Douglas schaal

Om de golven en de toestand van de zee te kennen, de Douglas schaal. Je hebt vast wel duizend keer op het nieuws gehoord wanneer we de tijd zien dat ze naar tijd op zee verwijzen als deining, stormvloed, zware zee, enz. Al deze termen verwijzen naar de toestand van de zee op dat moment, afhankelijk van de wind en de intensiteit ervan. Het wordt in feite gebruikt om het gedrag van de golven in de volgende dagen te beschrijven.

In dit artikel gaan we je vertellen over alle kenmerken, betekenis en belang van de Douglas-schaal.

Herkomst van de Douglas-schaal

Deze nomenclatuur die wordt gebruikt om de golven en de toestand van de zee te kennen, is gemaakt door de Engelse admiraal Henry Percy Douglas. Deze weegschaal is gemaakt in 1917 en werd gebruikt in de meteorologische dienst van de Britse marine. Op dat moment was het een schaal met twee codes, een die werd gebruikt om de toestand van de zee op dat moment te schatten en een andere om de hoogte van de golven te beschrijven die door de wind worden beïnvloed.

Het lijdt geen twijfel dat het een van de meest gebruikte weegschalen is in de geschiedenis van de meteorologie. Tot op de dag van vandaag wordt het nog steeds gebruikt om de golven en de toestand van de zee in de komende dagen te beschrijven. Het wordt voornamelijk gebruikt in weerberichten op televisie die erg handig zijn voor vissersboten en commerciële vaartuigen.

De triomf van Douglas beklimmen is dat het heeft een grote eenvoud en een zeer beschrijvende manier om de maritieme omstandigheden te allen tijde uit te leggen. Deze kenmerken hebben ervoor gezorgd dat de Douglas-weegschaal lang meegaat en elke professional van de zee of nautische hobbyist kan de weerberichten verkopen.

Om de Douglas-schaal te begrijpen we moeten de relatieve hoogte van de golven kennen. Deze hoogte wordt weerspiegeld in de eerste code van de schaal. Het betekent de aanzienlijke hoogte van de golven. Deze eerste code verwijst naar de hoogte van de golven die een ervaren waarnemer bij een startpunt met het blote oog kon zien. Dit startpunt hoeft niet vanaf de kust te zijn. Het komt overeen met de gemiddelde hoogte van de derde van de hoogste golven.

Staat van de zee aan de Spaanse kusten

Deze schaal wordt gebruikt om de toestand van de zee aan onze kusten, maritieme richtingen, te kennen. Dit is te danken aan de zeeboeien die in het diepwaternetwerk ver van de kustlijn en op grote diepte liggen. Meestal bevinden zich op een diepte van ongeveer 200 meter op een zodanige manier dat zijn metingen niet worden verstoord door verschillende lokale effecten die kunnen leiden tot enkele veranderingen als gevolg van de open zee.

Het volledige netwerk van kustboeien ligt verspreid in de buurt van de havenfaciliteiten. Deze boeien zijn verankerd op een diepte van 100 meter. Het overgrote deel van de metingen van deze boeien wordt verstoord door het profiel van de kust en door de effecten van de bodem. Daarom is de informatie die door dit type voetafdruk wordt verzameld, informatie die alleen onder lokale omstandigheden op een representatieve manier wordt verstrekt.

Hoe we kunnen verwachten, de toestand van de zee hangt nauw samen met de kracht van de wind. De intensiteit van de wind werd getabelleerd op de schaal van Beaufort. Deze schaal was genummerd van 0 tot 12 met een benaming van bijvoeglijke naamwoorden die veel worden gebruikt in de informele zeetaal. Je hebt vast wel eens een aantal van deze termen gehoord die we hieronder op de schaal van Beaufort gaan zetten:

• kalm
• Ventolin
• Lui, lui
• Bonancible, Fresh
• Frescachon
• Duro
• Heel moeilijk
• Tijdelijk
• Storm
• orkaan

Golfhoogte van de Douglas-schaal

De eerste code die de Douglas-schaal heeft, is de aanzienlijke hoogte van de golven. Laten we eens analyseren wat deze waarden zijn:

• Graad 0: geen golven. Aan de toestand van de zee is te zien dat het oppervlak spiegelglad is. Er zijn geen golven
• Graad 1: gekrulde zee. De zee begint in sommige delen te veranderen. De golven zijn tot 10 inch groot.
• Graad 2: marejadilla. Hier worden kortere maar goed gemarkeerde golven gevormd. Ze beginnen in kleine richels te breken met schuim dat niet erg wit is, maar eerder glazig van uiterlijk. De golven kunnen wel 50 centimeter groot worden.
• Graad 3: stormvloed. Het is er een waarin de toestand van de zee te zien is hoe lang ballen worden gevormd met goed gekarakteriseerde witte schuimruggen. Het is hier waar de zeewind behoorlijk gedefinieerd is en gemakkelijk te onderscheiden is van de achtergrondzee die mogelijk bestaat. Wanneer de golven breken, wordt er een geruis geproduceerd dat snel verdwijnt. De golven bereiken een hoogte van 1.25 meter.
• Graad 4: sterke deining. Langere staarten vormen overal schuimranden. De zee breekt in een constant geruis. Hier kunnen de golven een hoogte bereiken van 2.5 meter.
• Grado 5: dik. Zeer hoge golven beginnen zich te vormen met witte schuimvlakken die een groot gebied bedekken. Als de golven breken, maken ze een bonkend geluid, alsof ze met dingen gooien. Hier bereiken de golven een maximale grootte van 4 meter.
• Graad 6: erg dik. De zee is volledig van streek en het witte schuim vormt zich om de toppen van de golven te breken en zich in banden in de richting van de wind te rangschikken. Hier bereiken de golven een maximale grootte van 6 meter.
• Graad 7: bebost. Hier nemen de hoogte en lengte van de golven en hun toppen aanzienlijk toe. Het schuim is in smalle banden in de windrichting aangebracht. Hier bereiken de golven een maximale grootte van 9 meter.
• Graad 8: bergachtig. Hier zijn hoge golven. Grote oppervlakken worden met de wind mee bedekt met schuim. Hier kunnen de golven een maximale grootte van 14 meter bereiken.
• Graad 9: enorm. De golven worden zo hoog dat de boten soms voor je borsten uit het zicht verdwijnen. De zee wordt bedekt met wit schuim dat in banden in de richting van de wind is gerangschikt. Hier bereiken de golven afmetingen van meer dan 14 meter.

Ik hoop dat je met deze informatie meer kunt leren over het beklimmen van Douglas.