Sifat geologi Marikh termasuklah tanah marikh, iaitu lapisan terluar regolit halus yang meliputi permukaan planet. Tanah Marikh sedang dikaji oleh saintis untuk mengekstrak sejumlah besar maklumat tentang planet ini. Percubaan juga dibuat untuk mengetahui tentang kemungkinan masa depan untuk hidup di Marikh.
Dalam artikel ini kami akan memberitahu anda semua yang anda perlu tahu tentang tanah Marikh, ciri-ciri dan penemuannya.
Ciri-ciri tanah Marikh
Sifat-sifat tanah Marikh boleh sangat berbeza daripada tanah yang terdapat di Bumi. Apabila merujuk kepada tanah Marikh, saintis biasanya merujuk kepada zarah regolit yang lebih halus, iaitu bahan longgar yang menutupi batu pepejal di permukaan planet. Tidak seperti tanah terestrial, tanah Marikh tidak mengandungi bahan organik. Sebaliknya, Para saintis planet mentakrifkan tanah berdasarkan fungsinya, membezakannya daripada batu.
Batuan, dalam konteks ini, ialah bahan yang lebih besar berukuran 10 cm atau lebih, seperti serpihan terdedah, breksi dan singkapan, yang mempunyai inersia haba yang tinggi dan kekal tidak bergerak di bawah keadaan angin semasa. Batuan ini dianggap saiz butiran yang lebih besar daripada batu buntar mengikut skala Wentworth. ini Takrifan fungsional membolehkan ketekalan antara kaedah penderiaan jauh Marikh yang menggunakan pelbagai bahagian spektrum elektromagnet.
Tanah, sebaliknya, termasuk semua bahan lain yang umumnya tidak disatukan dan boleh digerakkan oleh angin, walaupun ia nipis. Oleh itu, tanah Marikh merangkumi pelbagai komponen regolit yang telah dikenal pasti di tapak pendaratan yang berbeza. Beberapa contoh biasa, seperti Katil, clast, konkrit, drift, habuk, serpihan batu dan pasir termasuk dalam kategori ini.
Terdapat cadangan takrifan tanah baru-baru ini seperti yang terdapat pada badan angkasa seperti asteroid dan satelit. Dengan takrifan ini, tanah ialah lapisan tidak tersatukan mineral berbutir halus atau bahan organik yang terhakis secara kimia dengan ketebalan lebih daripada satu sentimeter. Ia mungkin mengandungi komponen yang lebih tebal dan bahagian bersimen atau mungkin tidak.
Zarah halus yang terdapat dalam habuk Marikh biasanya lebih kecil daripada yang terdapat di tanah Marikh, berukuran kurang daripada 30 mikron diameter (iaitu 30 kali lebih halus daripada bedak talkum kanak-kanak). Kekurangan pemahaman bersatu tentang apa yang membentuk tanah dalam kesusasteraan saintifik membawa kepada perselisihan pendapat tentang kepentingannya. Walaupun definisi pragmatik tanah sebagai "sederhana untuk pertumbuhan tumbuhan" diterima secara meluas dalam komuniti sains planet, definisi yang lebih luas mencirikan tanah sebagai "bahan geokimia/fizikal (bio) pada permukaan badan planet." . Definisi ini menyerlahkan hakikat bahawa tanah mengandungi maklumat berharga tentang masa lalu persekitarannya dan boleh terbentuk tanpa kehadiran hidupan.
Profil geokimia
Permukaan Marikh dicirikan oleh hamparan pasir dan debu yang luas, berselang-seli dengan batu. Dari semasa ke semasa, ribut debu yang besar melanda planet ini, mengumpul zarah halus di atmosfera dan memberikan langit warna kemerahan. Warna kemerahan ini boleh dikaitkan dengan pengoksidaan mineral besi, yang mungkin terbentuk berbilion tahun dahulu, apabila Marikh mempunyai iklim yang lebih panas dan lembap. Walau bagaimanapun, dalam keadaan sejuk dan kering hari ini, pengoksidaan moden boleh disebabkan oleh superoksida yang terbentuk dalam mineral yang terdedah kepada sinaran ultraungu cahaya matahari.
Oleh kerana ketumpatan atmosfera Marikh yang sangat rendah, pasir dianggap bergerak perlahan dengan angin. Pada masa lalu, air cair yang mengalir melalui jurang dan lembah sungai mungkin telah membentuk regolit Marikh. Penyelidik Marikh semasa sedang menyiasat sama ada pengekstrakan air bawah tanah terus membentuk regolit dan sama ada karbon dioksida hidrat wujud di planet ini dan memainkan peranan dalam proses geologinya.
Sejumlah besar air dan karbon dioksida dipercayai kekal beku dalam regolit, terutamanya di kawasan khatulistiwa Marikh, serta di permukaan di latitud yang lebih tinggi. Pengesan neutron bertenaga tinggi pada satelit Mars Odyssey mendedahkan bahawa regolit Marikh mengandungi air, yang membentuk sehingga 5% daripada beratnya. Dapatan ini menunjukkan bahawa proses luluhawa fizikal pada masa ini mempunyai kesan yang lebih besar terhadap Marikh disebabkan oleh kehadiran mineral primer yang mudah lapuk, olivin. Kemaraan tanah yang dipercepatkan di Marikh dipercayai disebabkan oleh kepekatan ais yang tinggi di dalam tanah.
Penemuan di bumi Marikh
Pada bulan Jun 2008, Phoenix Lander memberikan data yang menunjukkan bahawa tanah Marikh berhampiran kutub utara sedikit beralkali dan mengandungi nutrien penting seperti magnesium, natrium, kalium dan klorida, yang penting untuk pertumbuhan organisma hidup. Perbandingan yang dibuat antara tanah Marikh dan taman Bumi mencadangkan ia mungkin sesuai untuk pertumbuhan tumbuhan. Bagaimanapun, pada Ogos 2008, Phoenix Lander menjalankan eksperimen kimia mencampurkan air Bumi dengan tanah Marikh untuk menguji pHnya.
Eksperimen ini mengesahkan teori ramai saintis, mendedahkan kesan natrium perklorat dan ukuran pH asas 8,3. Kehadiran perklorat, jika disahkan, akan menjadikan tanah Marikh lebih luar biasa daripada yang disangkakan sebelum ini. Untuk menolak kemungkinan pengaruh asal usul daratan, ujian lanjut diperlukan untuk menentukan punca bacaan perklorat, yang berpotensi dipindahkan dari kapal angkasa ke sampel atau instrumen. Walaupun pengetahuan kita tentang tanah Marikh adalah terhad, ciri-cirinya yang luas menyebabkan kita bertanya bagaimana kita boleh membandingkannya dengan tanah yang terdapat di Bumi dengan berkesan.
Seperti yang anda lihat, terdapat banyak penemuan tentang tanah Marikh dan minatnya tidak berhenti berkembang. Saya berharap dengan maklumat ini anda boleh mengetahui lebih lanjut tentang tanah Marikh, ciri-ciri dan penemuan terkini.