Een van de bekendste bergsystemen ter wereld en die zich in Europa bevindt zijn de Alpen. Het is een bergketen die wordt beschouwd als de langste van Europa en zich uitstrekt over 8 landen. Het passeert Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, Monaco, Zwitserland, Slovenië, Italië en Liechtenstein. De echte landen met pijnbomen worden beschouwd als Oostenrijk en Zwitserland. Om deze reden wordt het ook wel de Zwitserse Alpen genoemd. Deze bergen nemen een essentiële plaats in in de geografie van de landen en veel van de cultuur vindt zijn oorsprong in deze bergketen.
In dit artikel gaan we je alle kenmerken, formatie, geologie, flora en fauna van de Alpen vertellen.
hoofdkenmerken
Alpenlandschappen zijn opvallend mooi en hebben de cultuur van veel landen gevormd. Deze landschappen zijn aanwezig in veel berggebieden en steden in de regio die een zeer populaire toeristische bestemming zijn geworden. In deze gebieden skiën, bergbeklimmen en wandelen en heeft meer dan 100 miljoen toeristen per jaar.
De eerste zijn geografisch gelegen in een boog van meer dan 800 kilometer in Zuidoost-Europa. Het strekt zich uit van de Middellandse Zee tot aan de Adriatische Zee. Het wordt beschouwd als de kern van andere bergsystemen, zoals de Karpaten en de Apennijnen. Tussen al zijn bergen vinden we hem niet Monte Cervino, het Massif del Monte Rosa en de Dom, de Mont Blanc is de hoogste top, terwijl de Matterhorn misschien wel het best wordt herkend dankzij zijn vorm. Al deze kenmerken maken de Alpen tot een van de bekendste bergsystemen ter wereld.
De oorsprong van het woord voor de Alpen is nu precies bekend. Het kan afkomstig zijn van een Keltische term die wit of lang betekent. Het woord is rechtstreeks afgeleid van de Latijnse term Alpen, via het Frans. De hele regio van de Alpen is een plaats geweest waar talloze volkeren zich vestigden vanaf het late paleolithicum tot nu. In de zou kun je zien hoe het christendom terrein won in Europa en er werden verschillende kloosters opgericht in de bergen. Sommigen van hen werden in de hoogste gebieden gebouwd en de steden konden eromheen groeien.
De geschiedenis leert ons dat de Alpen ze werden beschouwd als een moeilijke barrière om te overwinnen om toegang te krijgen tot andere regio's en religieuze plaatsen. Ze werden ook als gevaarlijke plekken beschouwd vanwege de vele lawines en mysterieuze plekken. Het was al in de negentiende eeuw dat technologie exploratieonderzoek mogelijk maakte.
Geologie van de Alpen
Het hele bergsysteem van de Alpen is meer dan 1.200 kilometer lang en ligt geheel op het vasteland van Europa. Enkele van de toppen zijn meer dan 3.500 meter hoog en hebben meer dan 1.200 gletsjers. Het sneeuwniveau is ongeveer 2.400 meter, dus er zijn genoeg plaatsen om aan sneeuwtoerisme te doen. De toppen blijven permanent bedekt met sneeuw, vormen grote gletsjers en blijven boven de 3.500 meter hoog. De grootste telegletsjer staat bekend als Aletsch.
Het wordt beschouwd als de kern van andere bergsystemen zoals de pre-Alpen bergketens waarin het Juramassief zich bevindt. Sommige delen van deze bergketen strekken zich uit door delen van Hongarije, Servië, Albanië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina en Montenegro.
Geologisch gezien kunnen we deze bergketen opdelen in secties: centraal, westelijk en oostelijk. In elk van deze secties tot verschillende subsecties of subgroepen van bergen. Geologisch kunnen we ook de zuidelijke Alpen onderscheiden waarvan de grens met de rest van andere gebieden de valleien van Valtelina, Pusteria en Gailtal zijn. In het zuidwesten liggen de Maritieme Alpen nabij de Middellandse Zee en vormen een natuurlijke grens tussen Frankrijk en Italië. Het is zelfs bekend dat de top van de Mont Blanc tussen Frankrijk en Italië ligt en de langste gletsjer van heel Frankrijk bevat. Het westelijke deel van het gedeelte van deze bergketen strekt zich uit tot het zuidwesten van Zwitserland.
Enkele van de belangrijkste rivieren op het Europese vasteland, zoals de Rhône, de Rijn, de Eno en de Drava, ontspringen of passeren de Alpen en stromen richting de Zwarte Zee, de Middellandse Zee en de Noordzee.
Vorming van de Alpen
Gezien de omvang van deze bergketen, maakte de vorming ervan deel uit van een vrij complexe opeenvolging van geologische gebeurtenissen. Geologische experts denken dat het kostte bijna 100 jaar om de omvang te begrijpen van alle geologische gebeurtenissen die aanleiding gaven tot de Alpen. Als we het terugbrengen tot de oorsprong, kunnen we zien dat de eerste werden gevormd dankzij de botsing die plaatsvond tussen de Euraziatische en Afrikaanse tektonische platen. Deze twee tektonische platen veroorzaakten de instabiliteit van het terrein en de hoogte ervan. Het proces is in twee of meer gevallen voltooid en heeft betrekking op enkele miljoenen jaren.
Geschat wordt dat al deze gebergtevorming uiteindelijk ongeveer 300 miljoen jaar geleden begon. Tektonische platen begonnen in de late jaren te botsen Krijt-tijdperk. De botsing van deze twee tektonische platen veroorzaakte de sluiting en subductie van een groot deel van het terrein dat overeenkwam met de Tethys-oceaan die tussen beide platen stond. De sluiting en subductie vonden plaats tijdens de Mioceen- en Oligoceen. Wetenschappers hebben verschillende soorten gesteenten kunnen identificeren die tot de korsten van beide platen behoorden, en daarom is bewezen dat er een schok was die intens genoeg was om de grond omhoog te brengen en deze bergketen te vormen. Ze zijn er ook in geslaagd om enkele delen van de oude oceaanbodem te vinden die toebehoorden aan Tethys.
flora en fauna
Het belangrijkste doel van toerisme is de flora en fauna, afgezien van de schoonheid van de landschappen. Er zijn natuurlijke ecosystemen zoals scherpe kliffen, valleien, lange graslanden, bossen en enkele steile hellingen. Door het smelten van de gletsjers zijn enkele meren ontstaan met kalm water die de ontwikkeling van flora en fauna bevorderen.
Er is een grote diversiteit op deze plaatsen. Enkele van de typische alpinesoorten zijn de steenbok of de wilde geit van de Alpen. Er zijn ook andere dieren zoals de gemzen, de lammergier, de marmotten, de slakken, de motten en andere ongewervelde dieren. Wolven, beren en lynxen keren terug naar de Alpen nadat ze praktisch uitgesloten zijn vanwege menselijke bedreigingen. Dit wordt voor hen weer meer bewoonbaar dankzij de bescherming van enkele natuurlijke ruimtes.
In de flora vinden we veel graslanden en bergachtige bossen met een groot aantal pijnbomen, eiken, sparren en enkele wilde bloemen. Er wordt geschat dat er zo'n 30.000 wilde soorten zijn.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het Alpengebergte.