Een van de bekendste bergketens op het Italiaanse schiereiland is de Cordillera de los Apennijnen. Het dankt zijn bekendheid aan het feit dat het deel uitmaakt van de fysieke ruggengraat van dit schiereiland. Het is een bergachtig systeem van ongeveer 1.400 kilometer lang en een breedte die varieert tussen de 40 en 200 kilometer. Het heeft een grote biologische rijkdom en een verscheidenheid aan flora en fauna die het tot een natuurlijke omgeving maken die bevorderlijk is om bezocht te worden.
In dit artikel gaan we het hebben over de kenmerken, geologie, flora en fauna van de Apennijnen.
Index
hoofdkenmerken
Dit bergachtige systeem loopt van de Cadibona-pas, gelegen in het noordwesten, naar de Egadische eilanden, die ten noorden van Sicilië liggen. Het heeft een 2.914 meter hoge top die bekend staat als de Corno Grande. Als we het vanuit geologisch oogpunt analyseren, maken de Apennijnen deel uit van een bergplooi die bekend staat als het Atlasgebergte, die begint vanuit Noord-Afrika en door de Dinarische Alpen loopt, zich uitstrekkend door de Balkan.
De geologische verscheidenheid is opmerkelijk. Enerzijds vinden we zandsteen en mergel in het noorden, in Ligurië. In het zuiden van het schiereiland en op Sicilië vinden we grote ontsluitingen van kalkhoudend gesteente die worden gescheiden door lage stukken met leistenen en zandsteen.
Het is een jonge formatie waarvan de evolutie nog niet is voltooid. Is dat we kunnen zeer uitgesproken pieken vinden die nog niet zijn aangetast door erosie en het verstrijken van de tijd. Bovendien hebben ze talrijke fouten op verschillende plaatsen waardoor de nabijgelegen gebieden worden beïnvloed door seismische verschijnselen en actief vulkanisme. Ondanks dat het een jonge bergketen is, is het onderhevig aan de kracht van erosie door zowel wind als water. De kust reikt tot in de bergen en vermindert de omvang van de kust en veroorzaakt een dunne rotsachtige band.
Klimaat en omgeving van de Apennijnen
De hele lengte van de bergketen heeft een mediterraan klimaat en daarom vinden we een zuidelijke vegetatie die voornamelijk bestaat uit wijngaarden, olijfboomgaarden en citrusbomen. Wat deze bergketen zo bezocht door toeristen maakt, is dat het grootste deel van zijn grondgebied is in het wild zonder bebouwing. Op deze plaatsen zijn er veel kalkverschijnselen. Deze kalkhoudende gesteenten komen voornamelijk uit het secundaire en het tertiaire.
Het is de armste en minst bevolkte regio van Italië omdat het een natuurlijke omgeving is. De bevolking en migreert naar andere, economisch productievere gebieden. Hoewel het overheersende klimaat de Middellandse Zee is, zijn er vanwege de hoogte het hele jaar door lage temperaturen en hoge luchtvochtigheid. In de oudheid waren de Apennijnen bedekt met beuken- en kastanjebomen. Door overbegrazing zijn de bossen geleidelijk aan het verdwijnen. De overvloedige kuddes schapen en geiten hebben zich teruggetrokken en het leefgebied van deze soorten verplaatst.
Had vandaag, de mensen van het land beoefenen nog steeds transhumance. De kuddes grazen in de zomer in de bergen en strekken zich in de winter uit tot de kustvlaktes waar de temperaturen aangenamer zijn. Wolven, beren, vossen en gemzen zijn geleidelijk aan het verdwijnen als gevolg van menselijke activiteit.
Apennijnen Divisie
Dat zou je kunnen zeggen de Apennijnen zijn van noord naar zuid verdeeld in 4 delen. De kleilagen zijn verantwoordelijk voor aardverschuivingen als het regenseizoen komt. Deze aardverschuivingen vormen vaak een bedreiging voor dorpen in nabijgelegen gebieden. Bij sommige gelegenheden is het vernietigd en heeft het als gevolg van deze aardverschuivingen talloze schade aangericht in bewoonde gebieden.
Wat minerale materialen betreft, vinden we geen grote rijkdom. Maar we kunnen grote hoeveelheden pyriet, koperertsen, bauxiet en kwik zien. Kwik wordt in grote hoeveelheden aangetroffen en daarom is Italië 's werelds grootste producent van kwik.
Deze materialen zijn vooral in het centrale deel van het schiereiland te vinden. Sicilië daarentegen is rijker aan zwavel. Hoewel als we beginnen met opsommen, de belangrijkste rijkdom van de Apennijnen is hydraulische kracht. Dankzij de kracht van het hoogwater kunnen er grote hoeveelheden duurzame energie worden gewonnen. Dit komt omdat het niveau en het terrein erg ruig zijn, vooral in de regio Napels.
In de regio Ligurië zijn ze verbonden met de westelijke Alpen. Het hoogste gedeelte komt overeen met het Toscaans-Emiliaanse massief waar we toppen kunnen vinden die hoger zijn dan 2.000 meter boven zeeniveau. De hoogste piek in de noordelijke Apennijnen is de berg Cimone met een hoogte van 2.165 meter.
In het breedste deel van de bergketen zijn er talloze kleinere valleien en bergketens zoals de Abruzzo-bergen, de SIbilinos-bergen of de Gran Sasso, het massief waar de Corno Grande oprijst (2.194 m), het hoogste punt van de Apennijnen . In het meest zuidelijke deel vormt de bergketen een soort boog die naar het zuidwesten draait. Dit gebied valt op door zijn grote vulkanen zoals de Vesuvius. Deze vulkanen zijn ook de oorzaak van enige seismische activiteit.
Hydrologie, flora en fauna
Zoals we eerder hebben vermeld, is hydrologie van groot belang in deze bergketen. Het onderscheidt zich door rivieren met vrij korte cursussen. De belangrijkste rivieren zijn de Tiber die vanuit de centrale zone stroomt en uitmondt in de Tyrreense Zee. Het is 405 km lang, wat vrij klein is voor een rivier. De andere belangrijke rivier is de Arno, met een lengte van 250 km, die vanuit het westen begint in het Toscaanse massief, door Florence stroomt en uitmondt in de Lugurische Zee.
Hoewel de rivieren een vrij kleine verlenging hebben, is de werking van water een van de belangrijkste eroderende stoffen in deze bergketens. Wat betreft de flora, er zijn soorten van het mediterrane type die variëren naargelang hoogte en breedtegraad. In het noorden vinden we eiken-, kastanje-, beuken- en pijnbomen in overvloed. In het zuiden vinden we bepaalde struiken zoals zij zijn mastiek, oleander en mirte.
Aan de andere kant is de fauna zeer goed bewaard gebleven dankzij het bestaan van nationale parken en beschermde gebieden. Een van de meest karakteristieke soorten die we hebben de bruine beer, de cursieve wolf, de lynx en de steenarend.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de Apennijnen.