Verborgen aan de voet van een orthodoxe kerk in een klein stadje in het Kroatische graafschap Sibenik-Knin is wat misschien wel een van de meest fascinerende plekken aan de Adriatische Zee is. Het is in ieder geval spectaculair genoeg om de bijnaam te verdienen oog van de aarde en elk jaar trekt het groepen toeristen aan die naar het gebied komen om van het landschap te genieten en goede herinneringen mee naar huis te nemen.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over het oog van de aarde, zijn kenmerken en informatie.
Wat is het oog van de aarde?
Het Oog van de Aarde is een indrukwekkende bron die dankzij zijn ovale vorm en zelfs zijn kleur, afhankelijk van de bewolking en diepte, rijke tinten blauw aanneemt en eruitziet als een oog, echte drakenoogbollen.
De oorsprong ligt op de berg Dinara, een paar kilometer verderop. Na verloop van tijd stroomde het water onder de voeten, door grotten en ondergrondse rivieren, en stroomde het uiteindelijk in verschillende bronnen, zoals het Oog van de Aarde, een van de bronnen van de rivier de Cetina.
In de loop van de jaren sommige duikers hebben tot 115 meter gedoken om de diepte te begrijpen. In een vorig jaar gepubliceerd artikel van het Seti Instituut was er zelfs sprake van een diepgang van bijna 150 meter. Ongeacht de afmetingen van het oppervlak: van het ene uiteinde naar het andere is de lengte iets meer dan 33 m.
Wie echter bereid is de afgrond onder zijn voeten te vergeten en de lente ingaat, zal merken dat de temperatuur niet geschikt is voor alle doelgroepen, waarschijnlijk rond de 8 graden. Het Oog van de Aarde is ook een van de bronnen van de rivier de Chetina, die ontspringt in Miracebo en het reist 105 kilometer om uit te stromen in de Adriatische Zee in de oude piratenhaven van Omis. Daarvoor gaat het onder andere door een deel van Singi en het kunstmatige meer van Perucha. Naast het aantrekken van toeristen en het leveren van water, wordt de rivier ook gebruikt voor het opwekken van waterkracht. De rechte lijn ligt zo'n vijftig kilometer uit de kust van Kroatië.
Natuurwaarde van het Oog van de Aarde
Terwijl het maken van fortuin over de hele wereld "Eye of the Earth" wordt genoemd, is deze grot ook bekend als Veliko vrilo of Glavas. Samen met Vukovića vrilo en Batića vrilo is het een van de belangrijkste bronnen van de Cetina-rivier. Vanwege hun grote natuurwaarde zijn ze sinds 1972 beschermd als hydrologisch monument. De totale oppervlakte aan bronnen is bijna 30 hectare.
Het Oog van de Aarde is niet de enige attractie in het gebied. Een paar meter van de bron staat de Hemelvaartskerk, een orthodoxe tempel uit de vorige eeuw, en niet ver weg zie je de overblijfselen van een kerk uit het begin van de 35e eeuw. Dichterbij zijn steden als Vrlika, of de toch al grotere steden als Sinj, Knin en Drnis, op ongeveer XNUMX km afstand.
De Kroatische lente is echter niet de enige - een beetje fantasierijk, ja - het lijkt er met een oog in te passen. Op de Hachimantai-berg in Japan is het spiegelmoeras bijzonder opvallend en wordt het "Lake Longan" genoemd. Deze naam is te danken aan het feit dat elk jaar, voor een korte periode in het voorjaar, het oogverblindende aspect verschijnt. Wanneer de bergen smelten, wordt de sneeuw in het midden van het spiegelmoeras omgeven door een cirkel van kristalhelder water, dat doet denken aan enorme pupillen.
Een andere fascinerende plek is ehet Kerid-meer in IJsland, 55 meter diep en een intens turkooisblauw, die is opgenomen in de "Golden Circle" van de toeristische route. Zijn spectaculaire verschijning betekent niet dat er enkele jaren geleden een valse en geretoucheerde afbeelding in omloop was, die de gelijkenis met een menselijk oog met verwijde pupillen benadrukt.
Oorsprong en vorming
De oorsprong van het "Eye of the Earth" bevindt zich in de berg Dinara (1831 m), een paar kilometer verderop, en de naam komt van de Dinara-Alpen, een van de belangrijkste kalkstenen bergen in Europa, wat ons al een belangrijke aanwijzing geeft . Al eeuwenlang worden hydraulisch gegraven canyons gebruikt voor: maak duizelingwekkende paden, spoorwegen en wegen, en het gebied is vrij compact en ontoegankelijk.
Carbonaatgesteenten (voornamelijk kalkhoudend en dolomieten) lossen op. Karstpatronen kunnen zich gemakkelijk vormen als regenwater er koolzuur aan toevoegt voordat het ze aanvalt. Dit uit zich op verschillende manieren, de meest spectaculaire voorbeelden zijn grotten, canyons, een waterval, een put of een bron. Onder de berg Dinara ligt een labyrint van ondergrondse rivieren die door talloze grotten door de ondergrond stromen voordat ze naar de oppervlakte komen om drie dubbele kristallagunes te vormen: Vukovica Vrilo, Batica Vrilo en Veliko Vrilo.
De laatste veer heeft een kenmerkende oogbolvorm die perfect zichtbaar is vanaf de heuvels die de lagune omringen, waardoor het de bijnaam van Eye of the Earth krijgt. Hoewel het op het eerste gezicht niet veel diepte lijkt te hebben, is het een optische illusie.
Tot op de dag van vandaag is de exacte diepte nog onbekend. De dappersten baden ook in het ijskoude water, hoewel kajakken of roeien het meest gebruikelijk is om van het landschap te genieten.
Deze unieke bron is een van de belangrijkste bronnen van de Cetina-rivier, de langste rivier in Midden-Dalmatië, die stroomt tijdens meer dan 100 km voordat u door de Sinikarst-regio naar de Adriatische Zee gaat, vooral de Oostenrijkse De oude piratenhaven van Mish. Naast zijn toeristische waarde, levert de rivier water voor de buren, het vee, de waterkrachtcentrales en de stenen molens die nog steeds bestaan, zonder de belangrijke archeologische overblijfselen te vergeten die naast het kristalheldere water te vinden zijn.
Zoals je kunt zien, zijn er merkwaardige plekken op onze planeet die de moeite waard zijn om te zien. Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het oog van de aarde en zijn kenmerken.