In de geologie zijn er grote wetenschappers geweest die ongelooflijke prestaties hebben geleverd, waardoor ze vooruitgang hebben geboekt en meer over onze planeet hebben geleerd. Een van de meest vooraanstaande wetenschappers die we hebben Charles Lyell. Hij is een geoloog die de leiding had over het stichten van de moderne geologie en grote ontdekkingen deed die hielpen de kennis over hoe onze planeet werkt te vergroten. Hij was een van de meest prominente vertegenwoordigers van uniformisme en geologische geleidelijkheid.
In dit artikel gaan we het hebben over de biografie van Charles Lyell, waarin we alle belangrijke aspecten van zijn leven vertellen en welke prestaties hij heeft geleverd om de geologie in zijn tijd zo geavanceerd te maken.
Begin van Charles Lyell
Het gaat over een man die op 14 november 1797 in Kinnordy, Schotland, werd geboren. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Oxford, maar wijdde zijn leven aan de geologie. Zoals je kunt zien, is wat je echt helpt vooruit te komen en je als persoon te ontwikkelen, niet wat je studeert, maar waar je een passie voor hebt. Door zich uit passie aan de geologie te wijden, was hij in staat veel dingen te bereiken die ongewild werden gedaan. Onder hen was hij in staat om in 1833 de Principles of Geology te publiceren. Er waren verschillende boekdelen nodig om alle kennis te verzamelen die erin was belichaamd.
Lyell was gevormd op basis van andere moderne wetenschappers en zijn proefschrift was uniformitair. Daarin verdedigde hij dat de aarde langzaam was gevormd uit lange perioden waarin geologische verschijnselen zoals die we tegenwoordig kennen als geologische agentia. Het gaat over aardbevingen vulkanen, inundaciones, continue erosie, etc.
In deze jaren was er nog een meer wijdverspreide theorie over de vorming van de aarde die catastrofaal was. Dit idee verdedigde dat de aarde was gebouwd en gevormd door een reeks grote rampen die in zeer korte tijd hadden plaatsgevonden, maar die alle aardse dynamiek en de opluchting hadden veranderd.
Het waren twee verschillende theorieën en het voorstellen van een theorie die breekt met alles wat op dat moment was vastgesteld, was zelfs gevaarlijk. Zo niet, vertel het dan Giordano Bruno. In zijn publicatie Principles of Geology vallen echter verschillende delen op die zijn proefschrift toelichten.
Actualiteit, uniformiteit en dynamisch evenwicht
In de Principles of Geology zijn verschillende onderdelen van het proefschrift uitgelegd. Een van deze onderdelen heette actualisme. Dit is Lyell's uitleg van fenomenen uit het verleden door geologische oorzaken die vandaag werkten. Dat wil zeggen, geologische agentia zoals winderosie, die sedimenten helpen transporteren en continu werkt, hebben het reliëf gedurende duizenden jaren kunnen transformeren met het verstrijken van de tijd en langzame actie.
Hij verdedigde ook dat alle geologische verschijnselen uniform zijn en zich beetje bij beetje op een continue manier voordoen, behalve enkele die catastrofaal zijn. Dit staat bekend als uniformiteit. Catastrofale gebeurtenissen verwezen naar aardbevingen en vulkanen die in een relatief korte tijd plaatsvonden en grote schade aanrichtten aan de geologie van het terrein.
Ten slotte verdedigt hij dat de geschiedenis van de aarde wordt gegeven door een constante cyclus waarin materiaal wordt gecreëerd en vernietigd. Dit heet dynamisch evenwicht. Deze theorie van dynamisch evenwicht is fundamenteel om alle geologische morfogenese processen zoals erosie en sedimentatie, alle vulkanische en seismische verschijnselen op de organische wereld toe te kunnen passen. De verklaringen die het had gegenereerd, waren afkomstig van enkele geologische waarnemingen die het deed tijdens de lange reizen die het ondernam in Europa en Noord-Amerika.
Oorsprong van leven en inspiratie
Charles Lyell stelde ook bepaalde theorieën voor over het ontstaan van leven op onze planeet. Hij nam aan dat er lange en opeenvolgende perioden waren van uitsterven en het ontstaan van soorten. Deze creatie en vernietiging van soorten was te wijten aan de beweging die de continenten meemaakten en die drastische veranderingen in het klimaat veroorzaakten die het voortbestaan van de soort beïnvloedden. Dit gebeurde met het feit dat de soort niet kon concurreren met andere soorten of naar meer klimaatstabiele gebieden kon migreren. Toen deze soorten stierven, werden ze vervangen door andere die ontstonden als gevolg van nieuwe aanpassingen aan de omgevingsomstandigheden die op elk moment van de geschiedenis aanwezig waren.
Dankzij deze postulaten was het werk van Charles Lyell over de hele wereld zeer succesvol. Het diende als inspiratie voor veel wetenschappers, waaronder Charles Darwin.
Lyell's inspiratie bij het maken de postulaten zijn te danken aan de wetenschapper James Hutton. Hij las over de oorsprong van de aarde in The Theory of the Earth waarin Hutton bepaalde theorieën ontwikkelde over de vorming van de planeet en de dynamiek die deze nog steeds had. Destijds dacht men dat catastrofisme verenigbaar was met het idee van de schepping van de aarde en haar bijbelse interpretatie.
Lyell werd beschouwd als een van de grondleggers van de stratigrafie, waarin ze konden beginnen met het bestuderen van de verschillende lagen van het aardoppervlak. Hij was een van de eerste auteurs die de lagen classificeerde aan de hand van enkele studies van mariene lagen die in West-Europa werden uitgevoerd. In deze lagen bestudeerde hij weekdieren met schelpen en was hij in staat de verschillende te verdelen soorten gesteente in drie tijdperken: Eoceen, Mioceen en Plioceen.
Eer en reizen van Charles Lyell
In het jaar 1827, toen hij het vak kon verlaten, moest hij zich volledig kunnen wijden aan de geologie. Hij was lid van de Royal Society, waarin hij zijn studies beter zou kunnen ontwikkelen. Hoewel James Hutton eerder had gepubliceerd dat de aarde was gevormd door langzame acties en niet door plotselinge veranderingen, zoals verdedigd door catastrofes, was het Lyell die op dat moment de meest verhelderende uitleg gaf.
In de laatste jaren van zijn leven publiceerde hij een werk dat een referentie zou worden op het gebied van geologie en stratigrafie. Het gaat over de Geologie-elementen en in 1863 publiceerde hij zijn derde werk genaamd De oudheid van de mens. Hij werd Sir genoemd en ontving zijn hele leven talloze eervolle vermeldingen. Hij stierf op 22 februari 1875.
Ik hoop dat deze informatie je heeft geholpen om een van de grondleggers van de moderne geologie te ontmoeten.