Als de zon ondergaat, neigt de hoek die het licht naar het oppervlak projecteert naar 180º, om af te vlakken. Als we onze eigen schaduw zien, kunnen we zien hoe deze steeds langer wordt, en als het oppervlak vlak genoeg is en we geen obstakels hebben die ons silhouet belemmeren, kan de schaduw langer worden tot lange afstanden. Het Brocken spectrum is gebaseerd op dit principe en dat er mist is, vernoemd naar Mount Brocken 1142 meter boven zeeniveau in het Harzgebergte, Duitsland.
De bergbeklimmers die daar kwamen, konden bij zonsondergang kijken en de zon achter zich laten, zijn lange silhouet geprojecteerd in de mist, die gewoonlijk wordt gevormd. Soms, kijkend in de verte, vormen de zonnestralen een aura van de kleuren van de regenboog. Die halo is het Brocken-spook.
Waarom is het zo merkwaardig?
Omdat het Brocken-spectrum kan alleen degene zijn die de schaduw werpt. Het maakt niet uit of er andere mensen met je meegaan, de halo kan alleen worden gezien door de persoon wiens schaduw wordt geprojecteerd. Dus als iedereen klaar is om hun schaduwen te zien, zul je alleen hun eigen gekleurde aura zien en de andere schaduwen van de metgezellen die in de mist worden geprojecteerd met niets anders. Een ander begeleidend fenomeen is dat het lijkt alsof het eigenlijk het lichaam bedekt. Omdat de schaduw wordt weerspiegeld in de mist, het menselijke silhouet lijkt niet liggend, maar wazig staand.
Het spectrum, zelfs en dat zijn oorsprong vindt in Brocken, is elders te zien. In de oudheid was dit fenomeen meer dan alleen een optisch effect. Het bestaan van halo's of areola's rond het lichaam of hoofd was als een soort goddelijk teken dat God die persoon had uitgekozen voor een speciaal doel.