat hij niet kon uitleggen hoe de ladingen op de elektronen in het atoom worden vastgehouden. Omdat hij dit niet kon verklaren, kon hij ook niets oplossen over de stabiliteit van een atoom.

In zijn theorie noemde hij niets over het atoom met een kern. Hadden we vandaag weten dat het atoom bestaat uit de kern bestaande uit protonen en neutronen en elektronen draaien rond op verschillende energieniveaus.

Protonen en neutronen zouden nog niet ontdekt worden. Thompson probeerde zijn model te baseren op een verklaring met de elementen die op dat moment wetenschappelijk bewezen waren. Toen het goudfolie-experiment werd geverifieerd, werd het snel weggegooid. In dit experiment werd aangetoond dat er iets in het atoom moet zijn waardoor het een positieve lading en een grotere massa zou hebben. Dit is al bekend als de kern van het atoom.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het atomaire model van Thomson.