De hadic eon, ook bekend als hadean of hadean, is de oudste periode op aarde. Begrijpt vanaf de vorming van de aarde ongeveer 4.550 miljard jaar geleden tot ongeveer 4.000 / 3.800 miljard jaar geleden. De periode is niet helemaal exact, maar eerder een informele periode omdat deze grenzen niet officieel zijn vastgesteld of erkend. De commissie die belast is met het vaststellen van de grenzen en het bestuderen van stratigrafie, geologie en geochronologie op wereldschaal is de Internationale Commissie voor Stratigrafie.
| Supereon | Eon | Miljoenen jaren |
|---|---|---|
| Precambrium | Proterozoïcum | 2.500 een 540 |
| Precambrium | Archaïsch | 3.800 een 2.500 |
| Precambrium | Hadic | 4.550 tot 3.800 |
Deze periode, zo onbekend, is tegelijkertijd het startpunt van onze planeet. Er wordt geschat dat het hele zonnestelsel zich waarschijnlijk vormde in het midden van een grote wolk van gas en stof. De haic eon is ook de periode waarin de aarde ondergaat grote veranderingen. Vanwege grote vulkaanuitbarstingen, en zelfs de tijd dat de aarde en vele binnenplaneten van het zonnestelsel enorme inslagen kregen van grote asteroïden. Een daarvan was de maan tegen de aarde (waarover we onlangs spraken, in curiositeiten van de aarde, punt 5).
Bewijzen van de Hadic Aeon
Supracorticale riem van Isua. Het oudste microbiële fossiel van allemaal werd ontdekt en dateert van 3.480 miljard jaar oud
Op zoek naar de oudste rotsen, we gaan naar Groenland, Canada en Australië. Ze zijn 4.400 miljard jaar oud. Hadic-rotsen, gevonden in de laatste decennia van de XNUMXe eeuw, zijn individuele zirkoonkristalmineralen. Hoewel het de oudst bekende mineralen zijn, en zeer diep verborgen zijn onder sedimenten in het westen van Canada en de Jack Hills-regio in het westen van Australië, behoren ze niet tot rotsformaties.
De oudste rotsformaties die bekend zijn dateren van geleden 3.800 miljoen jaar. De oudst bekende is in Groenland, bekend als de "Supracorticale gordel van Isua". Ze zijn enigszins veranderd door vulkanische dijken die de rotsen zijn binnengedrongen nadat ze waren afgezet. In het boek "Conceptions about the origin of life" van Diego Sebastián González en Maricel Ciela Gutiérrez vinden we, met technische maar zeer magische gegevens, een van de vragen die we ons altijd hebben gesteld. Waar begint het leven? En daar zijn ze, de eerste vroege bewijzen, in de supracorticale gordel van Isua, in de Hadic Aeon.
De oorsprong van het leven op aarde
Groenlandse sedimenten bevatten gestreepte ijzerformaties. In eerste instantie werd aangenomen dat ze mogelijk organische koolstof bevatten, wat erop zou duiden dat de eerste zelfreplicerende moleculen mogelijk begonnen te bestaan. Nu er zijn vroege aanwijzingen dat het leven voortkomt uit de supracorticale gordel van Isua, uit West-Groenland, en ook uit de Akilia-eilanden, uit hetzelfde gebied. Houd er rekening mee dat, hoewel er op dat gebied wetenschappelijk bewijs is gevonden, we dit in het verleden niet kunnen aangeven. Bedenk dat de aarde niet alleen net was gevormd, maar dat de beweging van de continentale platen na bijna haar vorming doorging.
De rotsformaties waaruit het bestaat, hebben een concentratie van -5,5 koolstof (C) 13, C13. Dit komt door de biotische omgeving die de voorkeur geeft aan de lichtere C12-isotoop. De C13 in biomassa vertoont concentraties van -20 en -30, veel lager dan de concentraties die in rotsformaties worden aangetroffen. Van deze technieken Er wordt gespeculeerd dat het leven op onze planeet 3.850 miljoen geleden zou kunnen beginnen jaar, aan het einde van de Hadic aion.
Het begin van het water
Er wordt aangenomen dat er onder de deeltjes waarmee de planeet is gevormd, een bepaalde hoeveelheid water moet zijn geweest. Deze moleculen hadden niet mogen bezwijken voor de zwaartekracht, en wegbewegend van het centrum bleven ze op het oppervlak. Nadat de planeet 40% van zijn vorming heeft bereiktDeze watermoleculen moeten, samen met andere zeer vluchtige, ook al in zeer grote hoeveelheden aan het oppervlak zijn aangetroffen. Opvallend is het ontbreken van veel edelgassen die moesten ontsnappen, zoals helium of waterstof. Dit leidde tot de overtuiging dat er moet iets catastrofaal zijn gebeurd in de eerste atmosfeer. Onder de hypothesen hebben we de theorie van Theia, die we daarin hebben besproken laatste artikel (punt 5), legde uit waarom de maan als zodanig bestaat.
Het katalytische effect op het leven
De suggesties over hoe het water als katalysator fungeerde, werden in 1994 door Lazcano en Miller gegeven. Het verband, zo legden ze uit, zou worden gegeven door de circulatie van het water door de oceanische onderzeese fumarolen. De totale recirculatietijd zou 10 miljoen jaar duren, maar elke organische verbinding zou kunnen worden vernietigd bij temperaturen boven 300 ° C. Dus na die geleidelijke afkoeling, een primitief organisme DNA-eiwit heterotroof met een genoom van 100 kilobasen, het zou ongeveer 7 miljoen jaar duren om te evolueren naar een cyanobacterieel genoom met 7.000 genen.
En er is iets dat we niet hebben gezegd, dat misschien ooit een antwoord zal krijgen. Vandaag is nog de grote vraag die moet worden beantwoord. Leven kan, voor zover bekend, alleen bestaan in de vorm van koolstof of silicium. Op onze planeet bestaat het als koolstof, niet als silicium, wie weet of het ergens anders wel bestaat. Maar de vraag is eigenlijk: hoe zou het leven zich kunnen ontwikkelen als de kans dat dat gebeurt praktisch nihil was?
Het is onvermijdelijk dat als we er 's nachts over nadenken, we naar de sterren kijken. Onszelf laten binnenvallen door de grote gedachten die opkomen.
Na de Hadic eon, de Archaïsche eon. Klik hier als u wilt weten hoe het verder is gegaan.