Om onze beoordeling van het verschillende soorten wolken We pakken wat misschien wel de meest opvallende en interessante cloud is, we verwijzen naar de stapelwolken, het tweede type verticale ontwikkelingswolken, hoewel het in werkelijkheid het resultaat is van een cluster met een grotere ontwikkeling.
Volgens de WMO wordt het omschreven als een dikke en dichte wolk, met een aanzienlijke verticale ontwikkeling, in de vorm van een berg of enorme torens. Een deel, althans de bovenkant, is normaal gesproken glad, vezelig of gegroefd en bijna altijd afgeplat; dit deel wordt vaak verlengd in de vorm van een aambeeld of een enorme pluim. Onder de zeer donkere basis verschijnen laaghangende wolken en neerslag of buien.
Zoals we al zeiden, is Cumulonimbus de volgende ontwikkelingsstap, op de stijgende convectieschaal, naar Cumulus Congestus, daarom zijn het wolken met een grote verticale ontwikkeling (de toppen zijn meestal tussen de 8 en 14 km hoog). Op onze breedtegraden ontstaan ze voornamelijk in het voorjaar en in de zomer onstabiele situaties.
Ze zijn samengesteld uit waterdruppels en ijskristallen op de bovenkant of het aambeeld. Binnenin zitten ook grote regendruppels, sneeuwvlokken, ijsgranulaat, hagel en bij extreme instabiliteit wees gegroet van aanzienlijke omvang.
Ze produceren bijna altijd storm, dat wil zeggen neerslag in de vorm van buien, regen of hagel, in het algemeen, hoewel ook sneeuw in de winter, vergezeld van windstoten en elektrische ontladingen die optreden tussen wolken of tussen wolk en grond (bliksem).
De Cumulonimbus zijn de koningen van de wolken, de meest gefotografeerde en de meest spectaculaire. Ze lenen zich om in elke situatie te worden geportretteerd en het is interessant om ze te kunnen fotograferen in een complete reeks van een storm. Niet te verwarren met Cumulus congestus aangezien de Cumulonimbus groter zijn, vertonen ze een vezelachtige structuur in de toppen.
Ze presenteren twee soorten (Calvus en Capillatus) en geen variëteiten.
Bron - AEMET
Meer informatie - De cumulus