Kaukasusgebergte

Een van de bekendste bergen ter wereld omdat ze worden beschouwd als de continentale scheiding tussen het continent Azië en Europa zijn de bergen van de Kaukasus. Het is een van de hoogste bergketens van Europa en heeft verschillende toppen die meer dan 4.000 meter hoog zijn. Het gebergte ligt in deze regio tussen de Zwarte Zee en de Kaspische Zee. Dit hele gebied heeft een grote taalkundige en culturele verscheidenheid, aangezien het meer dan 2.000 jaar geleden een ontmoetingsplaats was voor handel tussen volkeren.

Vanuit dit artikel gaan we je alle kenmerken, oorsprong, vorming en geologie van het Kaukasusgebergte vertellen.

hoofdkenmerken

Zes landen hebben een aantal bergen op hun grondgebied: Georgië, Armenië, Iran, Turkije, Azerbeidzjan en Rusland, naast de Autonome Republiek Tsjetsjenië, Dagestan, Ayaria, Adygea, Ingoesjetië, Kabardië-Balkar, Karachay-Tsjerkesia, Nachitsjevan en Noord-Ossetië . De zuidelijke hellingen van de bergen worden gedomineerd door Armenië, Georgië en Azerbeidzjan, en hun etnische en taalkundige oorsprong is heel verschillend.

Al vele jaren strijden verschillende etnische groepen en minderheden voor onafhankelijkheid of autonomie, waardoor het gebied bezaaid is met grote problemen en gevechten. Tijdens de Kaukasusoorlog van 1817 tot 1864 annexeerde het Russische rijk verschillende gebieden in het noorden, en vrede kan zelfs vandaag niet worden gegarandeerd.

Het is een bergketen, hoewel de hoogte kan wedijveren met die van de Alpen. Gemiddeld zijn hun pieken hoger, tussen 2.000 en 3.000 meter boven zeeniveau. Naar schatting zijn er meer dan 20 toppen in de Kaukasus die hoger zijn dan de Mont Blanc, de hoogste berg van de Alpen. De hoogste top in het Kaukasusgebergte daarentegen is de berg Elbrus, die ongeveer 5.642 meter boven de zeespiegel ligt.

Geologische verdeling van de Kaukasus

Dit bergsysteem strekt zich uit van Zuidoost-Europa tot Azië, van de oostkust van de Zwarte Zee tot de Kaspische Zee, van oost naar west. De breedte is variabel, tot 160 kilometer. De hoogte van de bergketen neemt toe vanaf de extremen, en het is in het centrale deel dat de hoogste toppen worden gevonden, waaronder de berg Elbrús.

Het is geografisch verdeeld in de Grote Kaukasus in het noorden en de Kleine Kaukasus in het zuiden. De Grote Kaukasus is het grootste deel en de belangrijkste bergketen in het hele systeem. Het strekt zich uit van het Taman-schiereiland tot het Absheron-schiereiland in de Kaspische Zee en is verdeeld in drie delen: de westelijke Kaukasus, de Midden-Kaukasus en de oostelijke Kaukasus. De Grote Kaukasus en de Kleine Kaukasus worden gescheiden door de Transkaukasus-depressie, een parallelle vallei met een breedte van ongeveer 100 kilometer, die verbindt de kust van de Zwarte Zee en de kust van de Kaspische Zee.

Kaukasus klimaat

Het klimaat en de topografische omstandigheden maken het grootste deel van de bergen desolaater dan de Alpen. De gebieden in de buurt van de Zwarte Zee zijn vochtiger; in tegenstelling daarmee zorgt de drogere Kaspische Zee ervoor dat de oostelijke zone een droog of halfwoestijnklimaat heeft. In de westelijke bergen, het klimaat wordt subtropisch, dus de klimatologische omstandigheden in het oosten en westen zijn eigenlijk tegengesteld.

Er zijn gletsjers in het westen en in het centrum. De gletsjerlijn begint meestal tussen 2.800 en 3.000 meter. De Kleine Kaukasus heeft echter geen gletsjers zoals de Grote Kaukasus. De kleine bergen die de depressies van Transkaukasië scheiden, vormen een barrière tussen de verschillende klimaten van het oosten en het westen. De Kleine Kaukasus is verbonden met de Grote Kaukasus via het Kleine Lich-gebergte, in het oosten gescheiden door de rivier de Kura.

opleiding

Deze bergen zijn erg oud. De meeste rotsen dateren uit het Krijt en Jura, en het hoogste punt is het Precambrium. Zoals de meeste bergen ter wereld, worden ze gevormd door de botsing van tektonische platen; in dit geval van de Arabische en Euraziatische platen.

Het begon allemaal toen de Arabieren naar het noorden begonnen te trekken totdat ze in botsing kwamen met de Iraanse plaat en de Zee van Tethys sloot. De beweging duurde een tijdje en kwam toen in botsing met de Euraziatische plaat, die de korst optilde door de enorme druk ertussen. Het gebergte van de Grote Kaukasus begon vorm te krijgen en het gebergte van de Kleine Kaukasus kreeg eindelijk vorm.

In het Cenozoïcum was de Kleine Kaukasus-vulkaan actief. Met uitzondering van enkele vulkanen op het schiereiland Absheron, zijn de vulkanen die nog in het gebied bestaan ​​nu uitgestorven.

flora en fauna

Omdat de Westelijke Kaukasus een subtropisch klimaat heeft, is de vegetatie dichter dan die van de Oostelijke Kaukasus. Over het algemeen zijn er woestijnen, graslanden, alpenweiden, moerassen en bossen langs de bergen. Volgens het Wereld Natuur Fonds (WWF) zijn er meer dan 10,000 soorten planten in gemengde bossen, waarvan meer dan 1,500 endemische planten, meer dan 700 gewervelde dieren en 20,000 ongewervelde dieren. De westelijke Kaukasus is een van de weinige bergachtige gebieden in Europa met weinig menselijke invloed, waar diverse ecosystemen kunnen worden waargenomen, waaronder de alpiene en subalpiene graslanden die alleen in wilde dieren leven.

In het bos zijn er meer dan 10,000 soorten planten, waarvan waarvan meer dan 1,500 endemische planten. Endemische flats zijn uniek voor die plek en kunnen nergens anders worden gevonden. Het zijn deze planten die extra waarde geven aan de biodiversiteit van deze bergen, aangezien ze exclusieve soorten van deze ecosystemen zijn. Dit zijn planten die zich hebben kunnen aanpassen aan deze unieke omgevingsomstandigheden en nergens anders te vinden zijn.

Zoals je kunt zien, hebben deze bergen veel geschiedenis en rijkdom en behoren ze daarom tot de bekendste ter wereld. Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de Kaukasus, haar kenmerken en de flora en fauna.