De Hubble-ruimtetelescoop is een apparaat dat beelden van hoge kwaliteit kan maken zonder rekening te houden met de beperkingen van het zijn aan de buitenranden van de laatste fase van de atmosfeer van onze planeet. Sinds de oprichting zijn er veel mensen die het willen weten wat heeft de hubble-telescoop ontdekt? zo beroemd zijn.
Om deze reden gaan we in dit artikel een samenvatting wijden van wat de Hubble-telescoop heeft ontdekt en wat de belangrijkste kenmerken zijn.
Hubble-telescoopfuncties
De telescoop bevindt zich aan de buitenrand van de atmosfeer. De baan waar het zich bevindt is 593 kilometer boven zeeniveau. Het duurt slechts ongeveer 97 minuten om om de aarde te draaien. Het werd voor het eerst in een baan om de aarde gebracht op 24 april 1990 om betere beelden met een hogere resolutie te verkrijgen.
Onder zijn afmetingen vinden we het met met een gewicht van ongeveer 11.000 kg, cilindrisch van vorm, 4,2 m in diameter en 13,2 m lang. Zoals je kunt zien, is het een behoorlijk grote telescoop, maar hij kan zonder zwaartekracht in de atmosfeer zweven.
De Hubble-ruimtetelescoop kan het licht dat hem bereikt weerkaatsen dankzij zijn twee spiegels. De spiegel is ook enorm. Een ervan heeft een diameter van 2,4 meter. Het is ideaal voor verkenning van de lucht omdat het drie geïntegreerde camera's en verschillende spectrometers bevat. De camera's zijn onderverdeeld in verschillende functies. Een daarvan is om foto's te maken van de kleinste plekken in de ruimte waarop het is gebaseerd vanwege hun helderheid in de verte. Zo proberen ze nieuwe punten in de ruimte te ontdekken en betere complete kaarten te bouwen.
Een andere camera wordt gebruikt om de planeten te fotograferen en er meer informatie over te krijgen. De laatste wordt gebruikt om straling te detecteren en zelfs in het donker foto's te maken omdat het via infrarood werkt. Dankzij hernieuwbare energiebronnen kan de telescoop lang meegaan.
Wat heeft de Hubble-telescoop ontdekt?
de leeftijd van het universum
Astronomen gebruiken twee methoden om de leeftijd van het heelal te berekenen: kijken naar de oudste sterren en het meten van de uitdijing van het heelal. Tegenwoordig wordt geschat dat het universum ongeveer 13.700 miljard jaar bestaat, en de Hubble-telescoop is de sleutel om het te identificeren. Dankzij een reeks foto's die de telescoop sinds 1995 heeft gemaakt, "deep field" genaamd, zijn astronomen in staat geweest om "terug te kijken in de tijd", zoals Díaz zegt, en te begrijpen hoe sterrenstelsels eruit zagen toen ze ontstonden, alsof ze het universum van fossielen.
Een van de beelden, Hubble's "Ultra Deep Field" genaamd, werd in 2012 gemaakt en onthulde de meest verre en oudste sterrenstelsels die ooit zijn waargenomen. Vanwege hun afstand en de tijd die het licht nodig heeft om ons te bereiken, schatten wetenschappers dat de afbeeldingen sterrenstelsels in het universum laten zien die slechts ongeveer 800 miljoen jaar oud zijn.
De mysterieuze donkere energie en de uitdijing van het heelal
Ons universum breidt zich voortdurend uit, een fenomeen dat bekend staat als de 'Hubble-constante'. Voor een lange tijd, kosmologen hebben gedebatteerd of deze uitdijing op een bepaald punt in het universum zal vertragen of stoppen.
De Hubble-beelden laten echter zien dat het tegenovergestelde gebeurt. Door het observeren van steeds verder verwijderde en zwakke exploderende sterren, supernovae genaamd, op miljarden lichtjaren afstand, hebben telescopen aangetoond dat het heelal oneindig en in een steeds sneller tempo uitdijt.
Het is alsof je naar het licht van een kaars kijkt, hoe donkerder de vlam wordt gezien, hoe verder weg de kaars wordt afgeleid. De reden voor deze constante expansie is de aanwezigheid van zogenaamde donkere energie, een mysterieuze kracht waarover we heel weinig weten, maar waarvan de anti-zwaartekrachteffecten duidelijk zijn.
Donkere materie
Donkere materie is een ander groot mysterie van de wetenschap. In tegenstelling tot wat we kunnen zien en aanraken, is donkere materie een structuur die zich uitstrekt als een onzichtbaar weefsel tussen objecten in het universum.
Hoewel onzichtbaar, kunnen astronomen de effecten van donkere materie nog steeds waarnemen door te kijken hoe licht dat door verre sterrenstelsels gaat, wordt vervormd. Dit fenomeen wordt 'zwaartekrachtlensing' genoemd.. Zwaartekrachtlenzen laten zien hoe licht buigt wanneer het botst met massieve objecten zoals sterrenstelsels, maar donkere materie zorgt er ook voor dat licht "buigt".
Hubble's krachtige visie heeft deze zwaartekrachtlenzen rond clusters van sterrenstelsels kunnen detecteren. Vanwege deze vervorming van het licht dat door Hubble wordt weergegeven, kunnen astronomen berekeningen uitvoeren en de locatie en het type zichtbare en onzichtbare materie afleiden waaruit het waargenomen gebied bestaat.
Zwart gat
Met behulp van Hubble kan worden geverifieerd dat bijna alle sterrenstelsels zwarte gaten in hun centrum hebben. De telescoop was in staat om de eerste beelden van het gas rond een zwart gat te laten zien en van daaruit de massa af te leiden en beter te begrijpen hoe het is ontstaan.
Een paar weken geleden heeft het ook met succes een middelzwaar zwart gat gedetecteerd, een moeilijk te vinden type. Hubble was in staat om zijn aanwezigheid vast te leggen omdat hij het exacte moment vastlegde dat een ster heel dicht bij hem werd ingeslikt, een gebeurtenis die astronomen vergeleken met een 'kosmische moord'.
Middelzware zwarte gaten zijn de ontbrekende schakel in de evolutie van het universum waar onderzoekers lang naar hebben gezocht.
Zuilen van de schepping
Misschien wel de beroemdste foto die ooit door Hubble is gemaakt, de "Pillars of Creation", werd voor het eerst gemaakt in 1995. Het detailniveau in dit soort afbeeldingen kan niet worden bereikt met telescopen op de grond.
Deze afbeelding toont een gebied van de Adelaarsnevel, een enorm stervormingsgebied op 6.500 lichtjaar van de aarde. De "Pijlers van de Schepping" tonen dicht materiaal dat niet door straling is vernietigd, waardoor we al het gas en stof kunnen zien dat in de ruimte is blijven zweven na de geboorte van hemellichamen, zoals sterren.
De kleuren in de afbeelding benadrukken de emissies van verschillende chemische elementen. Zuurstof is blauw, zwavel is oranje en waterstof en stikstof zijn groen.
een griezelig gezicht
In 2019 nam Hubble een bizarre foto van wat leek op een buitenaards gezicht... zo erg zelfs dat NASA het als een Halloween-knipoog uitbracht. Er is echter niets bovennatuurlijks aan die foto. Wat het echt laat zien, is een frontale botsing tussen twee sterrenstelsels. De ogen, neuzen en monden van de 'aliens' ze bestonden uit schijven van stof en gas die zijn ontstaan door botsende sterrenstelsels.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over wat de Hubble-telescoop heeft ontdekt.