We weten dat het zonnestelsel niet direct eindigt als we eenmaal de baan van de planeet Pluto zijn gepasseerd. Dit zonnestelsel strekt zich iets verder uit door de Kuipergordel. Om daar te komen, moeten we reizen naar de verste uithoeken voorbij Neptunus en Pluto. Op dit moment is Arrokoth (2014 MU69) het verste object dat door een ruimtevaartuig is bereikt. In het gebied waar het is verkend, bevindt zich een gebied van het zonnestelsel dat erg koud en donker is en de Kuipergordel wordt genoemd. Het belang ervan ligt in het feit dat het de sleutels bevat om te begrijpen hoe het zonnestelsel werd gevormd.
Daarom gaan we je alles vertellen wat je moet weten over de Kuipergordel, zijn kenmerken en oorsprong.
Wat is de Kuipergordel?
De Kuipergordel is een donutvormig gebied (in de geometrie Tor genoemd) dat miljoenen kleine bevroren vaste objecten bevat. Deze objecten worden gezamenlijk Kuipergordelobjecten genoemd.
Dit is een gebied vol met miljoenen hemellichamen die planeten zouden kunnen hebben gevormd, maar de zwaartekracht van Neptunus heeft vervormingen in deze ruimte veroorzaakt. voorkomen dat deze kleine hemellichamen samenkomen om een grote planeet te vormen. In die zin vertoont de Kuipergordel bepaalde overeenkomsten met de belangrijkste asteroïden die rond Jupiter in het zonnestelsel draaien.
Van de hemellichamen die in de Kuipergordel zijn ontdekt, is de meest bekende de dwergplaneet Pluto. Het is het grootste hemellichaam in de Kuipergordel, hoewel onlangs een nieuwe dwergplaneet (Eris) van vergelijkbare grootte werd ontdekt in de Kuipergordel.
Tot op de dag van vandaag de Kuipergordel het is de echte grens van de ruimte, weinig bekend en verkend. Hoewel Pluto in 1930 werd ontdekt en er voorspeld werd dat er een gordel van ijzige objecten buiten Neptunus zou bestaan, moet worden opgemerkt dat de eerste asteroïde in dit deel van het zonnestelsel in 1992 werd ontdekt. De studie en kennis van de Kuipergordel is essentieel om de oorsprong en vorming van het zonnestelsel te begrijpen.
Grondwet van de Kuipergordel
Momenteel zijn ze gecatalogiseerd meer dan 2.000 hemellichamen in de Kuipergordel, maar ze vertegenwoordigen slechts een klein deel van het totale aantal hemellichamen in dit deel van het zonnestelsel.
De elementen van de Kuipergordel zijn kometen en asteroïden. Hoewel ze vergelijkbaar zijn, hebben kometen en asteroïden een verschillende samenstelling. Kometen zijn hemellichamen die bestaan uit stof, rotsen en ijs (bevroren gas), terwijl asteroïden bestaan uit rotsen en metalen. Deze hemellichamen zijn overblijfselen van de vorming van het zonnestelsel.
Veel van de materialen waaruit de Kuipergordel bestaat, hebben satellieten die eromheen draaien, of zijn binaire objecten die bestaan uit twee objecten van vergelijkbare grootte en die rond een punt draaien (gemeenschappelijk zwaartepunt). Pluto, Eris, Haumea en Quaoar zijn enkele van de maandragende objecten in de Kuipergordel.
Op dit moment is de totale massa van de hemellichamen die deel uitmaken van de Kuipergordel slechts 10% van de massa van de aarde. Er wordt echter aangenomen dat de oorspronkelijke materie van de Kuipergordel 7 tot 10 keer de massa van de aarde is, en objecten die gevormd, afkomstig van 4 gigantische planeten (Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus).
Oorzaken van verminderd massaverlies
De elementen in de Kuipergordel worden KBO's genoemd. Het massaverlies in deze bevroren hemelgordel is te wijten aan de erosie en vernietiging van de Kuipergordel. De kleine kometen en asteroïden waaruit het bestaat, botsen met elkaar en splitsen zich in kleinere KBO's en stof, die door de zonnewind uit of in het zonnestelsel worden geblazen.
Terwijl de Kuipergordel langzaam erodeert, wordt dit deel van het zonnestelsel beschouwd als een van de oorsprongen van kometen. Een ander herkomstgebied voor kometen is de Oortwolk.
Kometen die hun oorsprong vinden in de Kuipergordel worden geproduceerd wanneer puin gevormd na KBO-botsingen door de zwaartekracht van Neptunus in het zonnestelsel wordt getrokken. Kometen die hun oorsprong vinden in de Kuipergordel worden geproduceerd wanneer puin gevormd na KBO-botsingen door de zwaartekracht van Neptunus in het zonnestelsel wordt getrokken. Tijdens de reis naar de zon werden deze kleine fragmenten gevangen in een kleine baan door de zwaartekracht van Jupiter, die het duurde niet meer dan 20 jaar. Ze worden kortperiodieke kometen of kometen van de Jupiter-familie genoemd.
Waar is het gelegen?
Zoals we al hebben vermeld, bevindt de Kuipergordel zich in het buitenste deel van het zonnestelsel, de baan van Pluto. Het is een van de grootste regio's in het zonnestelsel. De dichtstbijzijnde rand van de Kuipergordel bevindt zich in de baan van Neptunus, ongeveer 30 AU (AU is de astronomische eenheid van afstand, gelijk aan 150 miljoen kilometer, wat ongeveer de afstand tussen de aarde en de zon is), en de Kuipergordel is ongeveer 50 AU van de zon verwijderd.
Het overlapt gedeeltelijk de Kuipergordel en breidt een gebied uit dat de Scattering Disk wordt genoemd en dat zich op een afstand van 1000 AU van de zon uitstrekt. De Kuipergordel moet niet worden verward met de Oortwolk. De Oortwolk bevindt zich in het verste deel van het zonnestelsel, in het verste gebied, naar schatting tussen 2000 en 5000 AU van de zon.
Het is ook samengesteld uit bevroren objecten zoals de Kuipergordel, in de vorm van een bol. Het is als een grote schil, die de zon en alle planeten en hemellichamen bevat waaruit het zonnestelsel bestaat, inclusief de Kuipergordel. Hoewel het bestaan ervan is voorspeld, is het niet direct waargenomen.
Ik hoop dat je met deze informatie hebt verklaard wat de Kuipergordel is, de verschillen met de Oortwolk en meer te weten komt over ons universum.